Blast from the Past

Er is vrij weinig contact tussen ex-man en mij. Dat vind ik in het geheel niet erg, want dat was eigenlijk ook al zo toen we nog getrouwd waren (cynisch grapje lezer).

Maar goed: out of the blue belde hij me en begon direct aan zijn verhaal. Dat Shenuiquoa me wilde zien.
Heuh?
Wie?
Je weet wel...Shenuiquoa. Toen ik in Friesland zat, de vrouw van Piet. 35 jaar terug of zo.

Oooooh...aha. Er ging een belletje rinkelen. Toen wij in ondertrouw waren zat ex-man "ondergedoken" bij een vriendin en haar man die een zeilmakerij daar had. Want de kans was nogal groot dat als hij gewoon thuis zat we een bezoekje van de vreemdelingendienst kregen waarom wij wilden trouwen. Dat was in de tijd dat er nogal veel van zijn landgenoten schijnhuwelijken aangingen. Tegen betaling. Vooral geen slapende honden wakker maken had onze advocaat gezegd, dus duik maar even onder. Niet terug naar huis gaan samen als je in ondertrouw bent.

Daar - in Friesland - bezocht ik hem ieder weekend en Shenuiquoa was een vrouw uit een geheel andere wereld dan die van mij. Sowieso. Ze liet me haar foto-album zien, leuk joh...toen ik in Italie werkte als danseres en vanuit de plaatjes maakte ik op dat ze in ieder geval niet ballet bedoelde.

Heel exotisch allemaal. Maar voor haar de normaalste zaak in de wereld en ze sprak er vrij open over. Zoals alle dingen in haar leven. Ik voelde me nogal een boerenpummelina bij haar vergeleken. En ik herinner me haar ook omdat ze altijd zich baadde met een desinfecterende zeep. Alles rook ernaar. Zelfs met een liter parfum rook ik het nog.

En die Shenuiquoa die wilde mij graag nog een keer zien.

Voorheen zou ik niet snel hebben kunnen denken of IK dat ook wel wil en uit beleefdheid dan maar Ja hebben gezegd en een hele middag met iemand zitten waar ik niks mee heb, niks mee wil en niks mee kan.

En nu hoorde ik mijzelf tegen ex-man zeggen dat ik daar geen behoefte aan heb.

Het bleef even stil aan de andere kant.

Hoorde nog dat ze mij zo waardeerde omdat ik haar toen in het ziekenhuis had opgezocht. Die herinnering zat ergens ver weggestopt. En kwam toch weer bovendrijven. Oh ja...ook gewoon gedaan omdat het een vriendin van mijn toekomstige man was en ik in die tijd nog helemaal niet goed was in aangeven wat ik wel en niet prettig vond. Bang om een slecht mens te lijken. Of onaardig. Of nou ja....wat is nou een uurtje tijd op een mensenleven. En misschien dat ik dat nu nog steeds zou doen, want een mens in een ziekenhuis is kwetsbaar. En dat gaat voor mijn ego.

Maar goed; nu was gesprek dus klaar. Want wat hij verder ook zei, ik bleef erbij dat ik geen behoefte had om Shenuiquoa nu weer te zien. Als een kapotte grammofoonplaat, die je in die jaren nog kon kopen.

Bovenstaand gesprekje kan zo in een comedyshow.

Het is zo fijn dat er schoon drinkwater gewoon uit de kraan komt en ik dat met een schijfje citroen erbij de hele dag door dat zo kan drinken. En dat het vandaag iets minder heet is dan afgelopen tijd. Heerlijk! Voel me weer een klein beetje mezelf worden in plaats van een Grote Gesmolten Gutsende Zweetkop die er niet helemaal bij is.

Ben denk ik een van de weinigen die geen ventilator heeft. Gewoon luiheid hoor. Of lamlendigheid kan ook. Of zunigheid hahah...kost allemaal weer stroom. Nee...het gaat prima. Als ik maar genoeg en op tijd water drink.

Geen frisdranken, daar blijf ik dorstig van. Water, Aqua of Gemeentepils.