De innerlijke boekhouder

Heb een vaste dag in de week waarop ik altijd mijn financiële administratie bijwerk. Klopt alles nog, is alles inderdaad afgeschreven - van de week een cliënt die niet doorhad dat zijn ziektekostenpremie niet meer automatisch van zijn uitkering werd ingehouden en hij daardoor opeens 9 maanden achterstand had. Dus nooit 'ergens vanuit gaan' maar zelf blijven controleren. Moet je uiteraard wel de taal en de ambtelijke taal goed beheersen. En snappen dat je altijd zelf verantwoordelijk blijft.

Kan zijn dat mijn methode een beetje overdreven is met datums en kleurtjes (groen is afgeschreven) en wat moet er gereserveerd worden, maar zo heb ik visueel een goed overzicht van wat er nog af moet en ik kan aan de datum in mijn excel overzicht zien wanneer dit is gedaan. Dus de opmerking "Opeens kreeg ik nog een rekening" die maak ik veel minder dan jaren terug. Vrijwel nooit meer.

Zie potjes groeien of juist krimpen.

Zie uitgaven stijgen (huishoudgeld!) of juist dalen.

Zie potjes leeggetrokken worden en weet dan dat ik die alvast voor het komende jaar gevuld moet/wil hebben.

Wacht nog op rekeningen uit 2021 (ziekenhuis bezoek aan specialist; verrekening met eigen risico van dat jaar).

Het weten geeft rust. Dat overzicht geeft rust. Zien dat ik genoeg heb gespaard voor bepaalde afschrijvingen. Ook het zien dat ik in mijn vakantie als 'uitje' voornamelijk boodschapjes doen had, verder weinig opwindends en of dit nou zo slim was. Maar omdat ik een bedrag voor 'vakantiezaken' had gebudgetteerd en dan kon het dus wel uit. Dus weg met dat schuldgevoel. Het geld is er, niet vanuit een creditcard, roodstand of liefdadigheid, dus hoppa!

Deed ook nog een paar uurtjes betaald werk op mijn vrije dag (nou ja...ik neem er vrij terug voor) want de systemen waarop ik voor een project op mijn werk iets moest regelen waren vastgelopen. Doe ik dat pas als ik weer op kantoor zit, zitten er een aantal collega's in een paar gemeentes die nog niet verder kunnen met hun werkzaamheden, dus dan maar even op de vrije dag gedaan. En goed bijhouden hoeveel en wanneer en dat dan ook weer compenseren. Dat laatste doe ik niet goed genoeg vind ik zelf. Dus beter op letten. Mijn leidinggevende interesseert dat geen drol zo lijkt dat. Die komt zelf altijd ver na begin van de werkdag nog eens aanpoepen of meldt rond die tijd dat hij thuiswerkt. Of eerst in de ochtend thuiswerkt en dan zo'n beetje rond lunchpauze laat hij zijn hoofd zien. Hij woont in dezelfde stad als waar hij werkt, geen kinderen of behoeftige huisdieren of een moeder die hij uit bad moet halen. Snapt niet dat het soms nodig is om wel op de werkvloer aanwezig te zijn juist om feeling te krijgen met wat er speelt. 

Sterker nog; begin iets eerder om wat meters te kunnen maken voor de waan van de dag begint en eindig ik ook nog later, dus totaal structureel bijna een uur extra per dag. Waarop de jongste bediende tegen mij zei dat hij altijd precies die 8 uur maakte, want 8 uur is 8 uur.  (En 18 jaar is 18 jaar dacht ik). Nou ja, aanwezigheidspremie meer voor 8 uur. 

Mijn fietstassen waren van de week meer een soort van regentonnen geworden. Stonden vol met water. Zijn erg oud en ik had ze een paar jaar geleden nog gerepareerd met een Ikea blauwe tas als voering, op maat genaaid, maar nu merk ik dat het niet regendicht zijn (kleppen blijven stukje openwaaien, heel onhandig wordt. Zijn minstens 20 jaar oud. Of misschien wel uit de vorige eeuw, nog ouder.

Dus zegt de boekhouder dat ik ook maar eens naar nieuwe fietstassen moet gaan kijken (en kopen dus, meestal kijk ik en denk ik dat ik dat niet echt waard ben). Juist omdat ik alles met de fiets doe, mag dat ook best vervangen worden. Een natte laptoptas is ook niet fijn.

Mijn innerlijke boekhouding is wel gespannen voor wat er na mijn contract gebeurd. Terug naar af (bijstand)? Daarom durft hij niet zoveel uit te geven. 

Afbeelding van Oliver Menyhart via Pixabay 

Lekker gekookt na mijn werkdag. Had in mijn hoofd al zitten wat ik wilde gaan maken en wat extra gemaakt voor de diepvries. Prachtige verse spinazieblaadjes. Voor bange dagen dat diepvriesbakje.

Nou...vooruit, nog maar 1 dagje werken, stort je in het OV (neem nu soms de langzame trein, daar zijn wel zitplaatsen namelijk, alleen doet die er 20 minuten langer over, maar heb zo'n hekel aan dat haringen-in-een-ton gevoel en dan met de regen haringen-op-water-in-een-ton). Kan ik in die langzame trein de zaterdagkrant lezen; elke dag een stukje. 

Moest wachten van de week op het vertrek van de trein. De machinist had vertraging met zijn trein die hem vervoerde. Dus wij ook daardoor. Komisch toch.

Bijlmerramp

 Al een tijdje zie ik de aankondiging van een nieuwe serie op NPO over de Bijlmerramp op de donderdagavond. En iedere keer weer kippenvel. Weet niet of ik behoefte heb aan een paar avonden kippenvel. Want heb best wel veel vel. Wel lees ik veel over de onderzoeksjournalisten die zijn blijven graven in het hoe en waarom. Wel weer heel interessant.

Want weet nog zo precies hoe waar en wat. Zondagavond, Studio Sport op tv, man was aan het kijken. We kregen een vreemd telefoontje - dit was 1992 de tijd voor de mobiele telefoon of nummermelding op je vaste lijn - waar er alleen maar "Help, help" klonk. 

En even later werd de uitzending van Studio Sport live onderbroken dat er een vliegtuig ergens zou zijn neergestort en nog weer wat later dat dit op/in de Bijlmer is. Nu ex-echtgenoot probeerde zijn familie en contacten te bereiken. Nul bereik. Toen kwamen ook nog de beelden bij de ingelaste journaaluitzendingen. Zoveel chaos, vuur. Het kon niet anders of er waren veel, heel veel mensen slachtoffer geworden. 

Kippenvel! 

Ex is toch richting Bijlmer vertrokken ook al werd dat ontraden en ik hoorde pas na een paar dagen iets van hem. En over zijn familie en vrienden.

Gaat iemand kijken?

