Slechte Netflixkijker

Als de zon schijnt, maar ook wanneer niet, in ieder geval als het voorjaar en zomer is, dan ben ik liever buiten in de tuin dan dat ik zit te Netflixen. Dat is meer iets voor donkere natte dagen. Of misschien past het ook wel bij liever binnen blijven, want dat voelt veilig. En is dat gevoel aan het slijten. De ene dag slijt het beter dan de andere. Ik ben mijn eigen slijterij.

Dus kwam ik erachter dat de Noorse serie die ik aan het kijken was - Okkupert - al van Netflix was verwijderd. Jammerdebammer dan. Was pas op de helft.

Deel II is aangekocht door Netflix dus pik ik het dan wel weer op. Of niet.

Gisteren een fijne F1 race bekeken. Verstappen eindigde op positie 2. Mooi!

En dan toch met een humeur uit bed rollen wat niet fijn is. Dus die wil ik maar in bed laten liggen - nee, ik zet de ramen wijd open en vind dat het humeur het raam uit kan - en zelf vandaag mijn routines uitvoeren en me daardoor iets meer waard voelen. En mogen genieten van rust, vooral in mijn hoofd.

Mijn rondje Bless the House gedaan. Stelt niks voor denk ik in de ogen van echte schoonmaakfanaten, of goede huisvrouwen, maar ik ben al heel blij dat ik dit elke maandag doe. Naast de taken voor die dag en de rest van de week de andere Flylady opdrachten.  Gewoon doen en niet teveel nadenken hoe het gedaan moet worden - op de perfectste manier - maar doen. Gewoon doen. Iedere week weer en zo blijft mijn huis netjes. Zet ik een roos uit de tuin in een piepklein vaasje, gewoon omdat dat mooi is, lekker ruikt en ja...omdat ik iets te veel gesnoeid had. Knoppen snoeien is niet zo slim.

Maar dan kan ik hard om mezelf lachen. In plaats van te denken dat ik toch wel een enorme sukkel ben en zie je wel.. Dat alleen al, scheelt een hoop.

Deze week staat er elke dag wel een moetje op de agenda. Moeten dat je thuis moet zijn of ergens heen moet verplicht. Bijna zoals 'normale' mensen dagelijks hebben. En er niet over zagen, zoals ze in Belgie zeggen, maar het gewoon doen en klaar.

Allez, de eerste kop koffie in een mooie beker zit erin en was heerlijk. De grijsheid rond mijn tuin trekt wat op en eveneens in mijn kop.

Ik ben er nog steeds, mijn kleindochter wijst altijd op de foto van mij als ze me ziet in haar huis, wat superschattig is om te merken. Ik vind mijzelf geheel geen model-oma, maar dat oordeel is niet aan mij, maar aan het kleinkind. Over een tijdje ga ik een aantal weken oppassen, niet elke dag, maar een paar dagen per week en een variabel aantal uren per week, want de andere oma die meestal oppast, is met vakantie.

Ben blij dat ik me goed genoeg voel om dat te kunnen. En dat het kan. Dus vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan!

En nog maar een klein ere-doordeweekszwijmeltje voor de man die nu alweer 9 jaar geleden overleden is. Niet stoppen! Niet stoppen!! (Dat roep ik tegen mijzelf uiteraard).