Mijn steelzusje vond het nodig om mij even in de familie-app de les te lezen. Dat ik vaker bij mij moeder moet langskomen, want ik roeptoeter alleen maar vanuit de verte.
Volgens mij zat ik vorige week nog bij mijn moeder en er is regelmatig telefonisch contact. Alleen ga ik dat niet ergens opschrijven; joehoe...ik ben geweest = goed kind. En oh ja, ik moet een eindje reizen om daar te komen, werk ook nog en heb ook nog kleinkinderen waar ik graag op wil passen als dat gevraagd wordt. Steelzus werkt niet, woont om de hoek bij mijn moeder en is er vrijwel dagelijks, tot verdriet van mijn moeder. Dus appels met peren vergelijken.
Image by Miroslavik from Pixabay
Buiten dat is mijn moeder voor het eerst in zes jaar vorige maand hier op bezoek geweest omdat mijn broer haar meebracht. Dat zegt ook wel iets. Hoe hoog ik op de populariteitsladder sta. Ze reed toen nog wel naar haar zus die ergens nog verder rijden dan ik woont.
Zelfs toen ik geheel in de put zat een paar jaar terug, kwam er niemand. Zoek het lekker zelf uit. En; jij hoort er toch niet echt bij. Met je afwijkende meningen en gedrag. Dat gevoel gaf het mij.
Maar ik hoef mijzelf helemaal niet te verantwoorden en al zeker niet bij iemand die het normaal vond om de pinpas van mijn moeder voor eigen zaken te gebruiken. De grootste bekken hebben weer het hoogste woord.
Toch kon ik er niet van slapen. In combinatie met een onzalig voorstel van de managers over de indeling van mijn uren op het werk. Waardoor thuiswerken helemaal niet meer een optie is. En uiteraard gaat dat dan per morgen of zo in. Voor de vorm werd er nog even gevraagd wat ik ervan vind. Het is uiteraard allang besloten, want hoorde die geluiden al in het voorjaar. Moet nog even goed nadenken wat ik antwoord en wat ik te onderhandelen heb. Waarom mogen de collega's wel thuiswerken en ik niet? Waarom timmeren ze mijn baan nu zo dicht? Dat voelt totaal niet prettig en is niet hoe het voorgespiegeld werd.
De zomervakantie is ook al prut; ik moet iemand vervangen en die had haar vakantie al geregeld en idem voor degene die ik aan het inwerken ben. Dus dan kan ik niets plannen.
Nu moet ik erbij zeggen dat ik uitermate sloom ben in iets plannen voor mijzelf. Zie ook niet hoe ik zo'n vakantie vorm moet geven. Waarheen, waarvoor zeg maar. Dus dan mag je achteraan en als laatste een tijdslot uitkiezen. Eigen schuld slome duikelaar. Mis ik alle voorpret van naar iets leuks uitkijken.
Om 03.00 uur naar podcasts luisteren werkt niet om weer in slaap te vallen. Een klap met een hamer misschien wel. Dus nu nogal duf en giet er zo eerst maar even wat koffie in. Moet wat regelzaken voor mijn moeder doen nog. Onzichtbaar.
Heb voor de frisheid alle deuren en ramen beneden openstaan. Dat een frisse wind mij omhult. Ter inspiratie. En ophouden met miepen nu!
En zo de witte was lekker ophangen. Wel binnen, want buiten regent het licht. Straks lekker mijn bed fris opmaken; dat geeft altijd een goed gevoel. Kleine dingen om me tevreden te voelen.
Wilde gisterenavond na mijn werk heel graag naar de supermarkt, troostvoer kopen. Maar ik mocht niet van mijzelf. Vanwege teveel en te vaak dit soort bezoekjes dus te duur en te onverstandig. Niet doen. Niet!
Ga de frustratie aan, voel wat je dwarszit in plaats van dat te verdoven. Dat deed je voorheen en werkt niet. Nou ja, een uurtje.
Veel makkelijker is te blijven doen wat ik altijd deed, want dat is vertrouwd en herkenbaar.
