De mijne is groter

Komt een vrachtwagen de straat inrijden tegelijk met een personenauto die de straat wil uitrijden. Staan ze allebei met hun voet op het gaspedaal naar elkaar te gebaren. Omdat de vrachtwagen breed is, kunnen ze elkaar niet gelijktijdig passeren.

Achteruit!!
Nee, jij moet achteruit!!
Nee, de mijne is groter.
Nee, de mijne is echt van mij.
Achteruit!!!!

Stapt de ene chauffeur uit de wagen en het is zowat komedie. Zomaar gratis voor mijn keukenraam. Uiteindelijk rijdt de vrachtwagen achteruit, zodat de personenauto zijn weg kan vervolgen.

Twee volwassen mannen he. En een tweerichtingsweg. En genoeg parkeerhavens om even in te schieten, zodat de ander door kan rijden.  Maar die ego's, zo groot dat ze beide geen ruimte zien. Of willen geven.

Wat me doet denken aan de Slimste Mens van gisteren, wat ik direct omdoopte tot de Sluwste Mens. Hebben ze Rob Oudkerk uitgenodigd. Dan haak ik graag even af. Over groot ego gesproken. Wat een hekel heb ik aan dat type mannen (en vrouwen ook trouwens). Maar ook; kennelijk 'mag' hij weer en ik zie hem denk ik binnenkort wel weer vrolijk overal zijn mening verkondigen en wie weet straks nog een ministerspostje of iets. Mijn Oma zei het al: de duvel schijt toch op een grote hoop.

En verder werd ik nogal klammig wakker. Moest toch nog even naar een luisterboek - van Sonja Barend - luisteren om weer in slaap te vallen, maar met de wekker, expres vroeg gezet want op dinsdagen wandel ik altijd met Man Met Hond, met een ruk wakker. Pfffff..voelde me niet zo senang, maar toch opstaan, dag beginnen en alles wat klam is, in de was. Haar wassen doe ik wel nadat ik gelopen heb.

Trouw als een hond is alleen op de hond van man met hond van toepassing, want niks gehoord (al vanaf voor Kerstmis niet, want hij gaf aan dat hij 2 weken niet kon (moet ik echt mijn best doen om dat niet als 'geen zin in mij' in te vullen)  en nu kan ik kiezen om de hele dag te gaan zitten kniezen en me ongezien voelen, of de dag zelf invullen en dat is wat ik ga doen. Oh ja: Of hem een boos appje te sturen, maar de indeling van mijn dag is nu toch al verpest veranderd, dus zoals de Rijdende Rechter altijd al zei: Daar moet u het mee doen.

Gelukkig snap ik ook inmiddels  dat ik alleen ook prima kan lopen. Dat ik niet hoef te zitten afwachten. Wat ik te vaak doe. Vind ik. Want stel dat ze me niet aardig vinden, te opdringerig, te stom. Maar ja; ik heb zelf geen vervoer, dus ben afhankelijk van zijn zin om hierheen te rijden.
Maar dus niet van of ik wel of niet loop. En ja; dan maar weer alleen.

Net al lekker mijn taak voor vandaag in de keuken gedaan. Geeft een tevreden gevoel. Nu maar even mijn administratie bijwerken, dat doe ik al jaren op dinsdag en een tweede dag in de week. Maar ik weet vrijwel uit mijn hoofd dat alles is betaald en er geen achterstanden zijn. Nergens. Hoe fijn en rustgevend is dat.

En de overstap naar een andere energiemaatschappij is ook geregeld en contracten zijn binnen en de begindatum is bekend. Eens kijken of mijn beleid (de kachel pas in de middag aan/hoger, als je stil gaat zitten en je het kouder krijgt) zijn vruchten afwerpt. Kan online zien hoeveel ik terug kan verwachten. En dan ook nog de bonus van het overstappen.


PS:
Nadat ik de was had gedaan en opgehangen, mijn bed helemaal verschoond (heerlijk vooruitzicht voor vanavond) en alles in de slaapkamer afgestofd, toch maar naar buiten en lopen. Dat viel even tegen want mijn hoofd bestuurde mijn voeten teveel, in plaats van dat alle gedachten even op het lopen waren geconcentreerd. Maar goed: WEL gelopen en niet de hele dag het leven bekeken van achter de keukenramen, wat heel veilig is, maar wel passief.

Nu eerst maar een kop thee erin gieten.

PS2:
Wat lijkt het vroeg donker; gisteren leek het zoveel lichter. Dus: doe wat lichtjes aan in huis. En de kachel. Zacht, warm en licht dat is wat ik nodig heb.