Beklemmend, interessant en heel goed gespeeld. Ik vond het zo treurig te zien hoe die liefdeloze opvoeding werd doorgegeven aan de kleine Patrick zonder enig gevoel van spijt of schaamte. En hoe een generatie later hij zelf een zoon heeft van die leeftijd met dezelfde vroeg-wijsheid. Die ogen van dat kind.
Patrick is een telg van de Britse upperclass wiens leven verwoest is door misbruik en geweld van zijn vader en alcoholistische absentie (mooi woord!) van zijn moeder. Geld is geen probleem, de rest van het leven wel. Zijn drugsverslaving is een bruikbare korte termijn oplossing.
Sommige mensen zouden geen kinderen mogen krijgen, zoals de ouders van Patrick. Dat hij jaren later als volwassen man uitschreeuwt dat ouders hun kinderen horen te beschermen. Dat kwam even aan. Mooi dat hij een vrouw kreeg die wel wist wat oprecht houden van betekent. En dus bij hem wegging. Om hun kinderen een beter leven te geven.
En je weet het niet of je dat genoeg gedaan hebt. Je kind behoeden voor verschrikkelijke mensen. Dat hoor je alleen ooit later van je kind. Maar zodra er de schijn is dat iemand niet goed is voor je kind, laat hem of haar dan niet nog omgaan met die persoon. Of stel het aan de orde.
Bij ons thuis werd alles gewoon onder het kleed geveegd, incest, mishandeling de hele reutemeteut.
Enfin; kopje koffie gemaakt en daarvoor wat boodschapjes gehaald. Eigenlijk wat dingen voor mijn dochter. Als ze ze wil hebben. Het is nog benauwd buiten, wat betekent dat het later op de dag gaat regenen en onweren. Dan hoop ik al bij mijn dochter te zijn, want vandaag weer lekker oppassen. Heb zo'n zin om mijn lieve kleindochter te zien.
Mijn dochter heb ik enorme bewondering voor. Hoe lief ze is en zorgzaam. Ze had dit weekend haar halfbroertjes en zusje te logeren gevraagd en haar zusje was al ziek toen ze kwam. Dus mam, hele bed ondergekotst en een broertje plaste in zijn bed. Hoe ze over haar zusje vertelde, hoe ze rilde en zich rot voelde, maar dat het mijn dochter er alleen om ging dat ze zich veilig voelde en dat beddegoed...ach Mam..het zijn maar spullen.
Bij ons thuis werd er altijd geklaagd vroeger. Hoeveel werk het nu weer was, weer wassen, weer een bed opmaken, hoe je dat nu weer kon doen. Herinner me weinig troost. Maar vooral veel gezanik.
Ik denk dat mijn moeder al haar frustraties over haar slechte huwelijk op ons afreageerde en toch hoort dat niet. Wij hadden er niet om gevraagd toch?
Zo; ik ga nog even buiten zitten, want de zon schijnt! En mijn taak in de keuken heb ik ook al afgehandeld. Joehoe!
3 opmerkingen:
Dat jouw dochter het zo goed doet, dat dankt ze mooi wel aan jou, voor een groot deel. En dat is knap, vooral daar je het zelf niet zo heel goed had in je jeugd
Ik zal je vertellen dat je inderdaad als moeder, op het moment dat je kind ziek is, zo goed mogelijk moet zorgen voor je kind. Je moet het kind vertellen dat je het zo naar vindt dat het ziek is. En je moet het kind troosten. En verzorgen met koude doeken of met kleine hapjes of met drinken of met medicijnen. En vertellen dat het vast binnenkort weer beter gaat.
En als dat nodig is, verschoon je de lakens en boen je de vloer en wat dan ook maar, zonder te klagen.
En heel, heel misschien zeg je dan later tegen je eigen moeder of tegen je vriendinnen, dat het vandaag veel werk was, met al dat verschonen en al die was en je zieke kind. Maar dat zeg je dan alsnog met liefde voor je kind.
Zo deed mijn moeder dat. En ik vind het jammer voor jou dat jouw moeder dat niet deed.
Ik heb de serie even gevolgd maar vond het zo beklemmend maar wel goed
gefilmd en vertelt. brrr.
Wat goed dat je je zo verheugd op je prachtige kleine meid.
En ja dat je kinderen het goed doen heeft veel met jou te maken-
Wat is je zoon toch een charismatische man. liefs.
Een reactie posten