Brei 'm erin

Zag een aflevering van Miss Marple en bij die aflevering had ze zo'n schattig ouderwets bedvestje aan. Om je armen en bovenkant warm te houden. Handig als je aan het lezen bent in bed, want dan steekt dat juist boven het warme dekbed (of in haar tijd, de dekens en laken) uit. 

Liep al veel langer met het idee om zoiets te maken voor mijzelf. Maar een polsblessure maakte dat ik al lang niets meer maak. Plus de lauwe ontvangst van zelf gefröbelde dingen. Dat deed het plezier in zelf iets bedenken en uitvoeren ook al stukken minder ervaren.

Maar nu had ik zo genoeg van dat lamlendige en ik weet hoeveel plezier ik ervaar van wel 'nuttig' bezig zijn met mijn handen. 

Toch maar garen gekocht. Geen echte wol hoor; dat trekt Bruin niet en bovendien is het niks dan is er geen man overboord qua investering. Wil zo graag weer iets 'doen', vooral nu het tuinseizoen zijn rustperiode nadert. En hou ik mijn handen bezig met iets, kan ik niet gaan snaaien. En kan niet zo goed tegen zitten en niets doen. Dat maakt het hebben van een tuin onmogelijk. Altijd wel iets te doen, maar dat is dus straks minder.

Fijn en rustgevend dat breien (Oma spreekt!). Vooral met helaas toch een net afwijzing ontvangen op een vacature waarvan ik dacht dat ik daar prima zou passen. Ooit betaalde die afdeling mijn uitkering. Kan ik nu waar voor hun geld leveren. Maar wel een mooie afwijzingsbrief. Daar hebben ze over nagedacht.

Dus maar weer doooooooooooor solliciteren. Zo jammer. Wil zo graag mijn baan op kunnen zeggen. 

Werd van de week om 03.00 uur wakker en zelfs Maarten van Rossem kon me niet terug in slaap krijgen. Uiteindelijk viel ik net een uur voor de wekker om 05.30 uur ging weer in slaap, maar snapte niet dat ik toch tamelijk wakker door de regen naar de bushalte fietste. En op de terugweg wederom in de keiharde regen. 

Moet mijn best doen om de moed er maar in te blijven houden. 

Kastanjes

Mocht u zondagochtend, tussen de buien door,  een vrouw onder een kastanjeboom, afgevallen kastanjes zien verzamelen, dan was ik dat, voor mijn kleindochter. Opletten dat ik niet in de hondendrollen graaide, snel voordat mijn dochter me zou ophalen met kleindochters aan boord, die herfstvruchten verzameld.

Oudste kleindochter moet voor een project van school o.a. kastanjes 

verzamelen en mooie blaadjes en haar moeder nam haar mee naar haar werk om daar een letter te fotograferen die ook met de Herfst te maken heeft. Leuke dingen voor een kind (en oma dus..). Haar zusje wilde ook wel een kastanje, maar die wil alles wat haar grote zus doet ook doen. 

En onderweg geeft ze alles door wat ze ziet (goed voor de taalontwikkeling) Bomen, nog meer bomen. Hoe leuk! 

Gisteren fietste ik langs een boom met tamme kastanjes, maar die zitten nog goed vast aan de takken. Die zien er anders uit dan de kastanjes in een bolster die ik nu raapte.

Afbeelding van Frauke Riether via Pixabay 

Wat weet ik eigenlijk weinig van de bomen in mijn omgeving. En wat zijn ze belangrijk voor het welbehagen. Paar jaar terug verwijderde de gemeente alle kastanjebomen hier aan de overkant. Kaal en naargeestig leek het uitzicht nu opeens. Alleen maar door mensen gemaakte zaken. De boompjes die ervoor teruggezet zijn moeten nog flink groeien wil het wat worden. Maar ze staan er tenminste wel. Geen kastanjes meer, die geven denk ik teveel 'rommel'. 

Was even een leuke onderbreking. Plus een bericht van mijn zoon en leuke verrassing. Al die aandacht deed me wat. En me bewust zijn van mijn plek in de schakel van mijn familie. En nee, ik voel me wel eens de zwakste schakel, maar weet dondersgoed dat ik dat niet ben. 

Ben niet 'zomaar' iemand, maar ook moeder en oma. Na mijn leven, gaat het leven, de schakels, gewoon door (hoop ik) en dus ben ik verplicht goed op te letten hoe ik met de natuur omga. Niet dat het mijn tijd wel zou duren, maar hoop dat de kleinkinderen van mijn kleinkinderen ook nog een prettige leefomgeving treffen. Niet dat ik alles op en kapot heb gemaakt. 

Trots op mijn regenton. Op nog kunnen vinden van kastanjes. Gewoon om de hoek. En door wat kaarsen aan te doen de illusie van warmte creëren dus nog steeds geen verwarming aan hoeven doen.

Kijken naar wat er wel is en wat er wel goed gaat en voelt. 

Tot zover Dr. Fop. I. Brouwer!

Molenaar

Nog vroeger op kantoor dan 'moet' om in ieder geval wat meters te kunnen maken. De poort was net open. De hal werd driftig schoongemaakt en beveiligers namen hun avond door.

Doorwerken, door en door en door.  Gelukkig weinig afleiding (in de vorm van pratende collega's, voel me dan niet zo'n gezellig collega, maar jemig....het moet gewoon af mijn werk en er wordt al genoeg ge-oht). En oh zo fijn, volgende week mag ik alweer iemand inwerken. Gaat ook weer van mijn effectieve werktijd af. Zie er nu al tegenop. En dan nog in combinatie met een leidinggevende die er de ballen van snapt. Dus niet kan zien waar de dingen op vastlopen (niet bij mij, maar de algehele processen). Snapt de software niet, snapt zijn functie niet. Maar waarschijnlijk ook heeeeel goedkoop.

Wel is een voordeel als je zo vroeg begint dat je een geweldig mooie lucht ziet als je zo vroeg in de trein zit als de zon nog niet eens op is. Want dan loop ik al richting werkplek.

Wat ik aan de bovenkant van mijn lijst eraf werk, komt er aan de onderkant weer bij. 

Niet omdat ik zo langzaam werk, nou ja...dat zou het natuurlijk OOK kunnen zijn :), maar omdat de nood steeds hoger wordt bij cliënten die hulp zoeken. Te hoge energieprijzen en duurdere boodschappen vragen hun tol. 

En snap heel goed waarom mijn bedrijf niemand kan vinden. Wel goedkope stagiaires. Ze betalen gewoon niet marktconform. En verbazen zich dan erover dat competente medewerkers opstappen, want elders betalen ze dat wel. Toch raar dat in deze branche je door je te lage salaris zelf in de problemen zou komen? Nog een baantje erbij moet nemen hoorde ik zelfs. 

