Fiets stond spinrag te verzamelen in het schuurtje. Want ik fietste de laatste keer een stuk en hoorde krak.
En voelde dat de achterband wat meer zwieberde.
En weekje erna hoorde ik dat geluid alweer en ik wist natuurlijk wel wat dat was: een spaak was kapot/gebroken/los. Niet omdat ik van de stoep af bonsde maar gewoon; de kont is kennelijk te dik voor de fiets (mijn conclusie dan he...ALTIJD mijn conclusie).
En ik had zoiets al eerder meegemaakt, maar toen liep mijn achterwiel direct vast en moest ik verder lopen. En de fiets meesleuren aan de hand, want echt soepel liep (haha pun intended) de fiets niet meer. Dus vertrouwen in de fiets heb ik niet echt.
Nu ik Bange Bennie ben geworden durfde ik dus niet meer op de fiets. En onderzocht ook niet hoe ik de fiets kon laten maken, want de fietsenmaker/beunhaas in de buurt was er mee gestopt. En daar kon ik meestal zeer goedkoop terecht voor ongevallen met de fiets (een paar tientjes hooguit, meestal maar een!) en nu moest ik op zoek naar een fietsenmaker. Met een hogere rekening. Die waarschijnlijk 1/3 van de aanschafwaarde van het vehicel zou bedragen. Kon me nog wel herinneren uit de tijd dat mijn kinderen nog pubers waren en er wel eens iets meer aan de hand was dan een lekke band of ketting eraf, de rekeningen van de fietsenmaker me nooit blij maakte. Arbeidsloon was nooit in verhouding tot materiaalkosten. En dan nog de BTW erop. En in die tijd kwam dat natuurlijk nooit gelegen.
Nu heb ik wel in het potje "reserveer fietskosten" iets zitten, maar dat is een nogal flexibel potje. Of eigenlijk een schuifpotje. Schuif maar door naar urgentere zaken. :)
Het rare is, vind ik, dat fietsen gestimuleerd wordt, maar er steeds minder fietsenmakers zijn. Ik moet een paar wijken verderop zijn. Niet handig als je een lekke band of wat dan ook hebt (lekke banden kan ik zelf wel maken, daar draai ik mijn hand niet voor om).
Maar in de Bange Bennie toestand is ieder klein dingetje een ENORME uitdaging geworden. Dus ook het uitzoeken van een fietsenmaker. En hoe kom ik daar dan. En durf ik dat wel. Had het zelfs voor vandaag op mijn kalender gezet als taakje.
Online al gekeken hoe wat waar. En natuurlijk was de dichts bijzijnde fietsenmakert met vakantie. Dus moest ik nog langer wachten. En ondertussen fietste ik niet. En werd mijn wereld nog kleiner.
En ook omdat ik het hier met niemand over heb.
Omdat ik me schaam voor mijn bangheid. En ja, daardoor isoleer ik mijzelf. Ik weet het, ik zie het en toch doe ik het.
Enfin...fiets uit het schuurtje gepakt, eerst nog maar even de achterband extra opgepompt en OV kaart mee voor de terugreis (al bedacht ik me dat ik ook best wel kon lopen) en niet teveel denken, gewoon doen! Gelukkig stonden een paar buurvrouwen de toestand van de wereld en de effecten van de buxusmot te bespreken buiten en was mijn brein afgeleid en reed ik - voor ik er erg in had - gewoon op mijn fietsje de straat uit, richting fietspad.
Ik fietste! Op mijn oude barreltje. Geen Piet Pelle rijdt Gazelle maar Citroen fietst op prijzenkampioen.
En voor ik het wist was ik bij de fietsenmaker, vond zijn werkplaats en meldde me als klant aan. Maar niet gedacht dat hij helemaal geen tijd had de komende week. Want veel te druk. Of het volgende week kon.
En zo kon ik weer terug naar huis. Met ongemaakte fiets. Maar wel met fietsbenen en dito kont. En natuurlijk door alle elektrische fietsers voorbij gereden. Thuisgekomen bedacht ik dat ik opeens heel veel zin had om nog een keer te fietsen, voordat het zou gaan regenen en even 'snel' wat boeken in de bieb te halen. Ik kon toch immers fietsen. En ach...gaat de fiets onderweg toch kapot...nou ja..shit happens zeg maar.
Maak je niet druk over zaken die nog niet eens gebeurd zijn!!
Wat zalig he. Een stapel verse boeken. Een stukje gefietst, mijn zelfvertrouwen ietsje meer opgetakeld en helemaal zelluf gedaan. Net een kopje koffie gemaakt.
Aangezien het nog wel een weekje of vier duren voordat ik bij de andere therapeut terecht kan, moet ik mijn eigen positiviteit maar aanwakkeren. Want voor hetzelfde geld kon ik niet eens fietsen, lichamelijk dan. Of lopen. Dus kijk naar alles wat er WEL kan.
Wel mag de constante stroom van gedachten even uit in mijn hoofd. Even rust daarboven.
5 opmerkingen:
Waarheid als een koe: een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest (en toch niet komt).
Je weet de weg in ieder geval naar de fietsenmaker :-)
Goed gedaan!
Doe je heel goed! Je bent een cyber Citroen en Bange Bennie mag in de kast.
Dat is best een grote stap voorwaarts.
Super dat je het ondernomen hebt.. zie je wel, fietsen verleer je echt niet. Hoop dat het niet teveel gaat kosten.
Een reactie posten