12 opmerkingen:
Ga morgen naar je baas/chef weet ik veel wie en zeg: "Ik wil ook minstens 2-3 dagen thuis werken. Regel dat of anders zoek ik ander werk."
Kijk op Singlereizen.nl voor een leuke vakantie, boek en vertrek.
Gewoon doen.
Je kan het.
Marijke
Precies! Kom op voor jezelf.
Leer van jezelf te houden. Ook jij bent het waard dat er naar je geluisterd wordt.
Als je tegengas geeft bij je leidinggevenden dan zullen ze in iedergeval gaan begrijpen dat je niet alles maar pikt.
En je zus,...... laat gaan. De rest van de familie heeft kunnen lezen hoe ze tegen je praat. Dat zegt genoeg over wie zij is.
Succes!!
Jenneke
ik zou het gesprek aangaan en gewoon vragen waarom anderen wel en jij niet thuis mag werken. Is volkomen normaal om dat te vragen. Je hoort hun redenatie en nee heb je nu en ja kun je krijgen. Ik zou het werk verder gewoon zien als werk en middel om inkomen te verkrijgen, precies op tijd beginnen en ophouden en meer niet. Anderen zijn ook niet zo met jou begaan, heb dat laatste zelf ook door schade en schande moeten leren. Niet te persoonlijk betrokken zijn met alles en iedereen, anderen zijn dat ook niet met jou. Denk als eerste aan jezelf en wees lief voor jezelf. Sterkte.
Je zus mag blij zijn,dat je niet vaker bij je moeder komt. Je zou de mogelijkheid tot "stelen"kunnen dichttimmeren
Ach lieverd...wat hier al gezegd wordt, het is niet eerlijk dat jij niet ook kan thuiswerken. Met de vuist op tafel, voor jezelf! Hop.Je kan het.
Die vervelende zus! Ik kan me ergens al voorstellen dat je geen contact meer met haar wil hebben, mocht je moeder komen te overlijden en als alles afgehandeld is. En ik voorzie eigenlijk al een beetje dat het afhandelen ook niet zonder slag of stoot zal gaan. Bizar hoe sommigen kunnen zijn...
Oh wat een nare heks..die zus.
Is
Ik ga van het weekend wel langs. Met het bonnetje van het lekkers bij de koffie, van toen ze voor het eerst in 6 jaar een keer bij mij kwam.
Een antwoord?
Of verbrui je het bij de rest dan ook?
Wat heb ik met je te doen! Ik vind het allemaal zo oneerlijk! Ik sluit me aan bij de anderen: ga het bespreken op je werk, niet vragen, maar zeggen dat jij ook graag thuis werkt en dat het tot nu toe altijd goed ging dus dat je dat graag blijft doen. Ik vind in dit soort situaties een mededeling altijd veel beter dan een vraag!
En wat steelzus betreft: trek het je toch niet zo aan, je kent haar, je kent je moeder, jij bent het buitenbeentje, jammer dan, inderdaad niet miepen en ga genieten van je eigen leven. Sinds ik geen contact meer heb met mijn broer heb ik minder buikpijn, minder stress en minder zorgen. Het was in het begin niet makkelijk, maar nu ben ik blij dat ik een streep onder de relatie heb gezet. Ik blog er misschien ooit nog eens over. Je mag me altijd via de mail vragen stellen of van je afpraten als je daar behoefte aan hebt. xx
Toen mijn moeder overleed heb ik mij de vraag gesteld, ben ik een goede dochter geweest? En dat was zo vond ik zelf en ik denk dat zij dat ook vond. Voor mij was dat de belangrijkste vraag. Yolanda
Ja iedereen weet het goed en jij ook denk ik. Maar nu moet je het nog doen. En wat Yolanda zegt is zo waar, jij moet tevreden kunnen zijn over je zelf. En met je zelf
Ben ik de enige die niets van deze reactie snapt?
Ja, ik zou ook maar eens met de vuist op tafel gaan slaan. En dagen thuiswerken omdat het niet te doen is het dat Kut ov.
En die vakantie kan ook al helemaal niet, ze kunnen je niet dwingen die dagen op te nemen. Niet zelf mogen kiezen.
Een reactie posten