Nu was ik gewend om een zeer laag inkomen te hebben, want zat op het sociale minimum en daarvoor zelfs nog onder dat niveau (leuk joh zo'n nul-urencontract), dus weet goed met weinig om te gaan (en de werkgever wist ook dat ik vanuit die situatie kwam, wat zelfs nog premie opleverde voor de goede daad van het aannemen van iemand met een uitkering en een oud wijf), maar snap maar al te goed wat dit rekenen en altijd bewust bezig zijn met uitgaven betekent. Altijd. Niet iedereen kan dat. Door tragische omstandigheden, door te weinig zelfkennis, door te weinig mogelijkheden, te klein netwerk. Noem maar op. 

Had mijn regenjas aangetrokken in de ochtend, want zag dat er regen aan stond te komen en zeiknat de hele dag op mijn werk zitten, leek me niks. Nam de langzame trein huiswaarts; was wel klaar met lang staan wachten en alweer een propvolle trein (minder intercity's op mijn traject momenteel) en dan daar ook staan. Dan maar langzaam en later thuis. Macht kein flaus aus, want toch weekend! En er wacht toch niemand op me. Al blijf ik toch, gewoon voor de lol en mijzelf op te peppen altijd roepen: Honey, I'm home!!

Had ik gelukkig wel wat aan die regenjas toen ik vroeg in de avond thuiskwam; het goot op de terugweg. Mijn Vera-hoedje was ik blij mee, want met een capuchon op (van de jas) zie ik niks. Sexy nul komma nul uiteraard hahah!

Moest echt mijn best doen om werkzaken los te laten. Mis dan gewoon iemand om even tegenaan te praten (of hangen voor mijn part) op die momenten. Ik maal in mijn eigen hoofd vooral. Ben ik nou zo goed bezig? En ga ik uitgenodigd worden voor die vacature elders? En laat ik dan niet die clienten stikken?

Zo maal ik meer dan de plaatselijke molenaar. Dus ga ik nu maar eens de was ophangen, dan zie ik praktisch dat ik iets gedaan heb. Al zijn het slechts mijn eigen onderbroeken. En kijken wat er nodig is aan boodschappen. Hoogtepunt van de dag.

Maar blij DAT ik nog naar de winkel kan om boodschappen te kunnen halen. Ben ik me zeer van bewust. Zeer.

Eerste keer

Maakte voor de eerste keer dit seizoen weer eens soep. Was nogal inspiratieloos en wilde perse NIET naar de supermarkt, want wist dat ik daar door de knieën zou gaan voor alle verleidingen. Dus even nadenken en kijken wat ik op voorraad had. 

Genoeg om een lekkere gebonden courgettesoep te maken. Gebonden door de laatste krieltjes die er ook nog lagen, erbij te doen. Pittig door de komijn. 

En rustgevend al het snijwerk. Mijn laatste uien erin. Knoflook. Uiteraard eerst aanfruiten en dan de courgetteblokjes fruiten voor extra smaak. Water en bouillonblokje erbij (ZET BLOK hoor ik in mijn hoofd) en na het gaar koken de staafmixer erop. 

Doe in mijn kom dan graag een lepeltje Griekse yoghurt erop. Maar hoeft niet. 

Fijn dat ik inspiratie kreeg en gewoon kon kijken naar wat er is, niet naar wat ik zou begeren of wat me even 'verlichting' brengt en dan toch verkeerde keuzes maken. Bewust blijven van hoe dat werkt in mijn hoofd.

En deze week ook voor het eerst sinds de zomer weer sokken aan. Naar mijn werk, maar ook in de avond thuis. Goed advies van een lieve geestige blogvriendin, die altijd sokken draagt in bed. Warme voeten zijn belangrijk om je warm te voelen weet ik, ook al is het in mijn huis nog helemaal niet koud. Ook in bed, want nog steeds 'zomer-opstelling' (laken en een dunne sprei). Maar denk dat ik dit weekend toch maar mijn zomerdekbed met hoes erop ga doen. De zomer is voorbij. Echt!

Dus soep en sokken. En de eerste paddenstoel in het gras in mijn tuin zag ik ook al! Eikels al eerder gezien in de vorm van ex-schoonzoon.

Schoenen

Op mijn werk tijdens een lunchpauze een gesprekje tussen twee collega's over de nieuwe schoenen van de een. Van een bepaald merk. Nu voelde ik me wel Vrouw Holle met haar - ook speciaal merk, maar dan voor ouwe wijven met brede moeilijke voeten, maar toch ook merkschoenen (wel afgeprijsd) - maar was toch wel benieuwd wat het prijskaartje dan is wat aan deze sneakers hangen. 

Ben niet helemaal simpel, toen mijn zoon nog thuis woonde had hij een tijdje een manie voor speciale sneakers, maar hij werkte daar zelf voor, dus zijn 'probleem' ging dus niet van mijn huishoudgeld af en die sneakers waren toen al aan de prijs, zo'n 18 jaar geleden. Hij was er zuinig op en heeft ze later allemaal aan een vriend kado gedaan, toen zijn smaak veranderde.

Maar man man man...deze schatjes kosten minimaal 400 euro en dan heb je het simpelste model. Maar voor de kenner herkenbaar. Geen grote labels met de naam van het merk erop. Subtiel en daardoor in het hogere segment. 

Afbeelding van eloigomez_ via Pixabay 

Omdat ik zelf echt moet (oh nee...WIL) begroten en sparen/een potje aanleg voor nieuwe kleding en schoenen en me heel bewust ben van wat ik daarvoor kan en mag uitgeven (dus vrijwel geen impuls aankopen of troost-aankopen, vrijwel he...) vroeg ik me dat af. Nou ja, ik kan natuurlijk niet in hun boekhouding kijken. Wie weet een erfenis, goed gespaard altijd, goedkoop huis, crypto winst, grote overwaarde vorige huis; ik weet het niet. Of ze staan elke maand volop rood en de creditcard ook helemaal tot de max vol. Alle variaties zijn mogelijk. 

Nu denk ik alweer na over mijn wintergarderobe. Wat heb ik nog nodig (sommige truien haaaaat ik, maar toen ik geen baan had, was het goed genoeg; niemand zag me) en wat mag ik daaraan uitgeven (van mijzelf he, want ik wil heel graag een minimaal bedrag op mijn spaarrekening hebben en houden).

Ga mijn begroting binnenkort maken voor 2023 en ben best wel gespannen over mijn toekomst, met mijn tijdelijke contract en de ontwikkelingen op mijn afdeling en de grote hoeveelheid werk. Vandaag dus ook maar weer mijn wekelijkse sollicitatierondje doen. Houdt het dan nooit op?

Dit alles levert me stress op merk ik. De onzekerheid, de drukte op mijn werk, het gedoe en gekonkel.  Het kost me veel moeite om niet toe te geven aan oude copingsmethodes; teveel eten en dan geen gezonde salade uiteraard. 

