TGIF

 Nou, eigenlijk valt het wel mee met de dramatiek. Het was best een prettige werkweek. Totdat mijn leidinggevende al mijn workloadtaken weer op mijn naam zette. Veul!!

Gewoon maar doorgaan en proberen alle nieuwe, die in mijn werkweek binnenkwamen, aanmeldingen direct te verwerken en af te handelen. En dat is gelukt. Joehei!

Een collega die al lang thuis zit met een burnout was vandaag even op kantoor. Fijn voor de collega, maar ik zie aan het gedrag dat er weinig essentieel anders is. Maar ja, niet mijn circus. Ook niet mijn apen. 

Dus ik kon met een gerust hart richting trein vertrekken. Die ook nog eens op tijd ging. Wel vol, maar daar had ik al rekening mee gehouden. 

En ook weer druk op mijn busstation, maar ook dat wist ik al. Zo is het altijd rond die tijd. 

En dan nu vrijdagavond. Even ontspannen, al weet ik nog niet hoe en met wat. Oh ja, niet druk maken over een oude factuur die nog boven water kwam, maar die overduidelijk niet voor mijn moeder is maar voor steelzus. Heeft ze door haar therapeut op naam van mijn moeder laten zetten. Ik zou er nog meer therapie tegen aan gooien als ik zus was.

Schaamteloos.

Heb deze therapeut al eerder over een rare factuur gebeld en dat bleek dan ook voor mijn zus te zijn geweest. 

Zum kotzen.

Oh neee....ik zou gaan ontspannen. Werkkleding uit, ontspannen lekkere warme nachtjapon aan, dekentje erbij en even naar 2 voor 12 kijken. Of ik nog dingen weet.