Goede Reis Bibje

Lees net pas dat Bibje is overleden. Lieve moedig Bibje, die misschien net een arts had gevonden die haar als Bibje zag en niet als lastige patient.

Wens haar een goede reis. Weet zeker dat ze haar ouders tegenkomt en alle mooie dingen ziet waar ze over schreef en schilderde.

Ben geschrokken hoe snel en hoe kort we hier maar zijn. Dag lieve Bibje; goede reis.

Is dat zo?? Dat is zo!

- een vest in ajourpatroon is nogal luchtig in de winter!

- van een pompoen die met Halloween voor sier in de kamer stond, kan je in januari gewoon nog een soepje maken. Is dat goedkoop of niet? Meerdere malen plezier van gehad dus. Investering € 1,50

- buiten wandelen is gratis en geeft mij enorm veel energie. Meer dan in een sportschool, tegen betaling sporten. Hoef er ook geen outfit voor aan te schaffen. Oude slobberjeans voldoet. En oh ja..oude Timberlands van dochterlief daar kan ik heerlijk mee door de blubber lopen.

- samen met iemand - man met hond -  wandelen geeft dubbele energie. Tijdens het wandelen met elkaar praten, of samen naar een biddende roofvogel staren of gewoon genieten van zijn hond, die het zo fijn vindt om aan alles te ruiken of even te spelen met andere honden.

- door de zachte winter en doordat ik de thermostaat nooit boven de 18,5 graden heb gezet, krijg ik toch nog een beetje geld terug van de energiemaatschappij. Ik betaal 50% minder maandbedrag dan ik in de jaren deed toen ik hier nog met 2 volwassen kinderen woonde.

- watergebruik is ook keurig.

-wat fijn dat ik gratis via Skype urenlang met een familielid in het buitenland kan praten.

-studeren; positief dat ik meer kennis bezit dan ik dacht na de introductietoets te hebben voltooid.

-niet zo bang zijn.

- volg je passie(s)....

Mindfuck in verkoopland

Keek een opgenomen uitzending van Mindfuck omdat ik het altijd fascinerend vind hoe mensen door toepassing van psychologische weetjes 'erin' trappen. Hoe werkt dit?

In dit geval verkocht de beste man 2 knikkers voor wel € 50,-- aan argeloze voorbijgangers. Nu zal je denken...zeg; daar trap IK niet in..en toch kreeg hij het voor elkaar bij diverse winkelende mensen de op zich vrij goedkope (ik denk niet meer dan € 0,05 per stuk) knikkers te verkopen.

Ik ben daar ook goed in. Dat klinkt arrogant, maar ik weet dat ik goed ben in het verleiden/verkopen. Met mijn stem en doordat ik precies weet wanneer mijn klant om gaat; ik kan goed luisteren. Maar ook heb ik verstand van hoe je dit aanpakt. Bovendien ben ik geen agressief type verkoper die onmiddellijk zijn kaarten op tafel gooit.

Wel doe ik dit op een geraffineerde manier en dat is precies hoe bijvoorbeeld telemarketing werkt. Want:

a. Je spreekt mensen aan op een persoonlijke manier. Gewoon omdat je hun adresgegevens hebt gekocht en die slim gebruikt - Hallo mevrouw Koekebakker!! En noteert dat het deze week niet zo uitkomt dat je belt want ze ligt ziek op bed. Kan je de volgende week heel belangstellend vragen of ze alweer is opgeknapt. Staat gewoon in je database. Natuurlijk onthou je niet van alle 200 mensen die je per dag belt wat er in hun leven speelt. Of hoe ze heten.

b. Goh....wat toevallig - als je hoort dat ze zegt met Sandra Koekebakker, mijn moeder/zus/dochter/nichtje heet OOK zo. - dat schept een band.
Mijn collega van 18 heeft het dan altijd over haar 2 kinderen van 8 en 5 die ook met hetzelfde kampen als wat de klant vertelde....

c. Je maakt persoonlijk contact - In mijn vak heet dat "ja creeeren" Je bedenkt vragen waarop ieder weldenkend mens alleen met ja antwoordt, daardoor komt de consument in de ja-stemming. En is het veel moeilijker om daarna nog 'neen' te zeggen. We verzinnen dit niet - dat heet (Tele)marketing en daar verdienen veel mensen hun geld mee.
Ik geniet altijd enorm als ik iemand aan de telefoon tref die dit doorheeft en dus op alle 'ja'-vragen met 'neen' antwoordt. Of met 'kan me geen bal schelen'!! Hilarisch en uitdagend. Dus wil je van verkopers af, antwoord dan geheel afwijkend. Niet met Nee, maar bijvoorbeeld; Roze Panda; lekkerrrrrrr!! Geheid dat degene aan de andere kant van de lijn niet weet wat hij/zij ermee moet.

d. De deal die je hebt is zo bijzonder en tijdelijk en vooral vrijblijvend (u zit nergens aan vast hoor!!!) dat de consument denkt; 'daar wil ik gebruik van maken, want stel dat die deal volgende week afloopt, mis ik die mooie korting....' Creeer schaarste dus.

e. Maak de deal nog extra bijzonder...nu speciaal voor U....bladiebladiebladiebla..

f. En dan ga je proberen een gesprek aan te gaan over koetjes en kalfjes en ondertussen weer dat 'hele speciale wij hebben een band gevoel creeeren". Dat is vrij simpel want de meeste mensen vinden het heerlijk om over zichzelf en hun dingen te praten. De consument vindt jou aardig en sympatiek want jij doet net alsof jij die klant heel bijzonder en sympathiek vind en oh oh oh...wat zitten wij op hetzelfde spoor...natuurlijk wil hij/zij jou dan best die deal gunnen. En niet als een bitch overkomen. Iedereen wil aardig gevonden worden toch?

g. Het hoort bij het verkoopproces dat net voordat de klant definitief Ja zegt, hij/zij twijfelt....beaam dit en maak de deal nog betrouwbaarder. Hij gaf dus garantie op een waardeloze knikker, waardoor de klant nog meer geld uitgaf. Maar dan wel fijn garantie erbij!!

En zo sluiten mensen dan een deal terwijl ze misschien achteraf denken...WAS dat wel zo'n bijzondere deal?

Dat is nou verkopen. Inspelen op bepaalde behoeften van de mens. Niet dat die klant knikkers nodig heeft, maar wel het gevoel bijzonder te zijn. Even bevestigt worden dat JIJ bijzonder bent.