Dronk ik nou maar of lekker aan de drugs of desnoods sexverslaafd :).

Oh ja...nu wat geheel anders: Wat mis ik het cynische commentaar van Els Rozenbroek op dat tuttige hoedje van Mams van Amalia. Dat ze dat op 'moet'...kijk ons eens zuinig doen, kirt Maxima dan!! En dan daarbij dure juwelen van overovergrootmoeder (oh ja, ook tweedehands, wel prachtig) van de familie. Wij kunnen ook bezuinigen, kijk maar! En dan het 'ernstige gezicht' erbij trekken.

Vlees

Toch een vlees-eter, geen vega-alternatief voor mensenvleesch gemaakt nog?

Klik hier voor het antwoord: Vleesch!!

Ondertussen de hele voortuin gekuisd, dat wil zeggen snoeien en zagen, alle wildgroei kleiner gemaakt en kijken of ik dit helemaal kan verwijderen. Zo;n fijne struik met over alle takken van die scherpe doorns. 

Maar wel fijn helemaal met hoofd en lijf iets anders aan het doen dan werken, nou ja mijn betaalde werk.

Vis

 Als sardientjes stond ik in de bus vanochtend, in de trein (welke? - weer uitval en weer vertraging) kon ik zitten. Maar nam de langzame trein en deed er voor mijn gevoel uuuuuuuren over. Later dan mijn planning op het werk, maar valt allemaal reuze mee. Ik wil gewoon niet haasten en rustig beginnen. 

Terugweg wel haast, want de leidinggevende kwam lekker laat en begon pas met ons te praten toen we naar huis wilden. Dus heb het afgekapt - kom maar gewoon op tijd en begin zo'n gesprek ook op een normale tijd - en dan nog weer een trein die de helft van de lengte had, dus proppen en ook nog te laat, dus nog meer proppen. De trein ervoor was uitgevallen. Als sardientjes weer allemaal in de trein gepropt. 

Afbeelding van Mikel DLM Fotografía via Pixabay 

Het station voor mijn uitstaphalte was zo mogelijk nog drukker. Daar moesten ze Japanse duw-in-de-trein mannetjes inhuren. Op mijn station aangekomen was het erg moeilijk, terwijl ik al verkast was naar de plek bij de deur, om uit de trein te komen. Ook omdat sommige mensen al begonnen in te stappen terwijl er nog een hele bups uit moest. Dus dwong die instappende dame om weer eruit te gaan. Kom op zeg!

Bus terug idem dito. Toen was ik wel klaar met het vissige gevoel. 

Blij dat ik al een bakse eten uit de diepvries vanochtend had klaargezet. Alsof ik aanvoelde dat vandaag druk en zwaar zou zijn. 

Ontbijt

Tijdens mijn zondagse (luxe) ontbijt met soldaatjes en een zachtgekookt eitje en opgeklopte sojamelk in de koffie, las ik over scholen die kinderen een ontbijt aanbieden. Niet omdat het zo gezellig is - wat vroeger bij mijn kinderen dan de reden was - maar uit noodzaak. Ouders hebben geen geld meer voor ontbijt of brood mee naar school. Of nog erger; geen tijd, waarvan ik denk dat je dan maar tijd moet maken. De avond ervoor alles klaarzetten.

Afbeelding van congerdesign via Pixabay 

Als ik naar reportages kijk over mensen die naar een voedselbank moeten hoor ik vaak dat ze nog maar 50 euro per week over hebben voor boodschappen. Heb zelf toch echt tijden gekend waar ik nog minder over had, maar nooit bij een voedselbank geweest. Altijd kijken hoe ik zelf met de middelen die ik heb dit kan oplossen. Al voor de energiecrisis bewust zijn van mijn verbruik. En enorm de pest hebben aan het onder curatele staan. Dat iemand voor mij bepaalt wat ik mag eten/doen/uitgeven.

Denk dat een voedselbank mensen in feite niets leert. Wel helpt een rotsituatie te overbruggen. Want al te vaak zag ik in de praktijk dan dat mensen van het geld wat 'over' was direct prul-aankopen doen. Want het kon nu toch? 

Heb het vaak met mijn kinderen, vroeger en nu nog steeds, erover gehad dat er op scholen zo weinig over budgetteren op niveau van je eigen geld wordt gedaan. Wat verandert er als je 18 wordt? Wat betekent dat voor jou, maar ook voor je ouders. 

Snap ook wel dat met de absurde verhogingen van de energietarieven veel mensen echt buiten de boot gaan vallen en ik vrees ik zelf ook straks en als je niet hebt geleerd om bewust om te gaan met energie dan is deze winter zwaar. Dus begrijp dat de voedselbanken nog veel meer klanten verwachten. En mijn branche ook. 

Nou...mijn stokpaardje hinnikt weer vanuit de stal hoor ik. En mijn Noord-Koreaanse buurvrouw hakt om 09.30 uur al knoflook in zulke hoeveelheden dat ik het hier ruik. Hatsekiedeeeee.. Maar zij gebruikt haar tuin om groente te kweken en kookt altijd vers. En weet denk ik goed hoe ze van weinig genoeg kan maken.

Van Surinaamse kennissen leerde ik al vroeg hoe je echt van niets iets maakt. Dus ook niets weggooien. En alles zelf maken. Geen pakjes en zakjes. Restjes opnieuw verwerken. 

Druiligere zondag, maar wel perfect om wat taken binnen af te werken. Sollicitatiebrief verzonden. Wasje gedaan (ruikt lekker, ook nu de was weer binnen moet drogen), oude kranten uitzoeken en in de tas voor oud-papier stoppen. Raapte wat afgevallen/afgewaaide bolsters van kastanjes op gisteren. Zo mooi altijd. En zo jammer dat bij mij aan de overkant alle kastanjebomen zijn weggehaald. 

Wel riep ik tegen mijzelf dat dit een poepveldje is, dus kijk waar je loopt! Plus dat er ook nog ganzen graag poepen, dus tweemaal alert!

Kleding voor de werkdag hangt klaar, de lunch is ook gemaakt. Ik ben er weer klaar voor. En jullie?

Nattigheid

De cliënt die ik aan de telefoon had en hulp vroeg deed me aan de situatie van mijn dochter denken. Opeens gaf schoonzoon aan dat hij weg ging. Nul over te praten, nul aan te werken, maar toen was dochter een paar weken later zwanger, bleef hij 'toch' maar wel (goh..), maar 12 weken voor de bevalling, toen ze ook nog met spoed wegens weeën en een dreigende te vroege bevalling naar het ziekenhuis moest, toen - wat een briljant gekozen timing - toen gaf hij toch maar de brui eraan. En toen zijn kind 3 weken oud was, vertrok hij naar zijn nieuwe woning. Wat een timing wederom. Zag vandaag veel afgewaaide eikels en moest even aan hem denken.

