Onder de bomen in het park

Het was heel vroeg al heet in het appartement van mijn dochter en schoonzoon gisteren. De zon staat pal op hun gevel. En kleindochter was ook al - voor haar doen - vroeg uit de veren, want toen ik de deur open deed liep ze me al tegemoet. Dus moest de dag een beetje koel zien door te komen.

Had al bedacht dat ik misschien wel naar het park dichtbij kon lopen (kon ik dat?) en daar de schaduw opzoeken.

Dus na haar ontbijt haar in de wandelwagen vastgegespt (wat een gedoe joh...lijkt wel een Formule-1 veiligheidsriem) en lopen maar. Over het bruggetje, met een wel heel hoge hellingsgraad en hoppa....doorlopen op zoek naar schaduw.

Zodra ik op het pad onder de bomen liep overviel de koelere schaduwrijke lucht me. Heeeeeerlijk. Kleindochter bleef maar naar de boomtoppen kijken. Dat vond ze heel interessant. Wat het ook is natuurlijk.

Wat een leuk park en zo dichtbij eigenlijk. Heel veel bospaden, wat nu heel erg fijn is, want geen directe zon.

Had online al gezien dat er ook een speeltuintje is dus wie weet vindt ze dat wel machtig interessant. Liep nog een stuk verder en zag mensen en honden lekker zwemmen in wat ooit een oud openluchtbad was. Och hoe heerlijk!

Zoveel mogelijk in de schaduw gebleven en in het speeltuintje was dat ook het geval. Kleindochter zag de glijbaan en was onder de indruk. Maar hoppa...ze klom op de trap alsof ze niet in een gelijkvloerse woning woont en al jaren trappen loopt. Het glijden dat liet ze nog maar even zitten, maar ach...tijd genoeg om dat te leren. Ik vond het leuk te zien dat ze overal op af stapte. En dingen uitprobeerde.

En zo bleven we heerlijk koel tot het tijd werd om naar huis te gaan. Maar eigenlijk kon ik de hele dag daar wel blijven. Een beetje lopen, kijken naar het park, de vogels

Haar moeder belde me eind van haar werkdag dat ze boodschappen voor iemand had gedaan die bij de voedselbank zit met jonge kinderen, maar iets te veel had gekocht dus of ik haar tegemoet kon komen met de kinderwagen dan kon ze daar wat spullen in kwijt, want de bus kwam maar niet en de slager was ook nog dicht. Daar ging mijn 'koele' gevoel, maar nood breekt wetten. Nog slapend kind in de wandelwagen gegooid en snel snel, zweet zweet naar haar toe gelopen. Nee, niet de kortere route, want wie weet was ze inmiddels toch gaan lopen, dus van A naar B.

Het zweet gutste van haar hoofd en ze was blij dat ik haar even uit de brand kon helpen, want ze ging zowat van haar stokje. Hitte en hard gewerkt en dan ook nog boodschappen doen en zware tassen sjouwen. En in haar niet zo luchtige werkkleding. Het hengsel van een van de tassen brak ook nog, maar met mazzel pas toen we al bijna in de lift stapte.

Gelukkig was ze na een frisse douche en een koel drankje weer de lieve oude dochter  en net zo flauw als altijd. Haar man haalde nog een boodschap bij een slager elders, tankte de auto en toen konden we de boodschappen afgeven ergens op de route richting mijn woonplaats. Want ze bracht me ook nog thuis, alhoewel ik had gerekend op een trein en busreis.

En vandaag moet ze weer werken alweer vroege dienst, maar gelukkig is haar man dan vrij. En zorgt voor hun kind.

Zat nog in het vroege opstaan ritme, maar dat is wel fijn nu het nog steeds Tropenroosterroutine is. Dus direct bed afgehaald, was in de machine gedaan met de rest van de witte was, boodschappen gedaan (heerlijk rustig!!), was buiten opgehangen en nu mag ik in standje Tropenweer: dus doe het rustig aan.