Opzij op de Oude Gracht

In het kader van doe eens wat anders, vlocht ik mijn haar in een vlecht aan de zijkant. Nou ja...vlechtje. Geen rapunsel gooi je vlecht uit de torenkamer-vlecht. Want zo lang en vooral dik is het nou ook weer niet. Vroeger (ja errug toch) zei iedereen dat ik dik haar had, maar sinds ik ben overgegaan is mijn haar ook niks meer. Vind ik zelf. En zeker niet zo prachtig als onderstaande voorbeeld.

Maar goed vond het wel leuk om een keertje iets geheel anders te doen met het haar. In het kader van de burger moed inpompen. Op wat voor manier dan ook. Want dat akkefietje met de therapeut hakte er toch wel een beetje meer in dan ik dacht. Niet het gedoe eromheen, maar meer dat ik klaar voor de start stond om te gaan praten en leren en nu misschien nog wel weer 4 weken moet wachten.

Werd bezweet wakker toen het nog donker was, dacht aan vriendin, maakte me zorgen, piekerde, dacht aan van alles en nog wat en besloot toen maar om alles wat bezweet was in de was te doen en wat droger verder proberen te slapen. Wat niet echt lukte, maar gelukkig hoef ik nergens op tijd te zijn.

Verder werd ik heel blij om te horen dat een lieve vriendin ontslagen is uit het ziekenhuis en thuis mag opknappen.

Zag een foto van zoonlief in een verre stad waar hij zich zo te zien uitstekend vermaakte voor zijn werk. En er ook zo uitzag.

En maakte een klein rondreisje waar ik ook blij van werd. Want bedacht me dat ik een kleine sentimental journey wilde doen. Dat ik dat trok en dat ik op een station geen kroket kocht, die wel lonkte,  maar een appeltje bij de Kiosk. Zag dat waar er ooit een weg was, nu weer een singel is en rook en proefde een heerlijk ongeevenaard heerlijk belegd Italiaans broodje op een nogal oude gracht. En op diezelfde gracht bij de Hema een aardige toiletjuffrouw gezien. Nog gewoon mensenwerk. En lekker schoon dus.

En het cafe/restaurant waar ik toendertijd vaak kwam is ook al veranderd. De Koning is weg aldaar. Nu zelfs op het kleine stoeprandje nog een terrasje. Daar keek ik op uit toen ik op een bankje zat en genoot van mijn heerlijke ouderwetse broodje.

En ik in de spits op een druk traject terug reisde, nog even een omweg nam en nog nieuwe grotere maat lakens kocht voor op mijn nieuwe bed, weer de omweg naar station X nam (want goedkoop treinen, dus niet met de bus, maar treinen)  en merkte hoe druk het nog steeds is in de spits (als in staanplaatsen of liever gezegd hangplekken) en blij ben dat ik dat nu even niet hoef.