Nog voor de bevalling regelde mijn dochter alles om zo snel mogelijk andere, voor haar betaalbare, woonruimte te vinden en omdat ze toevallig in een stad woont met een sociaal bestuur, is dat ook gelukt. In mijn gemeente zou dat geen moer uitmaken. De ongelijkheid in Nederland in een notendop. 

En dankzij alle goede adviezen die ik van mijn professionele collega's bij mijn vrijwilligerswerk toen kreeg over haar situatie, wist ze goed welke wegen ze moest bewandelen. En deed dat allemaal, hoogzwanger. Mijn dochter is een sterke vrouw.

Maar goed; deze cliënt zat aan het begin van haar onvrijwillig loskomen van haar partner en nu op eigen kracht haar leven vorm geven, met een kind onderweg. Dat ze de stap maakte om hulp te vragen, dat vond ik bewonderingswaardig. 

Ken er veel die in een hoekje gaan zitten janken en het maar laten gebeuren. Geen kracht meer om in actie te komen. Het is te veel. Flight, Fright or Freeze in goed Nederlands.

Plus dat ik weet - uit eigen ervaring - hoe belangrijk het is dat je gezien wordt. Ondersteuning krijgt. 

Dat gaf ik haar allemaal aan en maakte, dankzij mijn inzicht in onze planning en een beetje kunnen schuiven met tijden en weten dat juist die ene collega altijd flexibel is, want het gaat ook haar om de cliënt, niet om haar declarabel zijn. Dus snel kunnen schakelen. En ik schoot even vol daarna. Dat maakte de lange en volle en drukke werkweek goed. 

Het gaf me zo helder aan dat ik graag iets wil bijdragen in de groei van anderen. Hier energie van krijg. Bemoedigend zijn, stimuleren dat de ander die stappen neemt (jajajajaja..zei de amateur-psycholoog; omdat IK dat zelf zo nodig heb natuurlijk) en weten dat je gezien en gehoord bent - wat ik me niet voel. 

Niet in nog meer omzet, nog meer zinloze software, leuke appjes op je telefoon, formulieren invullen en afwerken, maar werkelijke betekenis. Handen uit de mouwen en aanpakken. Mensen leren vissen in plaats van vis geven.

Over nattigheid gesproken; de hele ochtend al korte felle buien, die gisterenmiddag begonnen. Goed voor de natuur. Minder fijn als je er doorheen moet met de fiets of lopend. 

Vervoer

Nog minder treinen naar de stad waar ik werk. De vroegere viel uit, de iets latere ook. Alle twee intercity's. Sta je daar in je planner te plannen. Of nog vroeger weg, of later, maar later betekent ook nog vollere treinen en bussen. En nog minder kans op een zitplaats.

En voor de terugweg keurig gekeken op de reisplanner, half uurtje voordat ik zou vertrekken; ja hoor, mijn trein zou gaan. Toch bleek op het station aangekomen dat deze niet ging. Dus weer omrijden en zorgen dat je voor in de trein gaat zitten (oh nee..staan), zodat je in de overstap-stad die paar minuten overstaptijd haalt. Ook daar staan.

Dan nog de bus naar huis en dan 'lekker' thuiswerken. En vandaag ook want er is een nationale streekvervoersstaking. 

Pffffffffffffffff....

Maar, nog maar 1 dag werken en dan weer even niks. Oh nee...afspraak met de kapper. De laatste tijd heb ik nul afspraken. 

Weer een hele middag bellen met mensen die achterstanden hebben op hun vaste lasten. Wijs ze op de gemeentelijke energietoeslag. Ik douche zelf al anders. Sowieso deed ik dat al minder lang, maar nu pas ik de Annemiek-methode toe. Natmaken en als je jezelf inzeept de douche uit en pas weer aan als er afgespoeld moet worden. Nu nog te doen, want niet koud. Hoop dat het went in de winter. Nu alvast wennen aan minder warm water gebruiken moet schelen. Hoop ik.

Zag een interessante serie. Over mensen die als bergers werken. Als je langs de weg stil komt te staan, door pech of een ongeluk dat komt er zo'n mega grote wagen jouw auto optakelen en wegslepen. Naar jouw garage of een andere plek.

Een paar keer in zo'n wagen gezeten, naast de bestuurder toen mijn auto pech had onderweg. Dan zie je de snelweg van een andere kant. Vooral als je geen ANWB contract had (maar die andere: Route Debiel noemde ik het toen) dan wordt je niet geholpen, maar weggesleept. Mag je eigen garage het oplossen. 

Maar ook dus bij ongevallen. Worden de kapotte auto's van de weg getakeld en meegenomen. Mooi om te zien vind ik. 

Iemand wel eens in zo'n grote bergerswagen meegereden?  Met je auto achter je opgetakeld?

Laf

Niet wegvluchten in laf boodschapjes halen, maar in de tuin de was ophangen, in de tuin werken, kijken wat er nodig is. En ook in de voortuin gewerkt. Gewoon ouderwets aan den bak. Lekker spierpijn kweken :)

Bed opmaken. Kleding voor de werkdag klaar hangen & bijpassende oorbellen (altijd leuk werkje). Was opruimen in de kast. 

Al met al retesaai vermoed ik, maar wel rustgevend. En op tijd naar bed. Hahah...als de wekker om 05.30 uur gaat dan kan ik niet eens laat naar bed, want dan val ik al om. Maar die slaap en rust die zijn belangrijk voor mijn welzijn. 

Oh ja..keek nog even naar Poldermocro's. Interessante inkijkjes in jonge levens. En maakte (eindelijk) weer eens een afspraak bij de kapper. Dus in ieder geval iets 'leuks' om naar uit te kijken.  Nou ja, iets geheel voor mijzelf. 

Fut

Had een slechte nacht gehad (lang wakker gelegen midden in de nacht) en dan toch nog vroeger dan normaal op het station staan. En die trein was weer later dan normaal. Gelukkig werd de vertraging onderweg ingereden en kwam ik op mijn ETA aan. 

De eerste werkdag van de week direct aan de interim leidinggevende laten zien hoeveel achterstallig werk er ligt en wat er elke dag bijkomt en hoe ik door het wegvallen van een aantal roosterplekken nu al problemen heb. En dat dit een maand geleden al is aangegeven, maar niets aan gedaan. Plus dat het inwerken van een stagiaire mij kostbare tijd kost.

En dat dit als een deja vu van vorig jaar voelt. Iedereen werkt zich een slag in de rondte en er wordt naar gekeken en ach en oh, maar niets concreet aan gedaan. Tot clienten gaan klagen in de media.

De interim lonkt al naar andere klussen. De leidinggevende is nog langer met vakantie dan de planning dus gisteren op tijd met de werkdag gestopt. Klaar ermee. En dan gaat het OV deze week (de streekbussen) ook nog weer staken. 