He...en daar krijg ik na een dag van verleiden wel het minimum uurloon voor. Sommigen zouden zeggen dat dit mijn welverdiende loon is. Rotverkopers!!

Hou dan wel in je achterhoofd dat dit ook een vak is. Want zou jij dit kunnen??

Stofzuigerzen zwijmel

Beetje raar geslapen - weet ook precies wat dat veroorzaakt heeft, dus maak me er niet druk om -  en dus iets later wakker dan de planning, maar ach...er staat toch niks op de planning, behalve kijken of ik nog wat boodschappen kan doen met mijn budgetje. Ga ik denk ik een lekker soepje maken. Saaie muts, want dat doe ik bijna ieder weekend. Maar kan zo genieten van een heerlijke Indiase linzensoep die geen drol kost maar zo lekker ruikt naar de Massala kruiden.

Maar goed....ik sprong (nou ja rolde) mijn bed uit en gooide direct de bonte was in de machine. Hoppa gaan met die banaan. En na even lekker douchen  alle ramen open om alles door te laten luchten, direct de stofzuiger gepakt en de bovenverdieping gestofzuigd. Voelt fijn om direct alweer een huishoudtaak gedaan te hebben.

Toen maar aan de hand van de reclamekrantjes, mijn koelkast en mijn budget een boodschappenlijstje gemaakt en moest direct denken aan hoe mijn werkgever gisteren zat te zuchten wat ze nu allemaal weer moest halen en een A4 formaat boodschappenlijst aan het maken was en oh oh oh...ingewikkeld joh waarbij ik dacht dat ik met haar budget het helemaal niet zo ingewikkeld zou vinden. Hoef je alleen maar op te letten of de zaken lekker zijn en vers zijn, maar niet op de prijs. En die gooi je dan lekker in de kofferbak van je Porsche Cayenne, dus niks zelfs sjouwen.

En toch eet ik elke dag heerlijk vind ik.  Gewoon omdat ik weet hoe belangrijk goede voeding is en wat voor effect het op mijn gezondheid heeft. Dus elke dag (nou ja..behalve de soepdagen) verse groenten, zelf gesneden en meestal maak ik dan een wokschotel. Niet teveel vlees en als de zalm of andere vis in de reclame of bonus is of afgeprijsd dan neem ik die mee.
En waren de spruitjes in de aanbieding, dan eet ik lekkere gewokte spruitjes. Krijgen door het wokken een lekkere smaak. Bij de Turkse supermarkt kan je nog echt waar voor je geld krijgen want daar koop ik wel 5 van die lekker puntpaprika's waar er hier 2 in een plastic zakje zitten. Dus dat zijn ook goede deals. Ook noten zijn daar goedkoper. En peulvruchten.

En mijn salade voor naar mijn werk maak ik altijd direct als ik mijn avondeten aan het snijden ben. Gewoon in de koelkast bewaren en de dressing apart, zodat alles niet zompig wordt. Doe ik al tijden en gaat altijd goed. Die bakken met kant-en-klaar salades staan ten slotte ook al tijden klaar in het koelvak en zijn ook niet in de ochtend gesneden. Wel denk ik dat er wat conserveringsmiddelen zijn toegevoegd, want mijn slablaadjes krijgen toch echt wel bruine randjes na een dagje in een bakje.

De zon schijnt, de koffie is lekker en ik ga zo met mijn bejaardenboodschappenkarretje eens wat groenvoer in huis halen. Zoals de heren van Queen al zingen; I want to break free. Vooral van het lamlendige gevoel wat me bij tijden kan bekruipen.

Misschien zo direct nog een stukje boomzagen!!

Kleren maken de man cq vrouw

Kleding: Het geeft mij net die ondersteuning en troost en energie om in moeilijke tijden toch op te letten wat ik aantrek. Soms moet je net doen alsof je je goed voelt en daar helpt kleding mij bij.

Niks is nieuw, maar ook dat maakte me al nooit heel veel uit. Als het me me maar flatteert. Sommige blouses had ik langer dan 10 jaar, maar dat was zo'n mooie koningsblauwe kleur, dat ik 'm alleen daarom al niet weg kon doen.

Het past allemaal en te wijd zal ik niet snel last van hebben, maar het gaat mij meer om de kleuren. Opletten dat ik geen fletse kleuren draag, maar die heb ik eigenlijk niet dus dat is makkelijk en vooral kijken naar de kleine details die kleding kunnen opleuken.

Ook bepaalde materialen doen me niet echt goed. Ik zal niet snel een fleeceding kopen. Ik hou er niet van hoe het valt, het ziet er altijd grof en onvrouwelijk uit en vooral vormeloos.  Het zal best wel warm zijn, maar ik associeer het voornamelijk met bejaarden. In huis moet ik toegeven draag ik wel een lekker warm (vormloos) vest, maar dat zal ik niet naar mijn werk dragen.

Ik hou dus van mijn oorbellen, een leuk topje onder een trui of vest, laagjes dus, een sjaal in een kleur die mijn ogen benadrukt of een raar leesbrilletje, voor een paar euro te koop bij drogist-ketens of bij de H ema.
En als ultimiem vrolijkmaak accessoire rode lippenstift. Gekleurde nagellak is alleen in de zomer op mijn teennagels te zien, want ik heb niet echt mooie slanke handen en stoot al snel stukjes van de lak. En als het niet mooi erop zit, dan vind ik het niet staan.

Helaas heb ik niet echt een budget voor schoenen (vind ik zelf!)  - maar gelukkig kreeg ik in de zomer leuke sneakers uit de US van zoonlief dus daar kom ik ook de winter wel mee door. Gewoon nog een laagje anti-regen erop spuiten. En ik heb 'moeilijke' voeten. Breed en loop ik in te smalle schoenen dan voelt het alsof mijn voeten eraf vallen en iemand mijn tenen in een bankschroef heeft. En ga je shoppen voor een brede leest en ook nog een beetje leuk dan mag je zo tientallen euro's extra betalen.
Mijn groene laarsjes doe ik nog zelden aan. Die doen een beetje pijn aan de hiel (opeens)  en pijn heb ik geen zin meer in. Heb jarenlang me in te smalle schoenen gewurmd, maar nu niet meer. Maak me 'zorgen' over hoe dat moet als ik ooit weer een 'normale' baan krijg of iets ga doen waar ik er representatief moet uitzien; maar goed. Dan zal ik waarschijnlijk ook meer inkomen hebben, dus dat probleem lost zich dan wel op.

