Las in een artikel over een man die bij een groot landelijk c allcenter werkt en daar alle dagelijkse 10 minuten extra die hij nodig had om in te loggen nu achteraf toch betaald krijgt door uitspraak van de rechter. 10 minuten per week, per jaar, per jaren. Dus dat gaat wel om een groot bedrag, vooral als je weet dat je meestal maar een minimumloon per uur betaald krijgt.
In c allcenter land is het vrij normaal dat de meter pas gaat tikken - niet als je over de voordeurdrempel stapt - maar als je helemaal ingelogd bent op alle systemen nodig om te gaan werken en (bij mijn c allcenter toen dan) begint met je eerste call. Uitloggen als je naar de wc gaat. Uitloggen als je met pauze gaat.
Ook ik heb toen uiteindelijk een advocaat in de arm genomen en we zijn er onderling uitgekomen dus geen gang naar de rechter, maar toen zat ik al redelijk in de kreukels door o.a. dit vreemde systeem en nog andere zaken die ze daar uitspookten. Niet doorbetalen bij ziekte, niet doorbetalen bij vakantie van de eigenaars etc.
Dat zit er als een soort trauma zo ingehamerd, dat ik nog steeds heel snel in de ochtend inlog, zodat het 'zichtbaar' is dat ik aanwezig ben. En dat is volslagen nonsens, want ik zit meestal het eerste kwartier helemaal alleen op de werkvloer en dan pas komt er iemand of twee iemanden en rond 09.00 uur hoort iedereen er wel te zijn, want dan eerste afspraken volgens de planning, maar als de leidinggevende er niet is, dan wordt het ook wel eens oepsie...verslapen en zit de client lekker een kwartier te wachten.
Leidinggevende kiest er ook voor om laat te beginnen - geeft ook een signaal af - dus maakt nooit zo'n hele lege afdeling in de ochtend mee. Wel alle noeste werkers die tot na vijf uur er nog zitten. Ja duh...als je om 09.00 uur start dan is je eindtijd rond 17.30 uur. En ga je ook nog een uur pauzeren in plaats van een half uur, dan werk je toch iets minder hard dan je doet voorkomen.
Ik neem expres een trein eerder, soms twee ook omdat ik al rekening houd met vertragingen en voor mijn cliënten op tijd wil zijn. Die zitten soms al een kwartier te wachten en geeft een indruk van hoe graag ze hun problemen willen oplossen.
Moet mezelf dus weer afleren om dan gelijktijdig met de 09.00 uur starters weg te gaan. En dat vind ik nogal moeilijk. Dus vaker doen, dan wordt het steeds normaler dat ik inderdaad 8 uur op een dag werk en niet 8,5 uur of meer. Al die halve uurtjes krijg ik niet uitbetaald. Noch wordt het gewaardeerd.
Dus gisteren deed ik nog. Begon om 08.15 en ging om 16.55 de deur uit. Haalde een trein eerder, die trein was relatief leeg waar ik instap en daarna wel een kei-volle streekbus. Het scheelt bijna geen drol, maar iets eerder thuiskomen voelt heel fijn.
Waardoor ik ook weer aan mijn werk bij het c allcenter moest denken. Daar werkte iemand met een zeer beschaafde ABN stem. Die werd ingezet op ´prestigieuze projecten. Dat mensen dachten dat de directeur van de bank henzelf belde. Toch was er voor hem niets anders te vinden dan dit soort werk. Te oud namelijk (pensioenleeftijd bijna' vond de samenleving. En dan verdien je een tientje per uur. Als je op tijd ingelogd bent en geen last van je blaas hebt.
Aan mijn balie stond namelijk van de week een zeer beschaafde dame. Met dito regenjas van een goed merk, nette bril en nog net geen parels in haar oren, maar het plaatje klopte. Tot ze vertelde, met haar beschaafde keurige stem, dat ze al een week op straat sliep. En haar hele verhaal aan me vertelde. Vrindjes die in Quote 500 staan en haar echt echt echt niet zouden laten vallen, maar werkelijk niet weten noch voelen wat het betekent onderaan de samenleving te verblijven. Zonder inkomen, zonder woning en ik schat ook met te weinig te eten. Dus er moest doorgepakt worden.
Eind van de dag zag ik dat ze zich bij de gemeente had laten inschrijven voor een postadres en bovendien een gesprek heeft gehad voor financiële ondersteuning. Laat die vrindjes maar praten. Het gaat om concrete basale zaken. Geen geld om eten te kopen en die pot pindakaas is ook al leeg. En waar laat je die pot als je geen huis hebt?
Ik weet als geen ander hoe beklemmend het voelt als je inkomsten zo laag zijn dat je niet weet hoe je rond moet komen. Je spaarsaldo ziet slinken en alles wat een zogenaamde zekerheid was, wegvalt. En ik echt vreesde om onder de brug te moeten gaan slapen. Dan is de drempel om met de billen bloot te moeten en aan te moeten geven dat het niet meer gaat bijzonder hoog. Heel hoog. Snap die dame beter dan ze denkt.
2 opmerkingen:
Jeetje wat een verhaal van die dame... Wat naar voor haar dat ze al een week op straat sliep. Goed dat ze geholpen wordt zeg!
Verschrikkelijk verhaal....ik besef ook héél goed dat het maar een héél dun lijntje is dat ons scheidt van een leven op straat.
Én onbegrijpelijk dat mensen die dat overkomt nergens terecht kunnen binnen hun familie of vriendengroep.
Een reactie posten