Salsa

Heb de keus gemaakt om zuinig te zijn, dat nog steeds te blijven en niet zomaar geld uit te geven als dat boekhoud-technisch niet slim is. Mijn salaris is niet echt heel hoog te noemen, maar gelukkig wel boven bijstandsniveau. Dat betekent wel dat ik wel minder huurtoeslag ontvang dus onder de streep niet echt heel veel meer heb. Toch zou ik niet terug willen naar een afhankelijke positie. Maar soms heb je niet zoveel te kiezen. En niet alles is maakbaar. 

Maar voor mij is het prettig als ik grip op mijn geld blijf houden.

Dus geen vakanties boeken als je nog schulden moet afbetalen. Geen nieuwe kleding kopen als je budget niet op orde is. Zo heb ik toen versneld mijn schulden ingelost. Vakantiegeld storten in de schuld en niet toch even lekker weg gaan. Omdat je vindt dat je daar recht op hebt (not!) of dat nodig hebt (ook niet). Of dat nou eenmaal zo gewend bent, ieder jaar er even uit. Of een paar keer per jaar. Het scheelde dat ik niets van dat alles gewend was. 

De angst die een kapot apparaat in huis oplevert wat je niet direct kan vervangen omdat je geld in je schoenen zit of in die leuke kleur in je haar of in die vakantie, waar je na een paar weken al klaar mee bent, die keus is niet mijn keus. Dus eerst gezorgd voor een minimale buffer (de zogenaamde nood-buffer) en toen gaan werken aan een buffer die past bij de normen van het Nibud voor mijn levenssituatie. En voor je het weet gaat het sneeuwballen. De goede kant op.

En dat geeft pas echt rust. Een buffer hebben. Voor mij. Snap heel goed dat niet iedereen zo wil leven of kan leven.  Nou ja, snappen; ik begrijp dat mensen andere keuzes maken. Anders in elkaar zitten. Het een is niet beter dan het andere. Alleen anders.

Grote valkuil voor mij is nu om alles maar te laten waaien. Dus blijf ik alert op waar mijn geld heen gaat. Als ik wat nodig heb, dan laat ik die gedachte eerst bezinken en vaak, heel vaak, heb ik het niet echt nodig, maar verlang ik er alleen maar naar. Of dat mijn leven beter zou maken? 

Misschien een half uurtje.

Naar een andere (duurdere) kapper gaan omdat ik op dat moment een hoofdmassage lekker vond en niet kreeg..Nee hoor. Daar trappen wij niet in. 10 minuten een fijn gevoel voor vele tientjes extra? Ben in mijn leven bij dure kappers geweest, bij de kappersvakschool, bij thuiskapsters (die kwamen dan bij mij thuis) en nu, deze kapper, al weer een hele tijd. Dit past bij mij. 

Onze bibliotheek heeft een online workshop van een bekende schrijfster over bezuinigen in de aanbieding, dus mijzelf daarvoor opgegeven. Kan altijd erg genieten van mevrouw Henselman. Die ook altijd aangeeft dat je goed moet snappen waar je dan wel geld aan wil besteden. Wat geeft energie en word je blij van. Dus hou je van boeken, geef dan daar wel geld aan uit. Hou je juist van mooie schoenen, reserveer daar dan juist wel voor. Maar maak keuzes. Want vaak kan en en en niet (meer). 

Ik ben pas 3 maanden uit een situatie waar ik een uitkering kreeg op bijstandsniveau. Dat betekende een inkomen van netto een paar euro onder de duizend euro. Dus begrijp dat ik nog moet wennen aan tsja..aan alles. 

Misschien dat er meer kan. En ik mijn strenge innerlijke boekhouder even on hold mag zetten. 

Dus ik koos ervoor om nu een nieuwe zomerjas te kopen. Belangrijk (voor mij dus) omdat ik af en toe wel naar mijn werkplek reis en ik het fijn vind om het eerste wat mensen zien - de jas (nou ja eigenlijk mijn kont) - dat die goed zit, goede zakken vooral, goede sluiting, fijne pasvorm en een lekkere kleur. En niet gekocht omdat hij in de opruiming was dus doe nou maar. Maar omdat ik 'm mooi vind. En de kleuraanduiding me wel pittig leek: Salsarood. Olé!

Fijne Paasdagen trouwens. Gisterenmiddag nog even lekker in de tuin gewerkt, met een jas aan, maar nu kon het nog en het moment dan ook maar gebruiken als het daar is. 

En voor de Pasen twee bossen (jahaaaa...in de aanbieding) tulpen gekocht. Het staat feestelijk, ik word er altijd weer blij van en het doet me enorm aan de Lente denken.