Deze situatie is slecht voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid merk ik. Merk niets van een bak nieuwe energie na de vakantie. Of nieuwe zin. 

En ik heb ook niet meer de fut om leuke dingen te regelen voor mijzelf merk ik. Om mijzelf weer op te laden.

Het leukste vandaag is dat ik mijn bed straks ga verschonen en de witte was hoop ik nog buiten  te kunnen ophangen. Oh nee...heb ook nog een wesp naar buiten gebracht, die per ongeluk in mijn slaapkamer zat. 

Ben er meestal van overtuigd dat ik dus ook geen prettig persoon ben om mee op te trekken. Niemand trekt! En ik durf zelf dus ook niet meer te trekken. 

Heb mij in de zomervakantie nogal eenzaam gevoeld. 

Afbeelding van Alexander Antropov via Pixabay 

Komt nog bij dat een collega die heel lang extra heeft ingesprongen en mega veel werk heeft gedaan er schoon genoeg van heeft en voor de zomervakantie aangaf dat zij met die werkzaamheden stopt. En daar kon ik heel goed mee door een virtuele deur (nooit op kantoor). Ga haar missen. Voel verder met niemand op kantoor een warme band. Snauwvrouwen en zeurpieten. Moet er dus goed op letten dat ik ook niet dat gedrag ga vertonen. 

Eerst maar eens een kopje koffie erin. Van een duur merk, het laatste pak ervan uit de voorraad. 

Alsof de pleuris is uitgebroken en de koffie op de bon gaat. Kom op zeg; je hebt nog genoeg en een minder duur merk is ook prima. Geen snob-gedrag vertonen. Vooral niet als je bankrekening aangeeft dat dit niet kan. 

Oh ja...kreeg eindelijk de rekening van de hoorapparaten (en eigen risico) van de zorgverzekering. Naast wat ik al aan de hoorboer had betaald. Dingdong! Dit zijn toch zaken die mensen met een minimum inkomen zich niet kunnen veroorloven. Dus blij dat ik niet een vakantie heb geboekt omdat ik al wist dat dit er nog aan stond te komen. 

Altijd zo verstandig. En supersaai dus. 

Het nieuwste boekje van Herman Koch

Leende uit de bibliotheek een boek, ook over een toevallig lid van het koningshuis, maar dat was al in 2022 gepubliceerd. 

*De onbekende belevenissen van Prins Willem-Alexander door Rodaan Al Galidi*.  Met veel gevoel voor humor geschreven. Hoe een troonopvolger in feite een gouden kooi zit.  

En een paar jaar terug las ik het boek van Arjan Lubach wat ook over een lid van een Koningshuis ging, een thriller met de titel IV.

Heel toevallig zat Herman Koch alleen bij Arjan in zijn talkshow. Meer bliefde hij niet. En gaf nog een groot interview in de Volkskrant. Meer had hij niet nodig, de schrijver die de allerbeste is van Nederland. Twee interviews. Klinkt toch een beetje Mulish-achtig.

De rest van Nederland zou hierna naar de boekenwinkels vliegen (zei hij nog net niet). 

Wat een dedain zeg. En ook helemaal niet nieuw zijn idee. Een beetje uitgemolken zelfs. En geschreven om direct verfilmd te worden op Netflix. 

Over een melkkoe gesproken.

Gesnipperd

Net de laatste snippertjes geknipt papier weggeveegd met de bezem en toen op het veger-en-blik. Alle lego en duplo blokken in de doos, net als de auto's. De hele middag heel veel buiten gespeeld met mijn kleindochters, genieten van het buiten kunnen zijn en lekker hun energie kwijt. Dan slapen ze vannacht als een roosje, dus fijn voor mijn dochter.

Ze vroegen of we nog een keertje naar de speeltuin konden en kom op...vooruit, ook al was de F1 aan de gang en leek het wederom spannend te gaan worden, zo te zien wat er gisteren allemaal voorviel. Maar de dames gaan voor en alles is weer terug te kijken, maar dat uurtje in een speeltuin is later niet in te halen. 

En vond het zo mooi te zien hoe de jongste ook wilde knippen. Nog net geen twee, maar hoe moest ze nou dat (kinder)schaartje in haar vingers vasthouden en dan ook nog knippen. Haar zus deed het zo moeiteloos. 

Ze bleef het maar proberen en uiteindelijk lukte het om een mini-snippertje af te knippen. By George...she's got it! Gewoon zelf laten modderen en dan komt het wel. Slaapje hebben we overgeslagen. Zoveel te doen en wederom niets achter of op een scherm(pje).

Dus toen ze waren opgehaald, zag ik daarna dat Verstappen ook deze race had gewonnen. Zo wordt het bijna saai.

Alle groente gesneden, gesnipperd en gewokt. Vers en zonder toevoegingen. Weet precies wat er in zit. En ik weet ook dat ik morgen uit mijn werk niet hoef na te denken, maar zo uit de koelkast een portie vers gemaakt eten kan grijpen. Zalig he!

Afbeelding van Marco Costanzi via Pixabay 

Zouden ze eigenlijk (nu iets geheel anders...) niet eens naast een baby-shower een Divorce-shower (een koude!) moeten organiseren. Dat lijkt me nu echt uniek in plaats van een baby-shower. Gat in de markt?

Of een feestje bij 5 jaar gescheiden..

Ton geinvesteerd

Waar ik heel blij mee ben, is dat ik eindelijk die regenton heb gekocht in mijn vakantie. En die, heel luxe, gewoon bij de voordeur bezorgd werd. Geen gesjouw of gedoe. 

En dan nog 'even' installeren. 

Daar heb ik in mijn hoofd maar een projectje van gemaakt, met iedere keer weer een volgende stap, met het doel De Ton klaar te hebben voordat het eindelijk weer eens ging regenen. Na een lange droge zomer.

Dus:

1. Plek waar de ton staat egaliseren:

Las online en keek op Youtube hoe je dit moet aanpakken. Belangrijk is dat de ton op een goede stabiele plek staat. Waterpas. Want eenmaal gevuld, mega zwaar.

Dus eerst de bodembedekker helemaal weghalen. Na te hebben gemeten of de ton daar kon staan. Direct naast de tuindeur, maar wel ook naast de regenpijp. Daarna de grond egaliseren. Toen las ik dat je het beste de ton op tegels kan zetten. Stevig. Dus hoe kom ik aan die tegels. Te zwaar om op de fiets te vervoeren (en ik vertrouw mijn fietstassen niet echt noch mijzelf op de fiets met zulke zware tegels). Deze hobbel (de tegels) overkomen duurde voor mijn gevoel heel lang. Hoe kom ik aan tegels? Het legde het werk even stil. 

