In de aap gelogeerd

Met "niks" in het vooruitzicht, was dat wel ontspannen voor een zondag.

Geen verplichtingen, geen boodschappen (al had ik niks in huis gehaald, maar nog wel genoeg). Ik kan kiezen hoe ik de dag invul. En ik prijs me rijk want ik weet maar al te goed dat er genoeg mensen zijn die dat maar al te graag zouden willen.

Waar ik me beklaag over de lege agenda, moeten anderen een vakantie boeken om dat gevoel van leegheid te ervaren.

Voor de ene mens is het een 6 en voor de ander een 9. Van welke kant bekijk je het.

Had de zaterdagkrant apart gelegd om die eens heerlijk vandaag te lezen. De leesstukken dan. En daarna bedacht ik dat ik het volgende stuk buxushaag wel kon verwijderen. Iedere keer een beetje is op het laatst ook een buxusloze tuin tenslotte. De struikjes zijn letterlijk helemaal kaalgevroten.

En ik weet hoe goed het is om vooral lekker buiten te zijn. Met verstand op nul en blik op oneindig.

Gisteren had ik een klein opdrachtje en ook dat dreigde nog bijna in het water te vallen. Er was iets met mijn laptop en dat kon nog (net, echt net, ultra net net) in de garantie gemaakt worden. Dus mijzelf toch maar naar het centrum van ons durpje gedwongen. Met de bus, want ik vertrouw mijzelf nog niet op de fiets. Maar dat is een ander verhaal.

Het was net een scene uit een comedyshow. Ik loop in een rechte lijn van bushaltes naar computerwinkel en wil mijn hand naar de deur uitsteken en zie op het pand grote papieren hangen met "verhuurd". En nergens meer een bordje van de computerwinkel. Bugger!

Had wel het adres gecheckt, maar als je googled op naam & durp krijg je de oude gegevens. Ha!

Even uit het veld geslagen. Ik vond mezelf al zo'n dappere dodo dat ik, ondanks vermoeidheid door de reis van de dag ervoor, wederom iets 'moest' en ging doen. Voor een normaal mens een eitje, maar ik voel me verre van normaal.

Dus bellen, kennelijk was het plaatselijke telefoonnummer doorgeschakeld want de firma zat ergens anders. Niet in ons dorp.

Ik wilde eigenlijk weer naar huis, in bed gaan liggen. Maar bedacht me, nadat ik bij de Turk toch nog maar even goedkope amandelen had ingeslagen - ik was er nu toch. Ga nou maar. Je kan het. Echt.

Gewoon doorreizen, bus naar station, overstappen op andere regiobus of met de trein en kijk maar, als je daar bent aangekomen, waar de winkel is. Had een flauw idee, Google Maps hielp en in het grote winkelcentrum/hart aangekomen diverse plattegronden en nu wist ik dat ze vlakbij de bank en de C&A zaten.

Was een fijne jonge man die me hielp in de winkel, hij herkende me van mijn telefoongesprek en zei nog dat het gelukkig maar 20 minuten of zo rijden was. Zei hem dat ik met OV moest komen, dus ietsje langer onderweg, maar ik was er en nog net voor sluitingstijd ook. Dus zeur niet!
Terug dezelfde route, langs het altijd drukke nationale vliegveld en even een rilling door mijn lijf bij wat er de dag ervoor in Barcelona was gebeurd. Maar he....niet zo bang zijn.

Toen ik later thuis was, had ik al bedacht dat ik een lekker linzensoepje ging maken. Niet meer naar de winkel om nog iets te halen; had bij de Turk ook al eitjes gekocht, dus kon desnoods een ei bakken. Maar vond dat ik dat heerlijke soepje verdiende, nadat ik toch had doorgezet. En weer een klusje van mijn lijst kon schrappen.

Kon de laptop van mijn moeder tijdelijk lenen, maar die mist 'm niet echt, want stond al maanden stof te vangen.

Net als in de tijd van Van Kooten en De Bie zegt ze nog steeds dat ze wel achter de laptop (je gaat Achter de PC zitten en Voor de tv) wilde gaan zitten, maar geen puf. En als ze daar drukt, dan is ze bang dat ALLES weg is. Zowel haar kennis als haar gegevens.

Dit is niet zo, maar blijft wel tragi-komisch. Als ik er niet een paar uur voor onderweg was en nog meer tijd aan moet besteden.

Nu mijn soepje opwarmen, tweede dag altijd nog lekkerder. En straks hopelijk een mooie uitzending van Zomergasten met een voor mij interessante gast, primatoloog Frans de Waal. Al veel zaken over en van hem gelezen.