De geknipte blogger

Naar de kapper geweest. Toen ik belde kon het pas 2 weken later voor het eerst. Dus die optie maar genomen. Het is nu echt: zitten, wat moet er gedaan worden, wassen (jammer genoeg had deze kapster niet zo'n fijne hoofdmassage in haar assortiment, maar roets roets, wassen en klaar. Of nee...blieft u conditioner, haarmasker, postzegels?) knippen en drogen. Als ik thuis ben doe ik het toch altijd zelf nog even in de juiste vorm. Geen stijve kapperslook. Past niet bij me. 

Niets, zelfs geen postzegels. Gewoon simpel het goedkoopste menu van de kaart. Was ergens in oktober voor het laatst geweest, dus knippen liet zien dat ik inderdaad bij de kapper was geweest. 

En ik stond dus ook zo weer buiten. Ik heb wel eens fijnere kappers gehad moet ik eerlijk zeggen. Gelukkig kan er weinig verprutst worden. Geen pony, dus die kan niet te kort en ook geen kleuring erin. 

Het was warm. Erg warm. Misschien ook wel door het even door moeten fietsen terwijl ik links en rechts werd ingehaald door vooral oudere echtparen op elektrische fietsen. Alsof het Nationale Electrische fietsdag was.

Winkelen is nu geen bal aan. Alleen de supermarkten zijn vrij toegankelijk en voor alle andere winkels moest je ruim van tevoren (minimaal 4 uur)  een afspraak maken. Niks nodig en funshoppen trok me niet, dus alleen een supermarkt bezocht. En toen weer snel richting huis. De lange route, maar dan hoefde ik nergens af te stappen voor een stoplicht en gewoon even goed voor de beenspieren. 

Schreef ik van de week nog dat ik mijn kleinkinderen te weinig zie (voor mijn hart dan...misschien zou een ander zeggen dat ze die van haar/hem nooit meer te zien krijgt dus wat 'zeur' ik nou..), kwamen ze precies diezelfde  middag even langs. Even iets regelen, ik had dat in huis dus mijn dochter kon dat even lenen, en zo heerlijk om ze allemaal te zien. En dat het ook nog allemaal geregeld kon worden. Helemaal gelukkig door hun gezelschap.

Mag een moslim trouwens een paashaasje? Had ik speciaal gekocht. Of eet ik de oren eraf en zeg dat het een gewoon koekje is? Ze wilde wel een bordje eronder. Speciaal bordje met een tekening van Fiep Westendorp. Uiteindelijk had zij alleen één oortje gegeten en de rest viel toch niet zo in de smaak. Liever naar boven Oma. 

Daar bewaar ik wat oud speelgoed (rolbevestigend en zo) van haar moeder en oom en dat vond ze toch wel interessant. Haar zusje kwijlde ondertussen lekker door. Tandjes. Dus dan mag je kwijlen. Alhoewel als ik dat doe word ik toch wel vreemd aangekeken. Ook al zeg ik dat het aan de tandjes ligt.

Zag dat als ik maar twee dagen vrij nam, ik een heeeeel lang weekend zou hebben en maar gedaan, want ik heb wel door schade en schande geleerd dat af en toe even niks doen of geheel wat anders dan je gewone ritme (dat is al fijn) juist weer energie geeft. Maar ook dat een tsunami van vrije dagen niets oplevert. Ga je uit dienst en niet opgemaakt, dan betaal je extra belasting erover. Dus liever er nu van genieten. Ik weet niet hoe de toekomst eruit ziet. 

Jammer dat je verder niets kan plannen, maar ga in ieder geval even oppassen de komende week. Dan kan mijn dochter - die met Pasen gewoon moet werken, net als zoonlief, ook eens sporten. Buiten bij zo'n parcours, want de sportscholen zijn nog steeds dicht. 

Met 2 jonge kinderen kom je daar niet zo snel aan toe. Zeker niet als je er alleen voor staat. Ik weet hoe belangrijk het is om ook tijd voor jezelf te hebben. Even je vrouw voelen, niet alleen moeder of werknemer. 

Alleen...waar is de zon gebleven? Heb ik lekker vrij en dan is het zo frips dat ik maar de kachel net even aangedaan heb. En het regent hier. 

Afbeelding van Alexandra ❤️A life without animals is not worth living❤️ via Pixabay