Het viel me trouwens op dat toen ik bij de huisarts was voor de jaarlijkse controle in verband met diabetes ik haar aangaf dat ik eigenlijk graag een keer naar de pedicure zou willen. Want een soort van permanente likdoorn en dit blijft zeer doen. Maar dat ik, gezien mijn financiele situatie, dit nog maar even uitstel. Mompelde ze wat dat een podoloog misschien handig was, maar ja...dat kost ook geld zei ze.
Wat raar toch...alsof ik om een luxe behandeling vraag of om botox in mijn voeten of zo. Nee joh...heb je pijn maar geen uitgebreide verzekering, dan zoek je het maar fijn uit. Zo voelt het.
Dus hoop ik dat ik snel een potje bij elkaar heb gesprokkeld voor een pedicure-behandeling. Ondertussen maar proberen om 1 x per week de voeten goed te verzorgen.

Ik heb in mijn kledingkast 3 schoenendozen staan met 'mooie en vooral aparte' schoenen. Doe ik 1 x per jaar aan. Zo blijven ze wel mooi en netjes. Ooit - in de goede dagen - online gekocht en dan nog in de opruiming van een Brits schoenenmerk voor brede leest. Lovely!!

Dus direct mijn representatieprobleem opgelost: ik heb er de schoenen voor!

Goed gedaan jochie

Vandaag een rondje vergelijken gedaan om naar een andere energie-leverancier over te stappen, met een leuke premie.

Vond er een aantal en zag ook mijn eigen leverancier er tussen zitten. Dus maar even gebeld, wat zij mij - als klant - konden bieden.

En eigenlijk niks, want ik ben te zuinig. Of ik moet weer jarenlang aan een contract vast willen zitten. Wat ik niet wil.

Dus kreeg advies om maar via de overstapper te doen. Kreeg ik toch die leuke premie.

Kon dit alweer van mijn to-do lijstje worden afgestreept. Net als andere zaken die ik vandaag heb geregeld.

De hele dag stond de kachel op 15 graden, wat wel wat frips was, maar goed...in de avond 'mag' hij ietsje hoger en dat is lekker. En wat ook lekker is dat als je een hele tijd buiten bent geweest die 15 graden gewoon warm aanvoelt. En niemand klaagt, want ik woon alleen.

Mmmm....blijft wel erg lang fris. Ketel stuk!!! Net maar gebeld met de storingsdienst en ik word zo teruggebeld. Maar even een extra vest aangedaan.

Vanavond maakte ik een soepje van brocolli-stelen. Wel pureren met de staafmixer en uiteraard wat smaakmakers gebruiken en eerst een lekker uitje fruiten. Dan heb je een heerlijke gebonden soep van onderdelen van de groente die je eigenlijk meestal weggooit. Ooit kreeg ik die tip van de kok bij Koffietijd.

Door het commentaar op mijn log gisteren ben ik hard aan het nadenken over de toon in mijn logjes. Maar ook; het is mijn dagboek, mijn gevoel en of het allemaal waar is; dat weet ik alleen. Ik moet op de blaren zitten door de consequenties van mijn keuzes in het verleden en soms doet dat nog steeds zeer. Op de blaren zitten.  Maar ook dat ik kennelijk, vaak en dinsdag bezoek heb van het groene monster. En dat misschien ook nog wel prettig vind. Komt er in ieder geval nog eens iemand langs.

En vooral doen die blaren pijn omdat ik 'vroeger' altijd dacht dat in deze levensfase eindelijk een rustige stabiele periode zou aanbreken. Kennelijk moet ik eerst nog even door de zeven magere jaren heen.
Of acht. Of negen.

How to marry a millionaire

Mede door een aantal goede tips van medebloggers ben ik momenteel nogmaals aan het kijken wat ik kan doen aan de gaten in mijn begroting door mijn veel, veel lagere inkomsten.

Vergelijk ik mijn inkomsten met die van 4 jaar terug, toen ik nog gewoon een vast contract had, pensioenopbouw en een auto van de zaak, ben ik hard teruggevallen.

Eerst doordat ik een ww-uitkering ontving. En blij dat die er was, maar dat was direct al een terugval van 70% van mijn bruto inkomen. Dus 30% minder.

En dan heb ik het niet over het feit dat met het verlies van de baan ook de auto en dus mijn vervoer wegviel.

Daarna lukte het mij om eindelijk werk te vinden want zoals half werkend Nederland altijd roept, ben je altijd beter af als je werkt en dat heb ik zelf ook altijd gevonden. Nu weet ik dat allemaal niet meer zo zeker.

Maar nooit geweten dat ik zou werken bij een bedrijf wat bij een tientje bruto per uur betaald en waar ik niet meer dan 7 uur per dag KAN werken, gewoon omdat dit dan einde werktijd is en alle pauzes, zelfs plaspauzes, voor eigen rekening zijn en dus niet doorbetaald worden.
Net zoals ziektedagen. Dan heb je dubbele pech. Of als je een dagje vrij wil hebben. Ook pech.

Sprak met een collega over deze arbeidsvoorwaarden en hij is bezig om eea juridisch uit te zoeken. En dan de werkgever erop aan spreken. Weet nu al dat er zaken zijn die niet mogen, maar wat is mijn alternatief? Ja, de bijstand. En ondanks de lage verdiensten, werk ik echt liever zelf voor mijn geld en hoef daardoor aan niemand mijn 2 tandenborstels te verantwoorden.

Dus nu heb ik een berekening gemaakt van mijn te verwachten bruto jaarsalaris voor 2016 en dan kom ik op 30% bruto van mijn jaarsalaris van 4 jaar terug. Een flinke uitdaging om dan toch nog alles te kunnen betalen.

Natuurlijk - alles kan zo weer veranderen en stel dat HR Nederland opeens denkt...ja....we zoeken vooral fijne oudere werknemers met flink veel levenservaring, dan sta ik vooraan, maar zie ik de omschrijving in de vacatures, dan lees ik voornamelijk dat men in het jonge team nog jongere honden zoekt.

