Doorpakken

 Mijn lijstje bekeken van zaken die ik dit jaar nog graag zou willen doen of aanschaffen. Natuurlijk deze dagen niet, waar ik vanochtend hagel op mijn ramen zag en net hier sneeuwt, maar het mooiere weer komt er echt weer aan en waar ik echt heel blij van word - simpele ziel - is buiten mijn was kunnen drogen. De geur van vers, buiten gedroogd wasgoed...zalig! Behalve als de boeren hier gieren, maar goed...je kan niet alles hebben.

Dus online gekeken naar Droogmolens. Had al een merk in mijn hoofd en wensen/eisen, dus eigenlijk is het dan vrij simpel. Voldoet het aan alle eisen? Klik op bestellen en doen. Ja, even een uitgave (voor mij dan), maar kijk eens naar alle genoegens die je in de toekomst daarvan beleeft. Reken dat eens voor de gein per dag uit en dan lach je er toch om?  Hup!! Doen. Niet langer uitstellen. Druk op die knop!

Zat ik me nog heel druk te maken hoe ik dat grondanker in de grond moet krijgen. Lukt mij dat wel? Terwijl ik de huidige droogmolen in een ingegraven emmer heb staan, daarin sneldrogend (Ja Marius, ook ik) cement stortte en dat grondanker daarin vast heb gezet. Muurvast. Staat al 24 jaar prima. Dus dit systeem - zonder beton wordt er gezegd - zal mij ook zeker wel gaan lukken. En anders vraag ik het wel aan mijn zoon.  Denk in oplossingen! 

Ook keek ik filmpjes op Youtube hoe anderen - allemaal echtgenoten - zo'n ding ingraven of in cement inbouwen. Kan ik dus ook. Heb ik ook mijn dochter altijd geleerd. Dat ze alles kan, als ze dat wil leren of ervoor trainen. Die kan dus echt wel zelf een lamp ophangen en monteren. En ja, eerst in de meterkast de elektriciteit eraf halen. Boormachine op accu. 

Ook handige techniek om een grondpin voor mijn parasol in cement in het terras in te graven. Daar hou ik van. Techniek en dat zelf kunnen. 

Zo timmerde ik een rooster aan mijn hekwerk, zodat de roos die ik heel kort heb teruggesnoeid, dit jaar daar lekker langs kan groeien en ik die daaraan kan vastbinden en zo mooi kan leiden. Moet je inderdaad doen als je erbij kan en alles nog kort en klein is. Dus krammen gepakt, lekkere hamer erbij en timmeren maar.  Genoeg krammen in mijn broekzak gestopt om die paar die toch uit mijn handen vielen en onvindbaar zijn in het struikgewas, niet te missen. Dat rooster knipte ik al van een rol gaaswerk, eigenlijk gemaakt voor afscheidingen. Maar teveel ervan gekocht. Zo komt het ook wel op. 

Liet tegen dat gaaswerk tussen palen gespannen  (die ik ook zelf in grondankers plaatste ooit en zelf monteerde)  klimop groeien, maar eigenlijk wil ik daar wel vanaf en een ander soort bedekking zoeken. Deze klimop soort is niet de juiste, maakt dikke ranken en drukt alles weg en bovendien trekt het slakken aan. Dus daar moet ik ook wat mee. Knipte van de week al wat dikkere ranken door zodat ik die makkelijker kan verwijderen. Als Monty Don hele stukken van zijn beroemde tuin op de schop neemt omdat hij ook wel eens wat anders wil, dan mag ik dat ook.

Dat er de afgelopen dagen helemaal niets van in de tuin werken kwam. Tsja..jammer dan. Maar prima. Gewoon accepteren dat zaken zoals 'het weer' nou eenmaal niet te bestellen zijn.  Ik maakte een vestje voor mijn oudste kleindochter, haalde toch weer wat uit, want vond het niet groot genoeg en genoot van de vele wisselende luchten. 

En zo fijn dat die droogmolen gewoon aan huis bezorgd wordt. Hoef ik niet te sjouwen. Wat een luxe! En met dit winterweer ook nog. 

Afbeelding van Manfred Antranias Zimmer via Pixabay