woensdag 2 augustus 2017

Wil

Willen. Ik wil weer willen. Heel veel willen wil ik.

Meestal, vaak en dinsdag wil ik niets meer. Er kan er ook vrij weinig meer en heb ik het gevoel,  - het gevoel he...ik zeg en snap en realiseer me dat dit MIJN gevoel is -, dat niemand ook meer iets met mij wil.
Want wie wil er nou met zo'n vrouw omgaan die niet eens snapt dat je gewoon minder moet eten en hoppa dan ben je van alle problemen af, die dat niet snapt en nog erger niet doet. Het is toch zo simpel. Als je je gezondheid belangrijk vindt.

Natuurlijk haakt iedereen haken sommige mensen af. Wat een pessimist en wat een "zwaar" leven maar niet heus. Gewoon een zeurkont. Kom..pak die slingers maar weer, maak je eigen feestje. Laaaaa maar. Alleen een feestje vieren is niet altijd leuk. Dat wil ik niet meer.

Opladen,ik moet mezelf opladen, maar kan de oplader niet vinden momenteel. Misschien wachten tot straks de bliksem inslaat; ben ik ineens superopgeladen!

Toch maar weer uit bed gerold - het rolt steeds minder pijnlijk - en toch ook maar weer fris onder de douche gegaan en ja, ook maar weer mijn vertrouwde Havermout met sojamelk genomen met een lekker kopje koffie erbij.

Wil ik nu nog iets?

Ja, ik wil willen.

Moet ik dan nog iets?

Nee, er moet niets. De agenda is geheel leeg de komende weken.

Toch maar even naar het winkelcentrumpje gegaan. Oude kranten en papier weggegooid. Dat wil ik wel. Goed voor milieu. Er komen ook nog mensen na mij tenslotte. Even terug in een gelukkige herinnering aan een lieve vriendin, een Italiaanse bol (vers zeg!) gekocht en een komkommer en wat sojamelk; want geleerd dat soja goed is voor het verlagen van je cholesterolspiegel. En al lopende van het winkelcentrum zie ik overal buxushagen die aangetast zijn. Dus het is niet mijn schuld. (ja...errug he...dat denk ik dan, omdat ik een paar dagen niks gedaan heb in de tuin, of dat ik het niet goed genoeg doe).

Ga in de tuin zitten. Het is droog. Geen zon, maar wel lekker buiten en geniet van je Italiaanse bol en een boek uit de bieb. Denk in mijn hoofd dat ik op vakantie ben. Denk niet meer aan voor een appel en een geinfecteerd ei moeten werken bij een c allcenter.

Rustig...kalm...op het gemaal van de kaken van de rupsen dan.

Neem een Martini, zoek uit hoe je die maakt.....fuck them all...en vooral jezelf. Of lach wat meer om je zielige zelf.

He..ja....zo'n vibrator voor oude vrouwen die Grace & Frankie hadden ontwikkeld...dat wil ik wel! Gelukkig is het komkommertijd.


Foto van Pixabay






5 opmerkingen:

Anoniem zei

Sinds kort weet ik dat een eet(bui)stoornis een serieuze ziekte is, dus niks geen 'gewoon minder eten'. Sinds 7 weken ben ik in behandeling bij een eetkliniek voor een problematiek die op de jouwe lijkt (bij alle emoties eten, moe zijn door fibromyalgie, burn-out geraakt). En ik moet juist méér gaan eten i.p.v. minder. Veel mensen met overgewicht eten juist te weinig. En het bijzondere is: m'n gewicht blijft nu stabiel. Misschien een optie? Het helpt al als je weet dat je niet de enige bent die ermee worstelt.
Sterkte, Gerda

Joanne zei

Probeer het leven per dag te bekijken. En ik vind dat je het super doet. Het valt ook niet mee. Maar je weet wel elke keer weer een glimlach om mijn mond te toveren.

Liefs Joanne

Ivy zei

Het is niet zozeer afhaken, maar als je als bloglezer steeds hetzelfde onder ogen krijgt, weet je op een gegeven moment niet meer wat je nog moet schrijven in een reactie.

Anoniem zei

Hier idem dito, lange lege dagen, vakantie-tijd, geen wekelijkse gesprekken dus, wel met een vervangster, maar die is blijkbaar vaak ziek, want het is nu al 2x afgebeld in 3 weken.

In de clinch met de thuiszorgorganisatie, die blijkbaar te weinig personeel heeft en dus maar niemand stuurt "zoek het lekker zelf uit met je huishouden".
Klacht naar de thuiszorg en gemeente, waar blijkbaar niemand echt de verantwoordelijkheid neemt, ook weer door vakantie-tijd :\

De zomer is ook op vakantie en veel bloemen verregenen...

Ik vraag me af, hoe ik vroeger kon denken, dat pensioen geweldig was, niet meer haasten voor het werk en alles kunnen doen waar je zin in hebt, hoe anders is de werkelijkheid, hoewel ik destijds nog in redelijke fysieke conditie was.

Hopelijk geeft het wat "troost", dat je niet als enige tegen lange lege dagen aankijkt.

Ooit wordt het beter, hoop ik dan maar ;)

Groetjes Lily

Iris Papilio zei

Die wil komt wel weer terug hoor.. Je moet eerst opknappen van die rug en niet teveel tegelijk willen..
Afhaken doe ik niet snel, alleen lees ik niet meer bij iedereen alles wat voorbij komt.
Jij schrijft zo leuk, echt vol humor, ondanks je ellende, ik vind het knap en lees je stukjes dus graag!!!