Niet open

Een tijdje terug ook al gehad. De deuren van de bus gingen opeens niet meer open. Uiteindelijk was er wel een soort noodknop, maar daarna gingen de deuren ook niet meer dicht. Dus moesten we uiteindelijk allemaal uitstappen en wachten op een volgende bus. 

Omdat ik het al een keer eerder meemaakte en na veel pogingen van de chauffeur er niets verbeterde en we toen na een minuut of 9 (dan komt er weer een nieuwe)  toch maar allemaal uitstapten, nu maar direct. 

Dus een kwartiertje later thuis dan de bedoeling, maar ja, dat is dan maar zo. Wel heerlijk om weer thuis te kunnen werken na een ochtend op mijn werkplek. 

Want het was weer lekker hectisch. 

Client die maandag er ook al was en ik haar had verteld dat haar contactpersoon er van de week weer is, die stond nu weer voor de balie, nog droever. Gelukkig wist ik dat collega er was, snel geappt en situatie uitgelegd. Ze ging overleggen met collega (op de een of andere manier komt ze nooit zo daadkrachtig over daardoor, al probeert ze zo wel over te komen) en die kwam ook mee voor een gesprek met client. 

Die vroeg me ook nog of ze een glaasje water mocht. Had ik natuurlijk, conform de eisen van de opdrachtgever, nee moeten zeggen. Maar jemig..iemand stijf van de stress en emoties...dus daarvoor heb ik mijn eigen stash van bekertjes en zelfs een flesje vers water staan. 

En dan al ingepakt en al en bijna met één been in de trein, komt er nog iemand even wat afgeven. Wat gescant moet worden en een kopietje voor hemzelf uiteraard. 

Dus die bus was peanuts.