De meeste dromen zijn bedrog

Was wel een beetje van de leg. Zo'n week onvrijwillig afgesloten zijn (en vooral voelen) van de online wereld. 

Wel rustig ook; want tijd om de weekendkrant echt goed te lezen en een boek te lezen als ik in bed lig in plaats van nog even Blendle in te kijken en andere nieuwssites. Was/is dat allemaal wel nodig; dat alles willen weten? Daarom heb ik al jaren juist geen tv meer in mijn slaapkamer. Om tot rust te komen en juist niet meer de waan van alledag mee te krijgen. Of rotzooi te zien net voordat ik ga slapen.

Maar gaf me ook een inkijkje in mijn toch wel vrij kleine wereld. Waarin ik zeer makkelijk even een weekje niets van me kan laten horen. Jajajaja....ik weet al lang hoor, dat ik helemaal niet zo belangrijk ben als ik zou willen. Maar dat even benadrukt zien, dat schuurt een beetje.

Plus dat ik kennelijk ook niemand weet of ken die 'even' naar mijn verbindingsprobleem kon kijken. Of dat nou met mijn modem is of andere zaken. Dat voelt alleenig.

Door mijn doofheid voelde ik me toch anders dan normaal. Nog afgeslotener. Alhoewel het tegelijkertijd ook een zegen is, niet alles te hoeven horen. Maar niet goed kunnen horen wat iemand tegen je zegt die naast je zit in de auto is echt geen feestje. En telkens, bij vrijwel iedere zin 'wat zeg je' moeten uitspreken voelt rot. Aandachttrekkerij. Gedoe. Hou ik niet van. 

Wat ik wel goed deed op mijn verjaardag gisteren, was dromen dat de acteur die James Bond speelde (want dit was zijn laatste film) Daniel Craig dus, op bezoek in de kroeg was en heel naturel aanschoof bij wat vrienden van mij. Gewoon kletsen met elkaar. Alsof hij niet die bekende acteur was, maar gewoon bij mijn vriendenkring hoorde.

Vriendenkring?

Kroeg?

Daniel Craig?

Zeker weten dat het een droom was.