Ik keek vanavond naar een programma over Arm in Nederland. Velen vonden dat dit er niet is en als het er al is dat het 'hun' eigen schuld is. Maar waren ook niet op de hoogte wat de definitie van armoede dan is, hier in Nederland. Die zagen een magere Afrikaan met een bordje rijst.
Terwijl de man in armoede hier meestal met een bord patat voor zijn neus zit met een stapel onbetaalde rekeningen in het keukenlaatje. En murw omdat hij geen opties meer kan bedenken omdat alle zijn potjes al jaren leeg zijn.

Ik voel me niet arm, terwijl ik dat op papier wel ben. Ik besef maar al te goed dat ik veilig slaap elke nacht en ik nog elke dag zoveel te eten heb dat ik nog steeds in de categorie Overgewicht val.

Dat ik door veel 'leuke' dingen, waar ik recht op heb omdat ik het waard ben", gewoon toch maar schrap, omdat het niet verstandig is in mijn situatie en ik daardoor nog quitte speel, met inleg van bij elkaar geschrapt spaargeld.

En dat ik heel blij en dankbaar ben dat ik geen koopwoning heb. Daar had ik nu dus uit moeten verhuizen, want met 70% inkomensvermindering gaat dat niet meer, de hypotheek betalen. En met een huurwoning, nog net onder de huurtoeslaggrens, kom je nog steeds in aanmerking voor huurtoeslag en alle beetjes helpen.

Ik lees hier weinig over mensen die echt moeten schrappen en vooral hoe ze dat dan doen. Alleen maar over buffers die elk jaar nog groter worden of moeten worden. Of hypotheken die met spoed worden afgelost. Of dat er nog meer aflossingen per jaar moeten worden gedaan.

Maar nog steeds vind ik het beschamend om hier met veel mensen over te praten. Want die komen vaak direct met 'goede bedoelingen" en oh ja....ik weet ook hoe het is om te moeten bezuinigen en me dan vertellen dat ze dit jaar maar 2 x op vakantie kunnen.

En ja, mijn theezakjes gebruik ik echt wel meerdere malen en de kachel staat niet loeiend hard aan en warme dekentjes liggen ook standaard klaar. Ik heb mijn eigen crisis allang gesloopt mevrouw Van Gaal.

Nu stroop ik mijn huis af of er nog iets te verkopen is op Marktplaats. Of dat ik zelf mijn kunstwerken aan de man moet gaan brengen. Of misschien mijn lijf in de verkoop? Of gewoon op zoek naar een rijke vent?

Joehoe....ik val in deze categorie!!!

Vriendschappelijke zwijmel

Voor een goede vriend, waarvan ik hoop dat ik dat ook voor hem ben geweest en zal zijn.

Let vooral op de hele foute kleding, maar ja, jaren 70. En het gaat om de tekst in combinatie met haar stem.

Regen- en hageltijd

Met regen naar mijn werk gegaan en met (nog hardere) regen teruggekomen. Ik hoorde het vanochtend vroeg al keihard regenen toen ik nog lekker in mijn warme bedje lag.

Gelukkig had ik mijn sneakers nog een keer ingespoten (zijn nu denk ik een kilo zwaarder aan vochtvrije spray), dus regende het niet door. En had ik een hoedje opgedaan, zodat ik niet met nat haar op mijn werk hoefde te zitten. Een een parapluutje werkt ook fijn.

Had slecht geslapen en ik weet ook waarom. Maar goed; dan hebben we het luisterboek via de app op de telefoon en dat is me toch opwekkend: Meneer en mevrouw zijn gek heet het. Over mensen die in een psychiatrische instelling zitten door Yvonne Keuls.

Als je lekker opwekkende kost wil horen als je niet kan slapen :)

Op mijn werk zit ik alweer op een heel andere plek. Dat had ik al voorzien en dus maar tochtvrije kleding aangedaan. En ik werk op een nieuw project. Wel heel veel collega's die geen werk meer hebben, want projecten zijn gestopt. Dus die zie je opeens niet meer.
Mijn nieuwe project is redelijk prettig want wat meer vrijheid in wat we naar de potentiele klant mogen zeggen. Het doel is uiteindelijk de klant verleiden om dit product af te nemen, dus geheel vrijblijvend is het natuurlijk niet, maar zo werkt dat in mijn werk. De hele dag praten en dan haal je nog maar een paar klanten binnen. Hard werken is dat.

Mijn loonstrook over december ontvangen van de week en wat ik al berekend had, dat klopt helaas ook. Heeeeeeeeeeeeeeeul weinig netto. En dan weet ik nu al dat ditzelfde ook voor de strook van januari geldt, want we waren gesloten de eerste week van het jaar, dus geen inkomsten.

Maar ach...vanavond had ik nog gewoon te eten, vanavond slaap ik in een veilig bed en morgen zien we wel weer.

Van de week de gulp van een mannenpyamabroek - zo'n lekkere ouderwetse geruite flanelen - dichtgenaaid en lekker kneuterig - als ik natgeregend thuiskom, eerst mijn natte kleren uit, lekker de pyama aan - met borstrok eronder - dan een dik vest erover en dan lekker eten koken. En dan even ontspannen, nadat ik mijn administratie heb bijgewerkt en me nog even 10 minuten zorgen maak en dan is het wel over.  Vind ik. Moet ik van mijzelf. (Ja..ik MOET weer veel).

En dan met een breiwerkje lekker de Slimste mens bekijken. De kachel zo laag mogelijk nog (boven de 18 graden zet ik 'm niet - wil echt besparen op mijn energiekosten), het kan nog steeds.

Wat ben ik blij dat ik vorig jaar al mijn vakantiegeld in het afbetalen van mijn DSB lening heb gestort en ik veel eerder klaar was met afbetalen. Deed ik het jaar ervoor ook.
Maar nu dus iets meer ademruimte, al voelt het nu wel alsof iemand op het slangetje van de zuurstof staat.
Oh ja...dat ben ik zelf.

Onaardig

Toen ik bij mijn moeder was viel me op hoe onaardig of eigenlijk laatdunkend ze over een zus van me sprak. Dus wil ik haar hierover nog wel een keer spreken. Er was visite dus dan vind ik niet dat het dan gepast is. Maar mijn moeder vond dat kennelijk wel.

Want - zo is mijn ervaring met mijn moeder - zo deed/doet ze wel vaker als het desbetreffende kind er niet is. Die is niet leuk, die doet dat niet goed, die heeft zijn zaakjes niet op orde en dan weet ik dat ik ook over de tong ga op het moment dat ik er niet bij ben. Het is een soort van praten over elkaar in plaats van met elkaar.

