Nu weet ik weer waarom ik graag thuis werk; kan ik lekker doorwerken zonder telkens door collega's te worden onderbroken die hun verhalen kwijt moeten.
Zo'n constante stroom van gekwebbel in de kantoortuin. Ik ga wel gestaag door hoor met mijn werk, maar het geeft toch geruis. En moet altijd een beetje glimlachen als juist die collega's beweren hoe hard ze werken.
Nou ja, misschien ben ik zelf wel een ontzettende asociaal geworden door zo lang thuis in mijn eentje te werken. En te leven. Niet meer gewend om 'social talk' te bezigen. Of gewoon raar.
Ben ik juist die Stille Willy. En de uitzondering.
Voor het eerst geen F1 live gekeken. Het begon rond de tijd dat ik naar bed ga en kijken zou betekenen dat ik in de ochtend niet fit ben. Gelukkig mooi resultaat voor Verstappen.
4 opmerkingen:
Mijn man heeft weer 1 keer op kantoor gewerkt, en zegt ook dat het daar veel onrustiger is, en dat hij thuis veel beter werkt....
ha Cellie, stille Willie... hahaha...
Lekker liedje overigens.
Kan me wel voorstellen, dat je het veel prettiger vindt om in een rustige omgeving te werken.
Ik wil zelfs als ik aan het werk ben geen muziek horen.
De oortjes zijn overgevoelig aan het worden, denk ik...
groetjes!
Hihi, ja grappig dat die collega's die veel praten degenen zijn die zeggen dat ze het zo druk hebben. Ik ken ook mensen die heel veel tijd besteden aan praten over dat ze het te druk hebben en dat het zo niet langer kan etc... gaat soms zomaar een uur mee heen...
groetjes, Alice K.
De ene dag kan ik beter tegen het gekwebbel dan de andere dag. Ik vind het na een schoolvakantie altijd zo'n gedoe als iedereen aan iedereen vraag hoe de vakantie was. Meestal heb ik geen zin om daar over te praten, maar ook niet om de verhalen van anderen en hun campingdrama's of fileleed onderweg naar een of ander oord te horen. Maakt me een beetje aso, dat is dan maar zo.
Een reactie posten