Kogel door de kerk

Zal het maar bekennen: ik heb van mijn geheime minnaar een aanzoek gehad een tijdje terug.

Of ik nu eindelijk eens de knoop wil doorhakken en bij hem in zijn kapitale villa wil gaan wonen. We zijn al naar de notaris geweest, want hij wil graag dat zijn gehele vermogen naar mij gaat mocht hij eerder doodgaan dan ik. Heb hem gezegd dat ik dat helemaal niet wil, dat ik niet om die reden (zijn kapitaal, zijn huis, zijn status) bij hem ben. Maar ik moest niet zo truttig doen en halsstarrig vasthouden aan zelfstandig willen zijn en mijn broek op willen houden. Die ziet hij liever uit overigens hahah!

Mijn gedonder met die Participizza-wet breekt ook hem danig op. Hij kreeg het bijna aan zijn hart ervan. Zo wond hij zich op. Kijk...dat wil ik natuurlijk niet op mijn geweten hebben. Omdat ik op de formulieren moet invullen of ik een relatie heb. Jemig....niets is meer prive. Het is allemaal zo pril, maar door dat gesodemieter schiet alles nu in een derde versnelling. Of zelfs vierde.

Jan-Willem is in staat om de ambtenaar over zijn bureautje te trekken namelijk en dat lost helemaal niets op.

Dus moeten we ons morgenochtend om 09.30 uur bij zijn mooie gemeentehuis vervoegen, want uiteraard, wil ik dan wel gratis de zaken regelen. Principe kwestie. Een paar van zijn vrinden mogen er maar bij zijn, niet meer dan 10 en speechen mag niet. Maar we houden het sowieso klein hoor, dus die 10 halen we niet eens. De rode loper mag ook niet uit, maar ach....hij wil dat allemaal nog een keertje groots overdoen. In zijn achtertuin, als het weer beter is.

Jan-Willem zou blij zijn als ik dat hele Participizza-gedoe achter me kan laten. Geen zorgen meer over die paar centen, zegt hij altijd. De schat!