Reisoefeningen

Gisteren het boek met bovenstaande titel uitgelezen van de Nederlandse dichter Ingmar Heytze. Hij schrijft daarin over zijn reisfobie en hoe hij daarvan af is gekomen. Mooi boek, eerlijk boek en ook nog eens humoristisch en over een regio die ik goed ken.

Een hoofdstuk trof me. Waarom therapeuten eigenlijk nooit eens mee gaan - in zijn geval bij een reis, per trein of motorscooter. Waarom blijft het bij gesprekken in een kamertje? Hoe kunnen zij zien wat hij voelt op het moment dat zijn reis-fobie opspeelt.

Mmm...zo gaat het ook maar al te vaak bij dietisten. Die komen niet op huisbezoek en inspecteren je koelkast of gaan mee boodschappen doen. Zien niet hoe je je gedraagt als je langs de koekjesschappen loopt in de supermarkt. En natuurlijk kan je die in de luren leggen (dus eigenlijk jezelf) door braaf aan te geven dat je verantwoord eet, niet snackt en helemaaaaaal geen honger hebt.

Ligt daar geen braak terrein?

Ik was van de week met een aantal vrienden een borrel wezen drinken en toen ik ze vertelde van het aanbod van mijn kinderen en de vervolgstappen, schrokken ze. Ik was toch altijd een sterke vrouw, in control...hoe kwam het dat ik dacht dat ik niet zoveel voorstelde, er niet toe deed. Ik, de normaalste van het stel (dacht ik zelf)

Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik het moeilijk vind om mensen lastig te vallen met waar ik mee zit, omdat mijn problemen, dingen, isssues - in mijn ogen - vaak zo klein zijn vergeleken bij anderen en ik vind dat ik daar zelf maar uit moet komen. 

Ik zag de ontroering in hun ogen en ik moest zo ontzettend mijn best doen om niet in janken uit te barsten. Huilen in het openbaar..bleuh... en dan van die Utopia Hug hug sessies...Niets voor mij.. 

Dus moet ik het ook niet gek vinden dat ik afstandelijk over kom. 

Gisteren had ik een pannetje alternatieve erwtensoep gemaakt (geen vlees) en daar staat voor straks nog een heerlijke kom (of twee en nog wat voor in de diepvries) van voor me te wachten. Comfort Food, maar dan wel gezond. 

Merk wel dat het bezig zijn met opruimen van oud zeer me ontzettend veel energie kost. Ik slaap veel langer en doe minder dan ik zou willen. Maar kijk ik naar mijn afgestreepte To do lijst, dan moet ik eigenlijk concluderen dat dit een foute conclusie is. Ik doe gewoon genoeg.