vrijdag 16 februari 2018

Paula Rego

Bekeek een opgenomen documentaire over een Portugese/Engelse vrouwelijke schilder. Heel erg interessant hoe zij haar leven indeelde, hoe de depressie uit haar werk bleek te zien en die van haar man en trouwens ook van haar vader, alleen die ogen al! Grote confronterende werken en op veilingen werd haar werk voor tonnen verkocht. Tonnen!

Paula Rego heet ze. Ik had eerlijk gezegd nog nooit eerder van haar gehoord. En ze maakt zo wordt geschreven sinistere magisch realistische werken. In your face noem ik het maar. Veel politiek geladen, maar ook sociale isssues zijn haar inspiratiebron. En haar eigen leven.



Bijzonder zo'n intiem inkijkje, vooral als je weet dat het door haar zoon is gemaakt.

Verder had ik op BBC Mum opgenomen. Ze zonden 3 afleveringen achter elkaar uit. Ik bekeek het in 2016 geloof ik al eerder, het was goed geschreven en van die alledaagse en daardoor bijzondere (herkenbare) karakters. Iedereen kent wel zo iemand. Of is zo'n iemand.



De nieuwe vriendin van haar thuiswonende volwassen zoon die op de dag van de begrafenis van haar schoonvader in een knalrode sexy korte jurk verschijnt. Zoon die nogal sukkelig en onvolwassen overkomt en een overhemd met allerlei vouwen aandoet naar de begrafenis, want zelf gestreken - voor het eerst -  en er als volwassen vent ook nog trots op is.

Zoon die altijd half aangekleed door het huis struint. Altijd in zijn onderbroek. Met een blikje drinken in zijn handen. Vriendin die keihard onder aan de trap staat te roepen alsof ze op een markt staat. Vriendin die al knauwend op koekjes achter haar (Mum)  aan door het huis loopt en ondertussen overal kruimels achterlaat, zelfs in het bed van haar schoonmoeder, met de achteloosheid van de jeugd. Zij zoekend naar haar bril, die uiteraard in haar haar zit. Zuster die als ze thee krijgt vraagt of die uit een pot komt of gewoon van een zakje...
Van die kleine jeukmomentjes. Maar de hoofdrolspeelster blijft vriendelijk; nooit eens: hou allemaal je kop nu!!. In dat geval gaat ze buiten even zitten roken.

Verder merkte ik dat ik in mijn hoofd heel moe was door alweer dezelfde reeks van gebeurtenissen bij iemand die een foute partner voor hem heeft gekozen. En daar vanaf gaat, maar weer terugkomt, vanaf gaat, maar weer terugkomt, vanaf gaat, maar weer terugkomt, vanaf gaat, maar weer terugkomt,vanaf gaat, maar weer terugkomt. Heintje Davids is er niets bij.

Dus toen hij me zei dat hij bepaalde dingen nu echt niet meer wil, zette ik daar grote vraagtekens bij gezien bovenstaande. Want wat zou hij dan nu anders doen om niet weer in zijn eigen gecreeerde GroundhogDay terug te blijven komen.
Al tijden terug zei ik hem dat hij zijn ballen bij haar heeft ingeleverd en dat is nog steeds zo. Ook zijn oogballen, want hij mag naar geen enkele andere vrouw kijken. Of de indruk wekken van kijken.

Had ik maar een beetje bitcherigheid van haar. Gewoon eisen dat zijn geld jouw geld is, dat jij wegloopt (na 3 maanden he...) en hij jou dan geld moet meegeven, want je hebt niks gespaard en jouw schulden zijn opeens ook zijn schulden uiteraard. En die van jouw zoon ook nog. Oh ja...en hij heeft twee (oude) auto's; een is voor haar uiteraard. Want als ze weggaat kan ze die te gelde maken. Oh..hoe heerlijk moet dat zijn; het leven van een Golddigger. Verkleed als een vrouw die gered moet worden van het leven.

Net de bovenverdieping en de trap helemaal gestofzuigd. Dat schijnt ook te tellen als 'beweging', dus dat is weer twee vliegen in een klap. En mijn boor/schroefmachine maar weer erbij gepakt, want er hangt een plank los van de waaibomenhout-schutting die de buren zonder overleg jaren terug neerzette. In een vloek en een zucht gemaakt. Maar het blijft slecht hout en een schutting die in haast en met slecht inzicht is neergezet. De toren van Pisa is er niets bij qua scheefhangen.

En in het kader van regeren is vooruitzien ook maar van de gespaarde punten van online enquetes mijn boekenbon besteld. Dan kan ik daarmee in de boekenweek een boek aanschaffen en met het boekenweekgeschenk een dagje gratis treinen op zondag 18 maart.  Kijk hier maar: Boekenweek 2018

Mijn mini-sjaaltje voor kleindochter ligt klaar; als het goed is komt mijn dochter in de loop van de dag nog even langs. Ze is in de buurt in verband met een begrafenis, moet daarna werken en had ook nog wat werkkleding die veel te groot is. Of ik het passend kon maken. En dat lijkt me weer leuk om te doen. Iets zinnigs en iets met mijn handen.

Dochter is net supersnel even langs geweest. Maten opgenomen, sjaaltje overhandigd en nog een kaartje met snoezige haarspeldjes voor mijn allerliefste krullenkopje. Ze zei dat ze al gekookt had, al gesport, naar die begrafenis geweest en nu snel boodschappen doen, alles thuisbrengen en daarna naar haar werk.

Mensch; wat een energiebal; dat doe ik in een week!!











5 opmerkingen:

Happy Earl Grey zei

Bedankt voor de tip 18 maart gelijk in de agenda gezet, ik doe ook altijd enquettes en neem dan ook boekenbonnen. Dus dubbel genieten, van een boek en van een treinreisje. Groetjes El

Anoniem zei

Jij klinkt anders ook behoorlijk energiek hoor. Je doet 10x zoveel als ik.

Kliefje zei

Tsja, dat van die relaties die aan en uit gaan. Je kunt er maar beter niet teveel van zeggen want anders ben je achteraf altijd een bitch. Ik ben om die reden wel eens gestopt met een vriendschap. Ik had er geen puf meer voor het elke keer te moeten aanhoren.

Lily zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Nietzomaarzooo zei

De boodschapper wordt altijd vermoord.