Las mijn gelarmenteer en snap het wel, maar wat veel schreven; dat het op Pole Position staan, op nummer één, ook grote druk inhoudt. Want maar een wankele positie en daar wordt op geaasd - uiteraard - door lagere nummers met ambitie.
Heb ik eigen nog wel dat soort ambitie?
Door schade en schande heb ik die ambitie moeten leren niet meer te koesteren. Op veel vlakken. Werk je in een commercieel beroep dan wordt je altijd afgerekend op je resultaten. En ben je soms nummer één en krijg je van iedereen in het management complimenten (en juist dat voelt prettig, maar ik snapte al snel dat dit zeer vluchtig is), maar moet je natuurlijk volgend kwartaal dit resultaat overtreffen. En het volgende kwartaal en zo voort en zo voort.
In de luwte is het veel prettiger vertoeven. De druk is minder hoog, maar je kan daar wel prettig werken. Dus zoek niet meer dit soort commerciele beroepen. Al zit het kunnen zien van kansen en onderhandelen in mijn bloed.
Dus ook in mijn vrijwilligerswerk moet ik mijzelf af en toe afremmen. Dan wil ik weer veel graag horen 'hoe goed ik het toch doe'. Wat een tomeloze inzet, inzicht en blablabla. Altijd op tijd, altijd bereid, denkt mee, denkt na... Grote valkuil.
Die komt voort uit het verlangen om leuk gevonden te worden. Goed genoeg te zijn. Zie mij nou eens.
Dus goede commentaren om eens dieper over na te denken.
Wat mij sowieso weer even met de voeten op de vloer deed belanden was de Kerst-actie van Annemiek. Klik op de link om te lezen waarom ze dit doet en voor wie. Kerstactie Annemiek
Zo'n mooi mens die zich inzet om anderen te laten groeien. En weer mens te laten zijn.
Daar geef ik graag aan. En laat daarom de Nieuwste Kerstballen lekker hangen in de winkels. Met schaamte over mijn gezanik over ook wel eens The star of the show te willen zijn. Ik mag blij zijn dat ik elke dag in een schoon bed wakker mag worden, met genoeg te eten in huis, een veilige omgeving en met lieve mensen om me heen.
Net rondje Bless the House afgerond en zo direct even een vers kopje koffie maken. De was draait nog, die hang ik straks wel op.
Dus die nummer Een bij een ander willen zijn? Is dat wel zo nodig. Uberhaupt rugnummers dragen. Mijn vader vertelde vroeger verhalen over hoe zijn schoolrapport nogal veel enen bevatte. Hij verscheurde dit - want ook hij was thuis nooit goed genoeg - en gooide het in de gracht met daarbij het gezongen: alle eentjes zwemmen in het water.
Dank voor jullie lieve en nuchtere commentaar.
Afbeelding van Manfred Richter via Pixabay
4 opmerkingen:
Vergelijken met anderen, de ratrace, perfectionisme allemaal duivels uitvindingen.
Wees jezelf, wees uniek en wees tevreden inderdaad. Je kunt het steeds beter en doet het verschrikkelijk primadeluxe goed. Je groeit nog steeds, op je eigen tempo, in je eigen vorm en dat is een heel mooi rapport.
Je larmenteer helemaal niet. Je schrijft over je gevoel. Hoeveel mensen doen dat? We hebben allemaal, de een wat minder dan de ander dat dan weer wel, maskers op. Ik denk dat iedereen graag op nummer 1 wil staan of wil horen hoe goed, lief, sterk ze/hij is.
Ik weet trouwens niet eens of ik wel bij x op de eerste plaats kom hoor want hij heeft natuurlijk 2 kinderen. Ik denk dat we een gedeeld eerste plaats hebben.
Weten dat er mensen zijn die van je houden zou genoeg moeten zijn eigenlijk, zonder rugnummer. liefs van mij kanjer.
Heb net een spreuk voor je gemaakt voor op een tegeltje :)
Geldt ook voor mij en misschien wel voor iedereen:
In de luwte wil ik toeven
Niet meer streven, niet meer hoeven
Mij complimenteren hoeft er geen
Ik ben mijn eigen nummer 1
:-) je vader was een slimmerik :-) en had nog gelijk ook, deze maatschappij zou het wedijveren af moeten schaffen, maar het wordt kinderen in de wieg al bijgebracht, vreselijk....
als we nou allemaal eens begonnen ... ja ja ja dien nóu wete ik het wel mag je zeggen :-)
xxx
Een reactie posten