De impact van armoede is vooral een groot gevoel van er niet bij horen en schaamte. Want in deze maatschappij ligt het aan je eigen inzet en de maakbaarheid van het leven. Wat een vernedering om te moeten toegeven dat jij kennelijk noch de wil noch de inzet toonde. Met je sociale huurwoning en toeslagen.
Als jij je maar genoeg inzet, als je maar wil, dan krijg je dat leven zonder financiële zorgen. Vooral dertigers geloven daar zeer heilig in.
Oh hoe mooi, zo'n leven net weg bij de pappotten van smoeders en dan denken dat je de wereld snapt.
Een gelukstonnetje gekregen zodat jij al wel je koopwoning hebt en nu lekker flinke overwaarde hebt (maar natuurlijk niet wil luisteren naar verhalen van Opa en Oma die vertelden dat de rente op hun hypotheek ooit wel 13% was en die hypotheek nog op 1 salaris moest worden opgebracht). En dat woningen opeens in prijs zakten. En zakten en zakten. Overwaarde? Onderwaarde; huizen stonden onder water.
Het voelt scheef als jij je vrienden nooit eens op gelijke manier kan terugbetalen of teruggeven wat zij jou wel - uit een goed hart - aanreiken.
Die scheefheid; dat is armoede.
Je dan maar liever terugtrekken uit het sociale leven, omdat je je het niet kan permitteren. Niet naar de film, niet uit eten. Geen borrel en reizen is ook al een uitdaging.
Armoedig is ook in de kou zitten omdat je de te verwachten hogere energie-rekening niet kan betalen. Of daar - nog erger - bang voor bent. Dubbele stress. Dus de kachel weinig aan. Of heel laag. Overdag naar de bibliotheek of een buurtcentrum; daar zit je warm. En het kost niets.
Je went er snel aan, kouder in huis, maar op het moment dat je van jezelf wel even mag opwarmen; hoe heerlijk!!
Maar moet er niet aan denken hoe die situatie is als je met kinderen in huis woont. En je de kachel niet aan durft te doen. Niet kan doen.
Zorg niet afnemen omdat je dat niet kan betalen. Tandartskosten, eigen bijdrage, ritjes naar het ziekenhuis. Toch vreemd in een land waar het zo goed gaat met de economie.
Afbeelding van Andrew Khoroshavin via Pixabay
Als je weet dat die armoedige situatie maar een weekje duurt, dan trek je het wel. Want einde in zicht. En genoeg reserve op de botten. Zit je in een situatie, in de realiteit, zoals bijvoorbeeld de mensen die door de Toeslagen affaire zijn gedupeerd, dan is er nergens licht. Alleen maar een zwarte tunnel.
En je brein werkt ook nog slechter door de stress. Feest!
5 opmerkingen:
Ik heb bewondering voor mensen,die in zo'n beklemmende situatie kunnen toveren met geld
Wat erg is dit en dan te weten dat het niet alleen jezelf van alles ontzeggen is maar veel meer dan dat. Wat de dertigers van nu betreft, ik kan mij zo mateloos irriteren en toevallig zijn de kinderen van mijn man zo. Vreselijk. Het kan niet op. Alles gaat om geld en spullen. Als zij de wereld moeten gaan redden weet ik het ook niet.
Eigenlijk word ik heel verdrietig van jouw verhaal. Het is zo oneerlijk allemaal. Dikke kus.
Ja, zo is het!
Meestal denk ik bij armoede aan kinderen in Afrika die geen eten en geen dak boven hun hoofd hebben. Maar als ik dit zo lees is het zeker ook schrijnend.
Mijn dochter is 33, single en deels afgekeurd vanwege haar rug. Zij heeft daardoor een aanvullende bijstandsuitkering. Niet alleen is dat behoorlijk uitkijken wat je kan uitgeven, maar als zij single blijft dan zal haar toekomst niet veel rooskleuriger worden. Want zij zal nooit volledig kunnen werken en als ze al een keer een financiele meevaller zou hebben dan moet ze die gelijk weer inleveren, want dan word ze gekort op haar uitkering en in het ergste geval word die zelfs stopgezet. En dat zou op zich niet erg zijn als het een meevaller zou zijn waardoor haar situatie significant zou verbeteren , maar een meevaller van die grootte is voor haar niet echt weggelegd. Dan zou ze al een loterij moeten winnen, maar ja met haar inkomen ga je geen geld wat je heel hard nodig hebt aan een lot uitgeven. Als we helemaal de wet zouden volgen mag ik haar officieel niet eens mee uit eten nemen , een kadootje geven of eens de boodschappen voor haar doen want dat word gezien als inkomen en moet dan verrekend worden met haar uitkering. Met andere woorden haar enige kans om van die uitkering af te komen is een relatie krijgen met iemand die genoeg verdiend om hen beiden te onderhouden. En dat is zuur voor iemand die eigenlijk gewoon voor zichzelf wil kunnen zorgen en in een eventuele relatie ook haar financiele onafhankelijkheid wil hebben en niet wil teren op de portemonnee van de ander.
Een reactie posten