Het is altijd moeilijk om dingen uit de context te zien of horen. Vooral via via.

Toch vind ik dat trekje van mijn moeder naar. Ze kan het gewoon nooit opbrengen om helemaal zonder een randje over een kind van haar te spreken of, als ik erover nadenk, sowieso iemand. Er zit altijd een 'maar' aan. Heb haar nog nooit gewoon vol lof over een van haar kinderen horen spreken. Of gewoon zeggen dat ze zo blij is met ons.

Er is gewoon altijd wel wat op te merken. Altijd.

Dus is het aan mij om daar iets van te zeggen, maar nog belangrijker om te kijken hoe IK dit in mijn leven doe.

Roddel ik ook over mensen. In het kader van ' ja maar ik bedoel het niet slecht'. Terwijl ik die ander misschien wel pijn doe door zo over hem/haar te praten. Met al mijn goede bedoelingen. Ben ik wel discreet genoeg met wat ik weet over wat mij in vertrouwen of in vriendschap is gezegd?

David Bowie overleden

Hoor net op het journaal dat David Bowie is overleden!

Zag verleden week op de Belg nog een indrukwekkende documentaire over zijn carriere tussen de jaren 70 en 80 en was alweer onder de indruk van zijn muzikaliteit en inventiviteit.

Dacht eraan om naar de tentoonstelling van hem in Groningen te gaan, maar ja...maar ja....liet ik me toch weer tegenhouden door de Maar ja's. Want reizen is kostbaar en de entree kost een tientje extra op mijn museumjaarkaart.

Toch staat dit nog steeds op mijn lijstje. En als het nieuws inderdaad waar is, dan is dit een mooie manier om deze artiest eer te bewijzen.

David Bowie overleden

We wachten maar af

Dat is het credo van mijn moeder en vooral een broer en ik worden daar altijd horendol van.

Wachten maar af???? Wat is dat nou voor passieve houding? Overkomt het leven je zo niet door zo te denken? Dezelfde kriebel krijg ik als mensen schrijven dat een verliefdheid (meestal dan ook nog op een getrouwde man) ze overkwam. Of wat ik heel vroeger wel eens las in contactadvertenties (ja, in een krant, op papier!) 'schuldloos gescheiden'.

Overkomen
Afwachten
We zien wel.
Niet mijn schuld

Uiteraard zegt mijn innerlijke coach dat deze afkeer van deze houding komt omdat die ook in mij zit. Of dat die juist in mijn allergie zit. Of meer van dat coachen-geneuzel. Maar toch wel iets van waarheid. Want:

Wacht ik ook maar af?
Ben ik ook te sloom  passief
Stil maar wacht maar, alles wordt nieuw?
Zit ik stilletjes niet te wachten op Prince Charming (in mijn geval meestal Prins de Beukelaer) die alles goedmaakt?

Is dat waarom ik me stoor aan mijzelf? Dat ik niet super pro actief (yuk woord)  bezig ben om weer terug in het zadel te komen van een echte carriere met echte centjes. Zit ik mijn lot (werken op een callcenter, staat in de top 3 van verschrikkelijke beroepen) maar uit? Is het feit dat ik dit mijn 'lot' noem, al niet een voorbeeld van ontzettende jeukende passiviteit??
Onderneem ik niets meer. Mis ik de energie om nog iets anders te doen dan maar af te wachten? Ben ik een muis geworden in plaats van een man/mens/vrouw.

Wat is dan mijn talent?

Mij maakt me blij dat ik weet dat ik gezien wordt. Dat ik betekenis heb voor andere mensen om me heen. Al is het alleen maar door hier wat gedachtenspinsels te plempen. Wie weet herkent iemand zich wel in mijn eenzaamheid of in het verliezen van alles waarvan je dacht dat dit het was, maar nu dit weg is, je weet dat daar je waarde niet inzit. Of in het zoeken naar waardigheid, zingeving na verlies van werk.

Dus hou op met denken dat ik geheel niets meer te bieden heb. Dat ik onzichtbaar ben in mijn huurhuisje met vinyl op de vloer wat nodig vervangen moet worden, maar zij weet niet hoe, zij weet niet hoe. Met meubels die de Kringloop nog weigert.

Nodig eens een keer iemand bij je uit. Verstop je niet zo. Zegt de Bijbel me niet dat ik mijn licht niet moet verstoppen onder de Korenmaat. Dus gooi die Korenmaat (die onzichtbaar is, maar me wel blokkeert) de deur uit en laat je licht maar zien. En woeker met je Talenten.

Kom uit je kleine hoekje.

Ga uitzoeken wat jouw licht is. En als er mensen zijn die daar hun licht over willen laten schijnen; ga uw gang.

In mijn excelsheet heb ik al een blad opgenomen hoe ik mijn inkomen kan vergroten. Alle creatieve manieren mogen meedoen. Of ze allemaal legaal zijn is punt twee natuurlijk, maar het geeft me weer energie om te kijken naar mogelijkheden. Want alleen maar bezuinigen en wegstrepen geeft frustratie. Alsof ik niets meer kan en mag. En anderen wel (boehoehoe...).

Lekker vrolijke zwijmel om in beweging te komen

Omdat ik me vanochtend dat niet voelde (vrolijk), maar ook weet dat gevoelens weer overgaan en ik me bedacht wat ik dan kon doen om me weer wel vrolijk te voelen...nou simpel; gewoon je hersens programmeren op Vrolijkheid!!

Vooral veel glimlachen, zet je hoofd gewoon op standje vrolijk. Zoals Theo Maassen ooit zei: doe er wat Meeek up op!

Dus lekker luisteren naar opwekkende muziek. Lezen over leuke dingen en een lekker kopje koffie uit eigen keuken! En eerst mijn haren lekker wassen, droogfohnen en kijken naar alles wat er allemaal wel kan.

En wat losse eindjes vastknopen of afknippen. Maar niet te lang blijven nadenken of dingen wel of niet goed zijn. Of je doet het wel. Of niet.

Move it!!

