Sinterklaas...wie kent hem niet?

Had een aantal Sinterklaas-pakjes (met nog heel fout kadopapier erom) liggen die ik wilde brengen naar voor wie ze bestemd zijn. Maar dan moet ik reizen, want ze wonen niet om de hoek. Of op fietsafstand. (Vooruit; ik trek die afstand niet). Of kiezen voor opsturen. Dan is het even berekenen wat goedkoper is. De portokosten of de reiskosten.

Nu had ik nog een buskaartje bewaard van een actie die eigenlijk al verlopen was. Stond op het punt dat kaartje weg te doen tot ik las op het kaartje zelf dat het geldig was tot en met eind van het jaar en niet tot de actietijd. Dus dacht ik dat ik maar eens burgerlijk ongehoorzaam moest zijn en gewoon proberen of ik er nog mee kon inchecken. Kon ik desnoods bij dezelfde halte weer uitstappen bij negatief resultaat.

Het was mooi weer, geen regen in de voorspelling, de lucht was strakblauw en ik had er zin in. Dochter zat op haar werk, dus kon ik daar de pakketjes droppen. En vandaar uit naar zoon zijn woonplaats. Goedkoper dan een aantal postzegels uiteindelijk. En met dat kaartje zou ik helemaal spekkoper zijn!

Maar toen ik dus tot mijn grote vreugde merkte dat het kaartje inderdaad geldig was, werd de zuinige vrek wakker. Oh aha...dan kunnen we dus een Rondreisje maken. Binnen het gebied van de busmaatschappij dan.

Maar dat gebied is verder dan ik dacht.  Zo ging ik kijken hoe de leegte was nadat "I Amsterdam" er niet meer stond. Een stuk rustiger (en saaier) nu dat gedeelte van het Museumplein. Moet je je niet omdraaien natuurlijk, want dan struikel je over de ijsbaan. Arme toeristen die op zoek gingen naar dat plein met die letters voor een selfie op Feestboek.

En ach...nu we er toch zijn ook nog maar even een bezoekje aan een museum (met de museumjaarkaart he..dus gratis.) en sowieso heerlijk even een plaspauze; ook geheel gratis.
Op het station is dat tegenwoordig al € 0,70. (Jemig; ik lijk echt wel Scrooge. Het rotte is dat dit ook gewoon mijn realiteit is). Maar hahah...apres nous Le deluge zegt de Madame de Pompadour in mij. Of een andere Franse dame. Soit.

 

Foto ANP/Parool

Oh...vergeet nog te melden dat mijn dochter voor haar collega's de meest verschrikkelijk heerlijke cup-cakes had gemaakt met gezouten caramel topping met koffiesmaak. Zelf nam ze niks; ik wist ook wel dat het niet voor mij de beste keus was, maar goed; dan maar de rest van de dag opletten en geen lunch genomen. En veel gelopen. Zo praten we dat voor onszelf weer goed.

In het Stedelijk de tentoonstelling bekeken over Amsterdam Magisch Centrum. Vond het interessant te zien dat wat wij tegenwoordig hebben met belettering (werkelijk overal een tegeltje of bordje voor) toen ook opgang had. Met hippe letters, die je nu zo weer aan de muur kan hangen. Wel met andere teksten, want de gezelligheid of eigenlijk kneuterigheid viert hoogtij momenteel en toen was het een protest tegen de gevestigde orde. Prachtige afritspakken gezien.

Alweer 50 jaar terug dus. Herkende er wel dingen van maar dan meer bij de alledaagse zaken, zoals die witte dunne kniekousen. Of alle dames op straat met een hoofddoekje. Niemand die erover zeikte toen.
Maar opgroeiend in een provinciestadje waar de verzuiling nog volop aanwezig was, was Amsterdam ver ver weg. Je hoorde vaag iets over nozems. Later over hippies. Maar daar bleef het wel bij. Ik was te jong om die periode heel bewust te hebben meegemaakt.

Verder niets bekeken, wilde misschien nog wel naar de basiscollectie,  maar vond die lange roltrap maar niet (hahah...muts...eerst naar boven en dan pas he ...). Toen nog maar even gekeken in de museumwinkel. Waar ik enorm moest lachen om de prijzen. Dat je - omdat je dat potloodje in een museumwinkel koopt - € 5,-- voor een gewoon potloodje gaat betalen.
Maar; klanten genoeg hoor.

Zag daar ook leuke exotische en hilarische kerstballen en dacht aan een blogger die haar Kerstboom op die manier altijd volhangt. Helaas waren ze ook wat aan de prijs, dus liet ze maar hangen. Ik heb thuis nog genoeg Kerstspullen.

Toen weer de bus in, overstappen, nog een keer overstappen en nog een keer. Ondertussen contact met zoon of hij thuis was, maar die zat voor zijn werk in het buitenland, dus pakketje door zijn brievenbus gedaan. Gelukkig kwam de bus terug redelijk snel. En overstappen maar weer. En zou ik nog naar het grote Zweedse warenhuis bussen. Ja...die bus kwam al over 4 minuten....

Nee; genoeg. Klaar. Het was al donker en sowieso zou je daar toch weer geld gaan uitgeven. Niet doen, niet nodig, lekker naar huis. Bedacht onderweg dat ik eigenlijk nog met iemand moest afspreken om wat af te geven, maar toen was de energie wel een beetje op dus niets meer doen vandaag.

Dus alweer inchecken, overstappen en hehe...lekker thuis. Wereldreis voor maar € 1,50!

Na zo'n dag op adrenaline is het altijd weer even afkicken en terug naar de grote stille heide. Waar sommigen ook erg naar verlangen. Dus.