To plan or not to plan

Zaterdagochtend; Jemig de pemig, alweer dat schuurgeluid. Ik weet dat een huurhuis in mijn rijtje verkocht is een paar maanden terug en men dat het als een klushuis aanbood voor de hoofdprijs. Dus snap dat er de komende maanden geklust wordt. Alles is er al uitgesloopt. 

Maar ook nog in het weekend, waar ik rust zoek? Oh ja (juist in het weekend he....dan hebben de werkende klussers wel tijd). Wen er maar an! Het slopen was uiteraard in de weken dat ik nog naar mijn werk ging. Dus gelukkig weinig van meegekregen. 

Hoorapparaten lekker in de oplader laten dus. 

Eind van de dag een oppasklus bij mijn jongste kleinkind. Met overnachting, want het kon wel eens later dan de nachtbus worden. Dus slepen met nachtspullen en een schone onderbroek. Maak me nu al druk of ik alles in de nacht wel hoor (zonder hoorapparaten in).  Of durf te slapen, snurk ik niet keihard? Ben niet echt een fan van ergens blijven slapen. Maar ja, waar wel van dan? Geef je eens over aan vooral leuke dingen!

De zon komt door, dus even lekker buiten gaan zitten. Kom op!!!  Negeer het schuurgeluid maar.  Dat lukt me 10 minuten. Dan ben ik er wel klaar mee. Zo doof ben ik dus nog niet. Wel weinig zen.

Reserveerde voor mijn oudste (langdurende vriendschap bedoel ik) vriendin en mijzelf kaartjes voor een voorstelling ergens in November, in het kader DOE NOU EENS LEUKE DINGEN VOOR JEZELF en anderen!

En ook inplannen; daar ben ik slecht in. Nou ja, niet het plannen, dat kan ik prima, maar het daadwerkelijk in actie komen. Of uberhaupt iets wensen en dan ook nog denken dat dit gewoon uitvoerbaar is. Ook voor mij. 

Mijn dochter zei al dat ik gewoon tegen mijn broer in F inland moet zeggen dat ik hem wil bezoeken en wanneer we dit gaan doen. Maar al een paar keer gedaan en dan krijg ik net zo'n ontwijkend antwoord als ik zelf zou kunnen geven. Geen nee, maar ook geen ja, dan en dan. En ik kan iemand niet dwingen om met me om te gaan. En - de slechte kant in mij verdenkt hem ervan dat er nog iemand bij hem woont en hij me dat niet wil laten weten. Want zij is in mijn ogen de Wicked Witch of the West.

Dan heb ik zo'n hekel aan mijzelf als ik zo lamlendig omga met kostbare tijd. Dat het hoogtepunt van deze zomervakantie het schuurgeluid was. Doe ik zelf hoor. Dat besef ik maar al te goed. Ik zit mijzelf in de weg!

Dus dat boeken van die tickets was een fijne eerste stap voor het najaar; om die lamlendigheid aan te pakken en dingen in te plannen. Iets om naar uit te kijken. 

Eind van de middag naar mijn zoon en schoondochter. Waren een beetje ongerust want ik was later dan de afspraak er. Ben altijd stipt op tijd en gezien de vorige ervaringen bij hen - er moet toch nog van alles gedaan worden of eerst nog uitgebreid gegeten oh en nog even boodschapje halen, waardoor ik er prima een paar uur later had kunnen komen - vertrok ik iets later. En liet mijn gehoorapparaten uit, dus hoorde geen telefoon of whatsappjes. Enfin, na uitgebreide uitleg vertrokken ze naar een groot gala in smoking en avondkledij, maar eerst bij vrienden wat eten en omkleden. 

Het was tijd om kleindochter naar bed te brengen. Eerst verschonen, tandjes poetsen en gezichtje en handjes wassen. Daarna 245500 kinderboekjes voorlezen. Dit kind is ook dol op boeken. Daarna een flesje en meestal dommelt ze dan wel in slaap in mijn armen. Nu niet. Ze huilde wel een half uur lang. Legde ik haar, als ze rustig was, in bed, begon ze weer. Och germ.

Gaf haar het restje van de nu al koude fles toch nog maar en daardoor viel ze nu wel in slaap. Heel voorzichtig nog een keer in bedje gelegd en ze sliep door gelukkig. Het was inmiddels al laat en ik moest nog wat eten. Beetje een appelflauwte.

Even nadenken hoe hun magnetron ook al weer werkt en eerst een bakje zoeken waar mijn eten in kon, want geen zin om eerst nog weer een half uur de oven te verwarmen. Bakje gevonden, magnetron begrepen en ingesteld en hoe toevallig; ook zij hadden Rendang voor me. Mijn dochter had dit ook gemaakt voor mij en haar dochters deze week.

Alles weer klaargezet voor de tweede shift, zodat ik niet meer na 2300 uur op de benedenverdieping hoefde te zijn, want dan ging het alarm erop. Telkens even live kijken of alles in orde was. Zag het wel op de app van de babyphone/camera, maar live is toch beter vind ik. 

Eind van de avond naar de logeerkamer. Heerlijk bed zeg! Kleindochter bleef lekker slapen. Geen extra flesje nodig. Vroeg in de ochtend kwamen haar ouders weer thuis. En probeerde ik weer in te slapen. In de ochtend een heerlijk ontbijtje van wentelteefjes gehad door mijn zoon verzorgd, nadat ik weer fris gedouched was.
Daarna met de bus weer naar huis. Mijn fiets stond nog bij de bushalte gelukkig. Nog voor het middaguur thuis.
Hoopte op wat rust in de middag, maar helaas, verzoek om even een uurtje of zo op te passen op de oudste kleindochters, dan kon mijn dochter even sporten. Dat ging ze dan wel bij mij in mijn dorpje doen. 

Gelukkig vermaken ze zich prima zelf. Gingen direct werken op de toetsenborden die op mijn werkkamer staan. Beter dan AI! En nog even lekker knutselen. Ook altijd leuk om te doen. En ook daar hoef ik niet bovenop te zitten. Als ik maar zorg voor de knutselspullen. De fantasie leveren ze zelf. 
Naar de vlinders op mijn vlinderstruik kijken. Met de barbies spelen. Druiven eten. IJsblokje in de limonade. Juffrouw spelen. Nog meer knutselen. Had nog een boekje met oefenmateriaal voor groep 3. Tsja oma, ik zit nu in groep 4!  Dus stom. 

Eind van de middag werden ze weer opgehaald. Alles ook weer direct opgeruimd. Even rust. Straks nog even de eerste werkochtend na mijn vakantie voorbereiden. Oh nee, nog even in de voortuin werken. Wat snoeiwerk, dan lijkt het weer verzorgder.

Avondeten voorbereiden en ook direct genoeg voor morgen maken, na mijn werk. 
Kleding had ik al in mijn hoofd uitgezocht. Niet te lang over na hoeven denken. Klassieke combi, dus altijd goed. Schoon en gewassen in de kast. 

Zo liep alles toch weer anders dan de planning. 

Benieuwd of morgen de NS meewerkt.