Hort op

Uiteindelijk besloot ik vandaag om eerst, voordat de groenbak werd geleegd, nog even een tijdje te zagen en te kappen. Even lekker fysiek bezig zijn.
En het was droog, weliswaar niet strakblauw de lucht, maar wel droog. Dus zaag en snoeischaren gepakt, brilletje om de ogen te beschermen tegen inwaaiend zaagsel en aan de slag maar weer. Een beetje te ambitieus gezaagd, maar goed...heb ik tenminste nog ergens ambitie.

Daarna bedenken wat het 'naar de grote stad' gaan, nou ja..grote stad - gewoon het dorp -  in het kader van even ergens naar toe, even een andere omgeving,  me zou moeten opleveren. Geen frustratie door alleen maar te denken aan wat ik NIET kon. Winkelen viel dus af. Ik heb trouwens niets nodig. Er zijn hier geen leuke galerietjes of een museum waar je zo even naar binnen loopt. Dus wat geeft me wel plezier?

Het werd dus naar de bibliotheek gaan. De grote in het centrum. Heerlijk het laatste boek van Henning Mankell geleend en nog even gratis de Linda gelezen. Lekker.

Daarna rustig teruggefietst met een kleine omweg en voelde wel wat frustratie (is dit alles oehoehoe...), maar heb mijzelf ernstig toegesproken dat er heel veel mensen zouden wensen dat ze vanavond helemaal niets te doen hebben. Die een agenda voor 2016 hebben die nu al volstaat met verplichtingen. Dus tel die zegeningen maar weer.
Je mag vanavond gewoon doen wat je wil. Niks of alle tegeltjes met een tandenborstel schrobben, aan mij de keus.

Ik kan er ook - oh...dat is leuk - een beauty-avond van maken. Voeten verzorgen, lekker scrubcremetje opdoen wat ik van een lieve vriendin uit Duitsland kreeg, mijn nagels vijlen...nou...kies maar uit! Als ik mezelf maar niet een zielig geval ga vinden. Die de 2 weken waarin ze 'vrij' was, niks leuks heeft gedaan.  Want dat is dus echt niet zo. Echt niet!!

Ten eerste was ik vrij, maar niet doorbetaald, dus om dan allerlei leuke dingen te gaan (terrasje, koffie, bioscoop etc etc) doen die meestal geld kosten, is niet zo verstandig;
Ten tweede was ik ruim een week ziek, dus daarmee valt er alweer een week af;
Ten derde: heee...tuttebol; je dochter is nog een keer getrouwd en jij was erbij!!!! Vergeten???
Ten vierde; ach....zeur toch niet zo. Lach er gewoon om. Lach en ga gewoon door met leven. En blijf vooral rode lippenstift op doen om je vrolijk te voelen!! Ook al ben jij de enige die het ziet.

Veerkracht

Af en toe vaak en donderdag heb ik het nodig om tegen mijzelf te zeggen dat ik vooral veerkracht heb. Want wat er ook gebeurde, ik ben altijd weer opgestaan en weer doorgegaan.

En afhaakmomenten genoeg.

En niemand om me op te rapen, of om als ik moe van mijn stomme werk thuis kom op te peppen of een warm kopje thee te maken; dat doe ik allemaal zelf. Maar ik doe het wel!

Keek vanavond naar Obama bij Bear Grylls en hij gaf aan dat veerkracht/doorzettingsvermogen wat hem betreft een goede eigenschap is. En dat raakte me. Ik voelde me direct minder sukkelig.

Dus misschien moet ik op mijn spiegel maar graveren: spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het veerkrachtigst van het hele land???

Wat ik nog steeds moet afleren is teveel vertrouwen in iemands woorden hebben. Als iemand begin December het hardste roept dat we toch echt echt echt in januari moeten gaan afspreken en als het dan puntje bij paaltje komt, zelf aangeeft dat ze er niet is. En dat die echte echte echte afspraak 'vergeten' is, of gewoon maar op moet schuiven.

Ik schuif wel hoor en van uitstel komt geen afstel, want ik weet dat ze teveel van een feestje houdt om niet samen te komen, maar ik moet afleren om me als een klein kind te verheugen daarop. Want meteen past de rest van de groep zich ook aan. En schuift ook. En vind ik dat ik niet mag 'zeuren' of haar aan die echt echt echt gaan we doen afspraak moet herinneren. Was waarschijnlijk onder invloed van wat biertjes gemaakt. En die tellen niet.

Ik zou graag (morgenochtend) gewoon de deur uitgaan, in een auto stappen en lekker een eindje rijden. Radio lekker hard aan en maar kijken waar ik uit kom.
Maar dat gaat niet, want ik heb geen auto meer. En een eindje rijden wordt dan met OV en dat moeten we nog maar even uitstellen totdat ik weer naar mijn werk moet en een abonnement heb gekocht. Het is economischer/budgettair beter om dat nog niet nu aan te schaffen.

Denk ook vaak dat deze periode in mijn leven nodig is om er iets van te leren. Misschien wel om te zien dat ik wel degelijk veerkrachtig ben. Maar dat ik wel creatief moet omgaan met mijn middelen. Dus kijk wat ik wel heb en hoe ik dat kan inzitten. Of hoe ik toch balans kan houden/creeeren in hoe ik nu leef.

Maar wie weet is het morgen wel weer droog en kan ik gewoon mijn fiets pakken. En ga ik daarmee een eindje de hort op. Of ga ik vannacht in mijn dromen een eind vliegen. Ook leuk. Of dromen over Obama.

De slimste mens

Was gedaan, was opgehangen en de was die er hing weer opgevouwen en in de kast opgeruimd. Bij mij nooit meer wasmanden vol met wasgoed waar nog iets mee 'moet'.  Of ik doe dat 'moet' werk direct - meestal strijken, of niet.

Het is heerlijk dat er geen bergen wasgoed liggen. Nou is dat in je eentje toch al moeilijker, een berg te maken, maar het kan. Het kan.

Daarna even lekker wat schoonmaakwerk in de keuken  gedaan naar de opdracht van de Flylady. Ook weer prettig. Nooit lang en uuuuuuuuuuuren achter elkaar, maar heel duidelijk; dit ga je doen en je doet het 15 minuten lang. Gewoon bijhouden, ook al denk je dat iets niet nodig is, door het te herhalen, worden zaken nooit meer zo aangekoekt dat je een plamuurmes nodig hebt.

