Op mijn werk tijdens een lunchpauze een gesprekje tussen twee collega's over de nieuwe schoenen van de een. Van een bepaald merk. Nu voelde ik me wel Vrouw Holle met haar - ook speciaal merk, maar dan voor ouwe wijven met brede moeilijke voeten, maar toch ook merkschoenen (wel afgeprijsd) - maar was toch wel benieuwd wat het prijskaartje dan is wat aan deze sneakers hangen.
Ben niet helemaal simpel, toen mijn zoon nog thuis woonde had hij een tijdje een manie voor speciale sneakers, maar hij werkte daar zelf voor, dus zijn 'probleem' ging dus niet van mijn huishoudgeld af en die sneakers waren toen al aan de prijs, zo'n 18 jaar geleden. Hij was er zuinig op en heeft ze later allemaal aan een vriend kado gedaan, toen zijn smaak veranderde.
Maar man man man...deze schatjes kosten minimaal 400 euro en dan heb je het simpelste model. Maar voor de kenner herkenbaar. Geen grote labels met de naam van het merk erop. Subtiel en daardoor in het hogere segment.
Omdat ik zelf echt moet (oh nee...WIL) begroten en sparen/een potje aanleg voor nieuwe kleding en schoenen en me heel bewust ben van wat ik daarvoor kan en mag uitgeven (dus vrijwel geen impuls aankopen of troost-aankopen, vrijwel he...) vroeg ik me dat af. Nou ja, ik kan natuurlijk niet in hun boekhouding kijken. Wie weet een erfenis, goed gespaard altijd, goedkoop huis, crypto winst, grote overwaarde vorige huis; ik weet het niet. Of ze staan elke maand volop rood en de creditcard ook helemaal tot de max vol. Alle variaties zijn mogelijk.
Nu denk ik alweer na over mijn wintergarderobe. Wat heb ik nog nodig (sommige truien haaaaat ik, maar toen ik geen baan had, was het goed genoeg; niemand zag me) en wat mag ik daaraan uitgeven (van mijzelf he, want ik wil heel graag een minimaal bedrag op mijn spaarrekening hebben en houden).
Ga mijn begroting binnenkort maken voor 2023 en ben best wel gespannen over mijn toekomst, met mijn tijdelijke contract en de ontwikkelingen op mijn afdeling en de grote hoeveelheid werk. Vandaag dus ook maar weer mijn wekelijkse sollicitatierondje doen. Houdt het dan nooit op?
Dit alles levert me stress op merk ik. De onzekerheid, de drukte op mijn werk, het gedoe en gekonkel. Het kost me veel moeite om niet toe te geven aan oude copingsmethodes; teveel eten en dan geen gezonde salade uiteraard.
Dronk ik nou maar of lekker aan de drugs of desnoods sexverslaafd :).
Oh ja...nu wat geheel anders: Wat mis ik het cynische commentaar van Els Rozenbroek op dat tuttige hoedje van Mams van Amalia. Dat ze dat op 'moet'...kijk ons eens zuinig doen, kirt Maxima dan!! En dan daarbij dure juwelen van overovergrootmoeder (oh ja, ook tweedehands, wel prachtig) van de familie. Wij kunnen ook bezuinigen, kijk maar! En dan het 'ernstige gezicht' erbij trekken.
8 opmerkingen:
Een Julianamodel hoed was het. Zo jammer! En inderdaad, voor elke gelegenheid heeft Maxima een passend gezicht. Mij valt dat ook steeds op.
Soms denk ik wel eens,wat de voedselbank van de prijs van al die hoedjes kan doen
Ik wens je rust en zekerheid toe op werkvlak.
Ha ja ik denk ook vaak wat Izerina denkt. Maar toch vind ik het leuk om naar die kleding te kijken en er verschillende commentaren op te lezen. Waar ik me dan weer aan erger
Ach, als ze had gelachen had "de wereld" er ook wat van gevonden.....
Ik sluit me aan bij mrs H. te B.
Wat het hoedje van Amalia betreft, ik vond er niks mis mee. Haar hele outfit deed wat ouwelijk aan maar dat is haar keuze .
Wat betreft die dure sneakers ben ik erg blij dat ik alles durf te dragen en nooit dure merken nodig heb om mijn identiteit aan te ontlenen. En ik krijg vaak genoeg complimentjes wanneer ik mijn Hema jurkjes van 15 euro aan heb dus ik weet dat het merk er niet toe doet. En gelukkig weet jij dat ook en trek je je er niets van aan!
En ga nu niet eten van frustratie, je voelt je daardoor straks echt niet beter, dat weten we ook allebei. Sterkte en een dikke knuffel!
Tsja... Ik begrijp soms ook niet waar mensen het van doen.
En ik geef het (tegenwoordig) makkelijk uit, maar 400 euro voor een paar schoenen? Ammenooitniet.
Een reactie posten