Mijn grootouders hebben daar in de buurt - dus niet de Bloemenbuurt, maar wel in de wijk waar de Bloemenbuurt onder valt, jarenlang gewoond, toen het nog niet een wijk was waar iedereen een pittbull heeft en met een sigarettenmaker in de voortuin zit. Zij woonden in het wat 'nettere' gedeelte. De hele wijk was opgezet om vooral veel arbeiders die bij de Spoorwegen werkten, woonruimte te bieden. Later verhuisden ze naar een andere wijk van de stad.
Mijn Opa werkte inderdaad bij 'Het Spoor', zoals vrijwel iedereen in die wijk.
Ik herinner me alleen maar hele saaie bezoekjes en een lang eind lopen naar hun huis. En altijd langs die stinkfabriek, die chemische geurtjes maakte. Als de wind verkeerd stond dan rook je die fabriek de hele weg lang naar Opa en Oma. Dat paste wel bij de stemming. Stinkend saai. Een voorkamer, waar niemand ooit zat, want voor het 'nette' en de achterkamer waar ik me niets van herinner.
Beide grootouders waren nogal emotioneel geremd. Geen knuffels, geen leuke dingen met de kleinkinderen doen. En stukje bij beetje worden de beelden die ik heb over mijn Opa en Oma ingekleurd. En begrijp ik iets beter hoe ze in elkaar steken als ik de verhalen over vroeger en de impact van de oorlog hoor.
En krijg een beeld over de rangen en standen in die tijd. Arbeiders in de ene wijk en beter opgeleiden in de andere kant van de stad. Grappig dat juist die weg waar zij woonden nu heel geliefd is bij Hoger opgeleiden.
Foto van Pixabay
4 opmerkingen:
Zulke straten ken ik in Den Haag en Voorburg ook. Vroeger nogal gewoontjes en nu peperduur.
Lijkt wel het buurtje waar mijn opa en oma woonden, maar dat was ook niet de Bloemenbuurt... Toch leuk die herinneringen!
Eigenaardig is dat hè?
Dat zo'n wijk ineens hip wordt.
Dat klinkt best bijzonder eigenlijk. Toch wel mooi, de herinneringen die je er nog aan hebt. En ook wel sneu dat je opa en oma zo geremd waren.
Huisvlijt
Een reactie posten