Daarna in de middag met de fiets naar de bibliotheek gegaan, mijn boeken ingeleverd en paar nieuwe voor terug. In onze bibliotheek hebben ze al een aantal jaren lage tafels met stapeltjes. Op thema. Ook nog wel boekenstellingen, op thema, maar voornamelijk veel van die tafels. En daar laat ik me graag door inspireren. Zo neem je nog eens iets mee wat je anders niet zou lezen. Soms een miskleun en soms maakt die keus dat je een heel nieuw genre leert kennen.

En je kan natuurlijk altijd een boek reserveren als je dat echt graag wil lezen.  Het is wel lastiger vinden dan op alfabet, maar goed....waarschijnlijk heeft ooit iemand bedacht dat het er visueel aantrekkelijk uit moet zien.

Het was buiten waterkoud, maar niet enooooooorm koud, wel een beetje mistig en nat en zo grappig dat in het Noorden van het land barre weersomstandigheden zijn en waar ik woon (in het Westen) het nog steeds boven nul graden is en het enige witte  wat er te zien is mijn benen zijn.

Ook toch nog maar even langs de winkels gereden (dat deed ik sowieso al, want kom er langs) en van te voren al bedacht wat ik echt nodig had. Eigenlijk niets, maar dus toch maar wat kleine voorraadzaken aangevuld. Griekse yoghurt, uien, sojamelk en rozijnen. Zo kom ik natuurlijk nooit aan een volle 'messenkaart', maar soms tref je een aardige cassiere en die geeft dan wat meer zegels dan wat bij je kassatotaal hoort.

Vond ik ook nog in mijn administratie een bon voor tijdschriften. Erg toch....dat soort bonnen laat ik altijd heel lang liggen met de gedachte dat ik die wel aan iemand kan geven. Terwijl die iemand ook ikzelf mag zijn. Sterker nog...het was een aantal jaren terug een kado aan mij. Dus nu maar eindelijk eens direct ingevoerd via hun website en zo krijg ik vanaf maart een aantal malen Flow in de bus. Mooi tijdschrift, maar om zo los te kopen voor mij te kostbaar. Maar zo kan het dus wel. Mooi; in het kader van How can I achieve that!

Nu achieve ik momenteel vrij weinig. Maar het scheelt dat ik mezelf niet langer opjaag en dingen 'moet'.  Er moet niks.
Ondertussen ben ik nog steeds aan het breien aan een vestje voor mijn dochter. Nu de mouwen (doe er altijd 2 tegelijk) en daarna in elkaar zetten en kijken of het geworden is hoe ik het in mijn hoofd had. Patroon beetje her en der geleend, eerst een proeflapje gemaakt om te zien hoe het garen zich verhoudt. Wel grappig, want ik 'vond' deze zak met wel 9 bollen garen en die had ik waarschijnlijk heel heeel heeeeeel lang geleden een keer gekocht, maar ik kan me er niets van herinneren en het is ook niet van winkels waar ik normaliter garen koop.

De kleur staat mij niet, maar mijn dochter (door haar teint) veel beter, dus brei ik iets voor haar. Oorspronkelijk voor onder de boom, maar een paasboom is ook een boom, dus brei ik dapper door. Ze weet het niet; dus ik hoop maar dat ze het mooi vindt.

En wat vind ik dat ontspannend. Kijken naar bijv. De Slimste mens en dan lekker breien. Toch nuttig bezig (hahaha) en tegelijkertijd mijn kennis testen. Hier in huis ben ik altijd de slimste mens.

Is dat echt nodig?

Om vandaag naar de winkel te gaan en boodschappen te doen, of hou ik het nog uit op de voorraad? Wel grappig om te zeggen dat ik vorig jaar voor het laatst boodschappen heb gedaan.

Lijkt me een leuke uitdaging. En de uitdaging ligt natuurlijk ook hierin dat ik mijzelf niet 'zielig' moet vinden of dat ik ga denken dat er 'niets' meer kan....En dan de volgende week helemaal losga. Ter compensatie. (Losga tot de bodem van mijn portomonnee dan he....dus die is snel bereikt). Of opeens denk dat ik nou echt wel dat of dat mag aanschaffen, want....me zo goed gedragen.

En hou ik het vol om nog steeds de kachel pas rond het begin van de avond (ok....als het donker is) aan te doen? Zal me dit voldoende besparing opleveren?

Valkuilen bij boodschappen doen zijn voor mij "NU afgeprijsd"....alsof mijn hoofd dan denkt dat het nu WEL mag/kan.  Of 3e gratis. Heb ik die eerste 2 dan wel NU nodig??
Of een gratis LED lamp bij 2 producten. Maar heb ik die 2 producten wel echt nodig? Had ik die LED lamp niet gewoon los kunnen kopen. Had ik die LED lamp nodig of dacht ik dat ik dan heel erg milieubewust bezig was, met die LED lamp.

Of  'gezonde' dingen kopen en dan een beetje overdreven veel. En ze dan niet op voorraad te houden, maar eigenlijk direct op eten. Dus teveel voorraad van bepaalde zaken werken niet voor mij.
Of nog grotere valkuil...heerlijke broodjes AFGEPRIJSD met extra label 'weggooien is zonde' ...alsof het dan wel goed voor me is die broodjes kopen en ik van mijzelf maar een vuilnisbak maak.

Ik kan me enorm goed beheersen qua kleding, schoenen en dat soort zaken. Vorig jaar 1 jurk gekocht en 1 jasje, maar dat was voor de bruiloft van mijn dochter. En ik vond wel dat ik mijzelf dat mocht gunnen. Soms dan zie ik mooie oorbellen en dan wil ik die...maar dan bedenk ik dat ik dozen vol oorbellen heb. Wat voegt dat ene paar toe? Oh ja....omdat ik die nog niet heb. Of net dat ene mooie kleurtje. Ouwe Ekster!

Boeken...mijn beste investering is mijn bibliotheekpas. Kan zoveel lezen op dat basisabonnement. En nee...ik hoef geen 10 boeken per keer mee. Vijf boeken is genoeg. Meer dan genoeg. Zijn ze uit, dan haal ik nieuwe.

Wat enorm lief is; voor Kerstmis kreeg ik van zoonlief hippe sneakers uit de USA!  En mijn dochter geeft aan dat ik maar een nieuwe mixer moet kopen; dat is haar Kerstkadootje.