Dacht aan het oude credo: Hoe krijg ik dat toch voor elkaar?

Toen ging er opeens een lichtje branden in mijn crea-brein. Je HEBT ze al. Liggen in je tuin. Dus haal daar een aantal tegels uit en vervang die later. Tweede klein terras (ook zelf aangelegd ooit).(Mijn moeder zou ook wat tegels apart houden omdat zij haar tegels liet vervangen in haar tuin..apart verhaal; komt nog wel een keer). Later = als je een auto ter beschikking hebt. Maar wacht niet tot het zover is. Doooooorpakken.

Las ook dat je het beste cement of zand onder die tegels kan leggen, als goede ondergrond. Ook voor dit zand had ik geen optie om dat te halen. Komt alleen in zakken van 25 kg. Geen auto. Maar dat zakje cement dat kon dan weer wel mee. Of in twee keer. Vooral blijven omdenken. Blijf in de Flow van iets voor elkaar krijgen!

Daarna cement (zak uitgekozen waar je alleen water aan hoeft toe te voegen) volgens recept aanmaken. Tegels daarop leggen en tussen de voegen ook cement. En meten met de waterpas. Meten, meten meten. Aanpassen en weer meten. Tot het waterpas is.

2. 

De ondergrond is waterpas en dus kan ik de standaard neerzetten, die ook weer uit losse delen bestaat en ook die moet waterpas staan. Stimmt.

3.

Ton op standaard plaatsen en meten of dit waterpas is. Yep.

4.

Kijken hoe het gedeelte wat ik tussen de regenpijp moet installeren, ertussen moet worden gedaan. Aha...stuk uit regenpijp zagen en daar dit meegeleverde stuk/tool tussen plaatsen, bijgeleverd pijpje naar regenton voeren, eventueel nog een langer stuk pijp kopen als dit te kort is. Had al eerder PVC lijm gekocht, want ook al eerder uuuuuuuuuuuuuurenlang filmpjes gekeken en daar gaven ze aan dat je hiermee de delen aan elkaar kan lijmen.

5.

Nou; vanaf dit moment liep ik vast. 

De regenpijp is tussen de schutting van mij en de buren gemonteerd en ik heb 3 cm ruimte om te zagen. Schutting kan ik niet losmaken (niet alleen en uberhaupt niet; dan stort de hele schutting in was ik bang). Dit zagen lukt dus alleen een klus-kabouter met een minizaagje.

Ik val even stil hoe ik dit probleem dan weer moet oplossen. Doordat ik heel veel filmpjes over regentonnen heb bekeken, herinnerde ik me er eentje van een systeem waarbij je de regenpijp niet doorzaagt, maar er met een kroonboor (dat is een andere boor dan bij de tandarts!) er een gat inzaagt en dan een systeem gebruikt wat op dat gat wordt geïnstalleerd.

Het instructiefilmpje van dat apparaat ziet er duidelijk uit. Dus ik ga op zoek naar zo'n systeem. Heb dus de twee dure bestelde BH's toch maar weer teruggestuurd (waren wel goed, maar in het kader van deze klus en extra kosten te duur, laat maar hangen!), dus die kosten daarvan kan ik voor mijn 'investering' gebruiken. Dit systeem ligt helaas niet op voorraad bij de bouwmarkt, maar kan ik wel bestellen en dan daar laten afleveren. 

Omdat ik de bonnen altijd bewaar van al mijn aankopen (totdat ik ze in de administratie heb verwerkt of totdat het product in gebruik is genomen), kan ik alle aankopen die ik heb gedaan bij de bouwmarkt en toch niet nodig blijk te hebben inleveren en krijg ik mijn geld weer terug gestort. Iedere keer dus weer heen en weer fietsen naar de bouwmarkt.

6.

Systeem uitgepakt. Alle zaken die ik erbij nodig heb, klaargelegd. Zo blij met mijn Accu schroef/boormachine. Want daar bevestig ik de meegeleverde kroonboor in, kan daarmee, na zorgvuldig weer meten, meten en meten, een gat in de regenpijp maken. Zo; als een heet mes door de boter gaat die boor. Heeft u nog een gat nodig soms?? Ik regel dat wel!

Dan nu het systeem in/aan de regenpijp bevestigen. Je moet dit rubberen ding eerst inzepen zodat het soepel in de pijp glijdt (regentonporno!). Zo soepel als in het filmpje gaat het niet, geduld en extra zeep en goed bedenken hoe het moet gaan werken dus hoe eea in die pijp moet zitten. Het moet wel open zijn naar de pijp toe om de regen door te laten, maar ook als de ton vol is, de regen weer door de regenpijp te laten gaan naar het riool.

Daarna het verbindingsstuk erop schroeven, waaraan je straks de meegeleverde flexibele pijp monteert. Ik ben pas tevreden als het echt klemvast en netjes zit en voel even me net mijn vader die alles met 1 schroef monteerde, want het 'zat toch ook zo?'  

Nee, niet goed, niet fijn. Doorgaan tot het wel goed zit. Je kan dit! Doorgaan! En nog een keer dus. Opnieuw.

7. 

De regenton heeft 2 voorgeboorde gaten met een afdekklep voor de buis/slang naar de regenpijp aan de bovenkant, maar die zitten niet op de juiste plek, dus boor ik met de kroonboor een gat waar ook weer een rubberen afdekstuk ingaat en waar ik de flexibele pijp op monteer. Ook dit gaat prima. Al vliegen de plastic stukken me om de oren. Maar deze Bob de Bouwer gaat door tot het af is. Krijg er zowaar lol in! 

Zolang het nog niet regent heb ik geen haast! Liever goed doen dan half of slordig werk afleveren. Ben mijn eigen Project manager en heb de deadline staan voor het einde van mijn vakantie.

8. 

Deksel op de ton, kraantje (meegeleverd) had ik ook al gemonteerd. En klaar is het project. Laat de regen nu maar komen! Mijn gieter past prima onder het kraantje. Al wist ik niet of het kraantje nou dicht of juist open staat. Nou ja...merken we wel.

Eindresultaat na 1 nacht (afgelopen dinsdag op woensdagnacht) een bui (denk een flinke bui) Een volle ton a 227 liter!!! Gratis water uit de lucht voor de tuin. En blij dat ik een groot model uitkoos. Nu zou ik nog wel een tonnetje willen haha! Mag ook in Euro's. 

Crypto's desnoods.

Nog tips hoe je met een regenton omgaat als het vriest? Heb al gelezen dat je de ton het beste leeg kan laten overwinteren. Maar lees graag tips uit de praktijk. 

Stakingen

Door de landelijke treinstaking kon ik niet op mijn werkplek komen en gaf aan van te voren aan dat ik thuis ging werken. De stakingen van de bus, vielen gelukkig net op de dag dat ik niet werk, dus daar had ik mazzel mee. Maar ook daar zijn de komende week weer stakingen aangekondigd. 

