woensdag 29 augustus 2018

Maffe directeuren/managers en andere psychopaten, deel 1

Ooit werkte ik voor een directeur die regelmatig met een witte neus uit zijn kantoortje kwam. Hij was dan zo hyper dan hij de snoeppot die er stond, binnen 10 minuten achter elkaar leegvrat. En ondertussen uitleg wilde hebben waarom er die ochtend maar 99 potentiele klanten waren gebeld in plaats van 100. Want dan kon die ene klant ondertussen door de concurrent gebeld zijn en waren wij hem natuurlijk kwijt en oh ja...dat is dan JOUW schuld. JOUW schuld. En het schuim stond op zijn mond en alle collega's hingen over hun bureau om goed te horen wat hij nu weer te zeggen had.

Jack Nicholson The Shining Quotes. QuotesGram

Een half uurtje na de uitbarsting was hij weer poeslief.
Ook deed hij regelmatig - als in vrijwel elke dag - een greep uit de kleine kas. "Boodschappen" moest ik noteren. Zonder bijbehorende bon. Tsja...de dealer geeft geen bonnetje natuurlijk.

Op een dag vertelde hij dat we de volgende dag allemaal lekker vrij kregen. En oh ja...als we dan de dag erna weer kwamen werken dan kon het zomaar zijn dat al ons meubilair weg was. En onze computers. En eigenlijk alles wat er in de bedrijfsruimten stond. Maar hij kende een mannetje en ging wel even langs de Ikea en die zou dat dan allemaal weer in elkaar zetten. Mannetje was een timmerman die ook in zijn nieuwe huis aan het timmeren was. Oh ja...hij woont in jouw stad en heeft geen auto, kan jij hem ophalen. Mannetje rook in de ochtend al naar drank.

Ik had de dag ervoor het biljet van de deur gehaald waarin de gerechtsdeurwaarder een openbare verkoop aankondigde. Personeel had het nog niet gezien, maar omdat ik altijd opende, ik wel. Hij had een aanzienlijke achterstand in het betalen van de belastingen. Ik was al aan het solliciteren, want met een zinkend schip ten onder gaan, dat leek me niets.

Datzelfde mannetje werd op een gegeven moment ook ingezet als commercieel medewerker. Om die ene klant te bellen die ik kennelijk altijd vergat. Dat hij er niks van bakte...ach...iedere aap kon dat werk toch doen?

Door zijn snif-en snuifje hobby was deze directeur de ene keer heel krenterig of juist mega royaal en kreeg het personeel voor de verjaardag grote kado's. Ga maar mee naar de Makro en zoek maar wat uit. Voor een paar honderd euro. De bon ging uiteraard in de boekhouding. Bedrijfsuitjes altijd rijkelijk voorzien van drank op kosten van de zaak. Kon niet op, dus bestelden sommigen de duurste flessen.

Het kon wel op, het was allang op, maar dan laat je je lekker failliet verklaren en begin je gewoon weer een ander bedrijf.









8 opmerkingen:

Anoniem zei

Lijkt wel iets van Netflix...

Sylvia zei

Oei, een ware soap.
Heftig.

Bertiebo zei

Op de scholen waar ik werkte was ook wel eens wat. Dan had iemand slecht geslapen of was toe aan vakantie of het lukte allemaal niet zo als men wilde. Een keer had ik een hele vreemde directeur. Maar het bleef bij vreemd (en ik maakte al snel dat ik wegkwam). Wat een toestanden heb jij toch meegemaakt. Vreselijk

Anoniem zei

Vreselijke kerels.

PetraH zei

Wat een sneu type.

Mevrouw W. zei

Zo ken ik er ook wel eentje, een vrouw in dit geval: koopt allemaal kunst aan en 300 dinerbonnen terwijl het bedrijf op een faillissement afstevent en al voor bijna een miljoen in het rood staat. Geen idee hoe ze hem dat geflikt heeft, het geld zal wel weer uit een één of ander potje gekomen zijn.

Anoniem zei

Ik denk niet dat de man erg gelukkig was, toch?

Iris Papilio zei

Vreselijk zeg zo'n 'baas'. Ik werkte bij een bank en ook de filiaalhouder op het bijkantoor waar ik werkte kon er wat van. Er zaten altijd briefjes in de kas voor de gekste dingen en de gekste bedragen. Wat er mee gebeurde en hoe hij het oploste.. geen idee. Tot ik jaren later toen ik er allang niet meer werkte hoorde dat hij was ontslagen vanwege fraude.