Dus staat er nu een lekkere saus te pruttelen. Gehakt uit voorraad, uien, paprika, courgettes, blikje tomatenpuree, kruiden uit voorraad en eens kijken hoe lekker dat wordt. En multi-inzetbaar.

a little goes a long way op die manier.

En dus vandaag weer niet naar de winkel gehoeven.

Gisterenavond gekeken naar Kijken in de ziel. Over hoe mensen omgaan met hun naderende dood. Roei ik met mijn gezicht naar het verleden of zit ik in de kayak en zie ik nog steeds een horizon. Wat een mooie serie is dit toch en heel veel stof tot nadenken. Wat er echt toe doet. Ontroerend.

Snot

Zeg het eens snel achter elkaar en dan heb je wat ik nog de hele dag heb. Snot. Gelukkig BEN ik geen snotneus meer, maar heb ik 'm wel. Had ik gedacht dat ik vandaag het boek ziek, zwak en misselijk weer op de plank kon zetten, dacht mijn lichaam daar ietsje anders over.

Kan ik keihard doen alsof ik weer aan de bak moet, maar dat MOET ik dus helemaal niet. Ik hoef niks. Want deze week is mijn bedrijf gesloten. En heeft het lijf besloten dat dit dan ook maar de tijd moet zijn om eens even uit te zieken. 

Het is zoveel ontspannender te denken in termen van "is dat echt zo" als ik denk dat ik moet schoonmaken, opruimen, frisse winden laten waaien, actief zijn. Dus vanochtend later dan normaal opgestaan - uit een rotdroom - mijn dampobed afgehaald, alles in de wasmachine gedaan en straks, als de energie weer terug is, mijn bed opmaken met fris beddegoed.  Zo direct eerst maar eens even de was ophangen. 

Ondertussen heel klein mijn rondje Flylady gedaan. Alle prullenbakken zijn geleegd, het oude papier zit weer in een plastic tas om weggegooid te worden,  stofzuiger staat klaar, eerst nog even rondje stoffen (Franse stijl hoor) en als ik het kan opbrengen dan als laatste even een dweil door de keuken. En misschien ook wel niet - who cares!

Deze week het lijvige boek "Tonio" uitgelezen. Met bewondering voor de schrijver. Hoe kan hij het. Hoe doet hij het en hoe omschrijft hij de diepste angst van iedereen die een kind heeft. Dat jij aan het graf staat van je kind. Wat mijn snotneus enorm relativeert. Enorm. Geen opwekkende kost, ik weet het. 

Nee, dan een kop van een Nederlandse krant een paar dagen voor Kerst - 'De aanslag komt er' en dan van die collega's die direct zeker weten dat die dan op Schiphol plaats vindt. Joeheee....dat is fijn collega, want daar werken mijn beide kinderen. Je ziet de collega rood worden. Oeps. Maar feit is dat er overal een kind van iemand aanwezig is. En elke aanslag er een teveel is. 

Ook nog The Remains of de Days gezien en mij viel alleen maar op hoe makkelijk ook sommige mensen die zich de bloem der natie vonden (en waarschijnlijk nog steeds vinden) meepraten met de opvatting dat het "Joodse probleem" gewoon een kwestie was van sanatizing. Ver van mijn bed. Als mijn butler me maar op tijd bedient, als er in in mijn leven maar niets veranderd. Als we niet kijken, zien we het ook niet. Maar ook; degene die ik dien, is zonder fouten. Toch?

En voor het eerst en het laatst (was de laatste aflevering) naar Downtown Abbey gekeken en wat heerlijk dat het net een sprookje leek. Iedereen leefde nog lang en gelukkig. Zo onrealistisch.  Maar wel fijn om bij weg te dromen. 

De afgelopen week voelde voor mij alsof ik vanuit onderop het ijs naar de wereld keek. Ondergedoken, onzichtbaar, weg en er niet helemaal bij. Bij tijden voelde ik me heel eenzaam, maar wist ook dat gevoel niet is hoe de zaken zijn. En dat dit gevoel geen waarheid is, slechts een gevoel, een sentiment, ingegeven door koortsdromen en opgeklopte sentimentele verwachtigen over de feestdagen. Deze week is het zaak om weer uit het wak te klimmen en te kijken waar ik energie van krijg.

De plannen die ik voor vorige week had - met gratis OV - konden niet doorgaan. Dus nu maar kijken hoe ik toch een tevreden gevoel deze week kan krijgen. Reizen is niet zo'n goed idee, gezien mijn budget deze en volgende maand, dus hoe kan ik toch zaken voor elkaar krijgen. En heb ik dat echt nodig om me prettig te voelen? Dat reizen, dat zien van mooie dingen, ik kan ook reizen in mijn hoofd, of online.

How can I achieve that...dat was iets wat ik jaren terug op een seminar hoorde. Laat ik daar maar eens mee aan de slag gaan.

En ondertussen veel, vaak en regelmatig enorm lachen. Oh ja...heb nog een show van Miranda Hart op de recorder staan.

The Hills are alive!!

Of in ieder geval ben ik vandaag voor het eerst een blokje/rondje gaan lopen. Nog wel een beetje wiebelig vond ik, maar wat was het heerlijk om de verse kerosinelucht weer in te ademen. En fijn om weer frisgewassen haar te hebben in plaats van naar dampo ruikende lokken.

Blij met mijn opname kastje. Kan ik gewoon opnemen wat ik graag wil zien en op mijn tijd bekijken en vooral de reclame's direct doorspoelen. Fijne nieuwe aflevering gezien van Holmes van de BBC en zoals altijd weer razendknap gemaakt. En Finkers gezien. Ook goed.

En maar weer kijken of ik me morgen nog normaler voel om er weer een ouderwetse maandag van te maken. Beetje schoonmaken, opruimen, oude zooi uit 2015 wegdoen en ruimte maken voor 2016.
Het is hier enorm rustig, wat wel goed is voor mijn blafhoeststem. Die gebruik ik niet. Al dagenlang niet, behalve om te blaffen. Nog even oppassen dat ik niet word aangeslagen voor de hondenbelasting. Nu hou ik mensen ook bewust op een afstand, want ik wil niemand aansteken. En ben niet goed in bezoek als ik ziek ben. Laat me maar even met rust.

Had graag ontwaakt als een geheel ander mens. Beter, sterker, leuker, maar dat zat niet bij het ziekzijn-pakket. Daar wil ik dus ook weer verder aan gaan werken in dit nieuwe jaar.