Green Monday (of Rood, of Wit of weet ik veel)

Had bewust de wekker wat vroeger gezet; het is immer een 'normale' werkweek. En op maandag is het altijd heerlijk om mijn Flylady-taak - Bless the House - te doen.
Supersimpel, maar juist daarom zo fijn.

Wat ook prettig werkt - voor mij dan - is aan het eind van de avond bewust rustige dingen doen. Niet meer tv-kijken (heb al een hele tijd geen tv op mijn slaapkamer en een paar maanden terug het oude tv-tje naar de Kringloop gebracht), online gaan speuren of er nog wel iemand gereageerd heeft op mijn blog, kijken bij nieuwssites. Gewoon even rustig zitten, kop thee erbij, breiwerkje desnoods en op tijd naar bed.
En dan nog even lezen, dat is altijd heerlijk. En dan voel ik vanzelf mijn ogen zwaar worden. En word ik klammig wakker, dan doe ik een ander nachthemd aan. Of een t-shirt, maar in ieder geval niet klammig doormodderen.

En na mijn rondje Bless the House 'mag' ik van mijzelf even pauze houden met een lekker kopje koffie. Van Pourquoi Pas leerde ik dat moment nog meer waarderen. En er bewust voor te gaan zitten. Soms zelfs met een mooi kopje. En dan even tegen mijzelf vertellen hoe mijn weekend was.

Daarna nog weer wat huishoudelijke klusjes gedaan en nu ligt er een klosje garen voor me en een naald, want ik zag gisteren dat er een naadje los wat van mijn jas, dus maar direct repareren, voordat het groter wordt. En van uitstel komt vaak afstel.

En als eigen opdracht voor mijn inbox - weggooien die oude mail. Ik ben nogal van het bewaren. Is nergens voor nodig. Leuk om dat volume te zien slinken.

Het regent hier lekker door, dus even nadenken hoe ik redelijk droog bij mijn afspraak met de psycholoog kan komen, maar ik ben niet van suiker en weet dat als ik thuiskom, alle natte kleding vervangen kan worden door droge, dus maak je niet op voorhand zorgen over dat soort details. Daar ben ik erg goed in; me van te voren alle scenario's indenken en heel erg lang me druk maken om iets wat heel vaak helemaal niet gebeurd. Zo jammer van mijn tijd. Dat gedrag zit er wel heel erg ingebakken, dus nog flink aan werken maar.

Als ik her en der lees in blogland dan weet ik dat ik blij mag zijn met alles wat er goed is en goed gaat. Vooral qua gezondheid. Want zo vanzelfsprekend is "gezond weer op" helemaal niet. Daar denk ik eigenlijk te weinig over na als ik in de ochtend wakker word en mijn benen over de rand van mijn bed gooi. En ze daarna er weer aanschroef. Hoe fragiel het leven kan zijn. Of dat een stom ongeluk een jong leven beeindigd.

Wat ook altijd fijn is, zijn de tips van So Chicken. En her en der lezen bij bloggers die me aan het denken zetten.

Dan kan elke maandag Blue zijn of elke kleur die je die maandag wil geven. Een jaar geleden was het tamelijk blue, wat zeg ik; diepdonkerblauw. En nu? Ik zou me ook nu als op een Blue Monday moeten voelen volgens de kenners.

Want:
Geen vakantieplannen om naar uit te kijken.
Geen dromen
Geen goede voornemens
Geen salaris - niet eens een baan.

En zo kan ik dit rijtje nog veel groter laten groeien. Zo groot dat er geen ruimte meer is om uberhaupt naar het goede te kijken. Dus kijk ik liever naar wat ik wel heb:

Minder stress - ik 'moet' minder van mijzelf;
Voornemens falen meestal; gewoon doen werkt beter -  radicale veranderingen zijn meestal niet blijvend; kleine stapjes zijn goed te doen.
Bekijk per dag hoe de dingen lopen; en dat is al meer dan genoeg;
Ook dat 'inkomen' is heel fragiel; per week weet ik of ik dat ontvang en het fijne is dat ik - ook dankzij mijn rustiger financiele basis - me er veel minder druk over maak dan een jaar geleden.
Heb geleerd hoe snel je eigen gebouwde kaartenhuis kan instorten en dat het belangrijk is om naar je veerkracht te blijven kijken.
En elke avond voor het slapen gaan even naar een foto of filmpje van mijn lieve kleindochter kijken. Nu zat ze lekker in bad. Niet te koop dat gevoel van liefde en weten dat ze onderdeel van mij is. En ik van haar. En wij weer van een groter geheel.