The invisible woman

Een binnendag en dat wist ik al toen er deze dag door de weervoorspellers het cijfer 1 kreeg. Wel vreemd, want misschien is het voor de dorstige velden wel een 10!. Of voor de verzamelaars van regenwater. Of voor liefhebbers van walking through the rain with the one they loooooove...

Maar goed, binnendag dus. Want het regent hier al, vrijwel onafgebroken en heel hard vanaf vannacht.

De plannen om mijn fiets te laten maken afgeblazen. Zou ook meer een waterfiets worden vandaag. Ook de fietsenmaker kende mij niet en zei direct dat hij pas weer volgende week tijd had. Terwijl ik hem op zijn planbord mijn naam had zien schrijven. Denk niet dat ik daar nog terug wil komen.

Dat waren de enige plannen van deze week, dus dat maakt het een hele binnendag-week. Nou ja, wel buiten geweest hoor, zo erg is het niet, maar onopvallend. Zo voel ik me. Onzichtbaar. Dat maak ik me ook, want net als een slak trek ik me terug in mijn huis.

Ga ik het wel gezellig maken. Had vanmiddag om 15.30 uur de waxinelichtjes al aan. Zo donker. Maar ook behoefte aan wat zachtheid. En een beetje heel simpel lachen. Kon me niet simpel genoeg zijn. Zoals onderstaande.

Bekeek de documentaire over die Oekrainse balletdanser. Dat die ouders werkelijk konden bedenken om hem maar alleen die weg te laten gaan en zij ondertussen keihard werken, ieder gezinslid in een ander ver land om die droom te kunnen bekostigen. Of was het hun droom. Een kind van 13 alleen. In een periode van zijn leven waarin iedere puber het moeilijk vindt. Een een goed thuisfront zo belangrijk is. Iets waar je op kan terugvallen. Dat kind had niks meer.

Oh ja, ik streek nog een stapeltje slopen. Heerlijk werkje. Daar geniet ik iedere keer weer van.

Vandaag even gebeld met mijn moeder, volgens een zus was ze ziek. Die liet dat vanochtend heel vroeg weten, dus ik dacht minstens dat ze dood was. Na ruim 3 kwartier aan de telefoon van alles over haar gehoord, ziek zijn dat viel reuze mee, maar weet nu alles over de toestand van de tuin, het balkon, de buren, haar vriendinnen, het tuinhek en haar yogalessen.

Dat was weer een goede les in onzichtbaarheid.