Carpe Diem

Gisterenmiddag was het hier heerlijk zonnig weer en ik had al in de weersvoorspelling gezien dat er voor de rest van de week veel regen werd voorspeld.

Is het dan niet fijn om nu een stuk te gaan lopen en misschien ook nog wel ergens op een bankje van de zon te genieten. En ja...dat genieten kon ook in de achtertuin, maar buurvrouw achter had weer eens een uitgebreide en vooral langzame snoei-sessie in haar hoofd en ik keek de hele dag tegen haar ogen aan. Daar voelde ik me bekeken door en dat was geen prettig gevoel.

Foto van Pixabay

Dus schoenen aangedaan, sleutel in de broekzak, wat losse euro's  in de andere en mobieltje erbij mocht er een Alien Invasie plaatsvinden en gaan maar.

Liep eerst nog een stuk door de wijk en zag op plekken waar ik eerder nog niet gelopen had, dat ook daar alle buxusstruiken waren aangetast.

Als ik manager van het tuincentrum was, dan zou ik de komende week leuke vervangende struikachtige planten in de aanbieding gooien! Heel 't dorp heeft interesse!

Toen ik op een kruising aankwam waar ik of weer huiswaarts kon gaan of richting dat restaurant waar ik een tijdje terug ook al heen wilde, maar toch maar niet heen ben gegaan, sloeg ik de kant van het restaurant op met prachtig uitzicht en zag dat er vrijwel niemand zat.

De losse euro's waren genoeg voor een heerlijk verkwikkend drankje - Tonic met Vlierbloesemextract - en een zalig zomergevoel. Daarna verkwikt huiswaarts gelopen en blij dat ik toch maar wel ben gegaan. Zowel naar dat restaurant als naar het bos. Omdat het kan, omdat het fijn weer was en omdat, terwijl ik dit typ, nu al een hele tijd regent.

Omdat Youp het al zong/zei in de jaren negentig: "Niemand weet hoe laat het is".