Begon nog vroeger dan normaal (want nul reistijd!) om de grote bulk werk een beetje te kunnen wegwerken. Meters maken.

En nog steeds bleef het druk want veel mensen merken de hogere prijzen van vaste lasten en de problemen die dat geeft in het kunnen rondkomen. Die donderen nu de diepte in. Of zien die diepte schrikbarend snel dichterbij komen.

Blij dat ik de dag toch redelijk op tijd kon afronden, ondanks dat er nog zoveel ligt. En de software alweer niet meewerkte. Maar meer kan ik niet doen. En geeft ook een verkeerd signaal af. Dus maandag maar weer melden, deze week ook al gedaan, al zijn de leidinggevenden die er echt een klap op kunnen geven nog steeds met vakantie. En ik weet nu al dat er niets aan gedaan gaat worden, want tsja...die aanbesteding he...mogen we nu natuurlijk niet investeren in FTE's van de directie. 

En bewust de dag afsluiten; zodat ik het weekend kon beginnen. Nou ja..het regende hier kei en keihard. Wat goed voor de natuur en wat fijn dat ik niet hoefde te reizen! En ook niet echt de deur uit hoef. Nog genoeg in huis.

En ook blij dat ik op mijn vrije dag van werk inspiratie had om eens lekker de voortuin te snoeien omdat ik wist dat door de regen ik daar voorlopig dan toch geen zin in zou hebben, maar wel nodig nu. Alles in toom houden.  

Heerlijk, zo met je handen bezig zijn en echt zien wat je gedaan hebt. Een heel volle groenbak. 

Zit de eerste werkweek na mijn vakantie er al weer op. Straks even boodschappen halen, dankbaar dat ik daar nog geld voor heb en alle angst voor mijn toekomst even parkeren. Is zinloos; het leven gaat vaak toch geheel anders dan ik denk of vrees. Is de ervaring. Plus dat ik ook weet dat ik wel blijf drijven en op mijn veerkracht mag vertrouwen. Ook al ben ik alleen en moet ik het alleen zien te rooien. 

Heb net de podcast van Saar beluisterd; het afscheid van Els, de speech van haar broer. Niet zo druk maken dus. Niemand weet hoe laat het is!

Eind van een tijdperk

Op de BBC was het eind van de middag al een hele tijd Breaking News; dat het zeer slecht ging met de gezondheid van Koningin Elisabeth II en dat haar familie met spoed op weg naar haar was.

Dus toen er een aantal push berichten binnenkwamen dat ze was overleden, was dat in de lijn der verwachtingen. 

Een lang leven in dienst van haar Koninkrijk. Geen keuze-vrijheid, maar de plicht vervullen die van je werd verwacht. 

Zeventig jaar lang. 

Wat heeft ze de wereld zien veranderen. 

Overlijden Koningin Elisabeth II

T-shirt

Even dacht ik dat ik het wel kon; over alle gedoe heen kijken, me niet storen aan het tekort aan handen maar nog meer het inzetten van mensen die niet geschikt zijn voor hun werk. Maar na een dag werken zag ik het alweer. En stoorde ik me er dus wel aan. Nogal tamelijk veel. Heul veel!

Dat er iemand die maar 8 uur per week ingezet kan worden op mijn werk werd gezet tijdens mijn vakantie. Die me aangaf dat hij het superdruk had gehad. Ja...raar he. En oneerlijk, want hij had aangegeven dat het hem niet ging lukken, maar helaas pindakaas. Hier moeten we het mee doen; daar werd hij mee in het bos gestuurd. Lekker motiverend.

Dus kreeg ik een grote stapel onaf werk terug. En dus nul leeg bureau, maar werk die achterstand maar fijn weg. Oh...en nieuwe stagiaire; werk die ook even in. Dus alweer een ochtend naar de gallemiezen. Oh ja, alle leidinggevenden vieren heerlijk vakantie. En interim is ook wel klaar met ons. Die verwijst naar zijn leidinggevende. Die een soort Rutte II is; hij lacht alles weg en alles komt altijd goed. 

En dan ook nog mijn eerste werkdag een collega die ook bij de werkplek werkt om de 10 minuten horen uitroepen dat ze er genoeg van heeft en naar huis gaat. (GAAAAA DAN, zeik niet zo!). Maar van ander bedrijf, niet van ons klupje.

Wat ook niet hielp; eerder begonnen en dus nog vroeger van huis. Kan ik net een half uurtje eerder beginnen voor de meute aankomt. Werkt de software niet. Al heel lang niet gaf de andere vroege collega aan. En de trein had ook weer eens vertraging. Dus op tijd vertrekken had dus nul zin. Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!

Blij dat ik een leuke vacature zag en ik ben nu nog meer gebrand op harder zoeken naar iets anders, want over branden gesproken; hiervan brand ik op. Of 'out'. 

En Been there, done that, got the T-shirt en die situatie ambieer ik niet meer. 

Afbeelding van Yuri via Pixabay 

In een tijd waar de nood zo hoog is, waar je op je vingers kan natellen dat veel mensen in financiele nood komen, zo op de centjes zijn en nul investeren in personeel of FTE? 

If you pay peanuts, you'll get monkeys.

Onbegrijpelijk!

We need to talk about Cosby

Uitstekende serie van documentaires over Bill Cosby. Waar komt hij vandaan, wat is zijn betekenis en wat is die betekenis nu nog nadat we weten wat hij gedaan heeft (en daarvoor veroordeeld is).

Te zien nog op NPO Start.

De auto-biografie van Will Smith aan het lezen. Was ermee gestopt toen het incident met die klap tijdens de Oscars plaatsvond. Net de hoofdstukken aan het lezen hoe hij perse niet zoals zijn vader zou zijn, gewelddadig. Perse niet. Hij doet het anders. Hij is anders. Hij is beter.

Nou, niet dus.

En toen moest ik dat boek even wegleggen, want het gebrek aan zelfkennis vond ik stuitend.

Maar heb wel een enorm zwak voor hem (Smith) want mijn zoon lijkt qua uiterlijk enorm op hem. En ook een zwak voor Cosby, een soort van rolmodel voor iemand die het 'goede' doet. De juiste keuzes maakt. Een rolmodel. Maar, zo blijkt uit die documentaire, ook een kant heeft die juist door dat imago, enorm tot ontwikkeling kon komen en heel lang verborgen bleef. Want zo'n prettige aardige leuke nette vent toch? Die doen dat soort dingen toch niet?

De boze wolf ligt niet in het donkere bos te wachten, maar juist in alle openheid van het gewone leven ligt hij op de loer. Die aardige oom. Die broer die elke zondag voorin de kerk zit. Die aardige trainer. Het rolmodel voor heel veel mensen op tv, bij de politie, op school of op je werk.