Ole OV

Een 'traditie' is dat ik meestal een goedkoop OV kaartje koop en daar dan een dagje mee door Nederland reis. Bezoek ergens een museum en/of een stad en ben een dagje 'uit', relatief goedkoop qua reiskosten. Helaas waren de kaartjes van de Albert Heijn actie al uitverkocht.

Nu las ik dat de NS komende week overal aan het werk is en bepaalde reizen langer duren of je met de bus moet en bovendien is het Herfstvakantie komende week dus nog drukker dan normaal.

Had vorige week mijn kaartje al klaarliggen en die verliep komende week, maar had er de kracht niet voor zoals de bekende zanger G Joling op zijn T-shirtjes in glitter laat borduren, om eerder erop uit te gaan.

Dus schopte ik mezelf toch maar de weg op eind van de week. Ga nou maar en wie weet is het wel een goed plan om dan eens - voor het eerst dit jaar - de zee te zien. Ergens.

Had een kaartje waar je met alle vormen van OV gratis kon reizen die dag, dus koos dan ook een stad uit waar veel van die vormen aanwezig waren. Ik ging met de bus, de trein, de tram en liep door een verschrikkelijk lelijk en depressief makend winkelcentrumpje om op een boulevard uit te komen met een beroemde pier.

Heerlijk! Een hele tijd in de zon op een bankje gezeten. Niks anders gedaan dan zitten en genieten van dat ik mag zitten en zomaar op een boulevard bij de zee zijn. Had een thermosflesje koffie bij me, dus genoot van de koffie. Maar eerlijk gezegd vond ik het wel een hoog pretparkgehalte hebben aldaar. Dus verder reizen maar. Nu de bus terug, dan zie je weer eens wat anders. Op een station naar de wc gaan is megaduur geworden. Voor € 0,70 mag het daar. Maar ja, als je moet, dan moet je.

Twijfelde nog even welke richting ik op zou reizen maar besloot naar Rotjeknor te reizen. En omdat ik eigenlijk niet van te voren al 'goede' plannen had gemaakt - welke tram gaat naar welk museum - deed ik nu de route Tropenmuseum live. Per ongeluk. Omdat ik ik spontaan in een tram stapte en me wilde laten verrassen. Tsja...niet zo'n verrassing eerlijk gezegd. Verrassend vond ik de conductrice in de tram met zo'n diepe doorrookte stem. Dat soort stemmen kent men ook niet meer in 2040.

Ondertussen kreeg ik een appje of ik tijd had om mijn zus te komen helpen dit weekend. Had dit beloofd - de hulp -  en ik vind het altijd belangrijk om geen loze beloftes te doen, vooral omdat ze vrij veel tegenslag heeft gehad de laatste tijd, dus stond er een afspraak voor de volgende dag. Nog even dacht ik dat ik dat kaartje van vandaag beter de volgende dag had kunnen gebruiken, maar goed...ik was in ieder geval bij de zee geweest. Niet zeiken nu!

Altijd grappig vind ik mensen kijken op een station. Vrouwen op hakken die daar zo lelijk op lopen. Wel de looks, maar niet de savoir ..nog wat. Lopen als een eend. Met je voeten naar buiten gekeerd. Op die hakken.
Of dames in de trein die er uitzien als door een ringetje te halen, maar een gezicht als een oorwurm hebben. Zo'n Sanne Wallis de Vries mond.

In plaats van toch nog ergens een museum of de stad in te duiken kon ik alleen maar denken aan de dag van morgen. Of ik genoeg energie daarvoor had. Toch nog weer even wat verder gereisd met de trein, daar een pitstop bij het Zweedse warenhuis om wat voor de volgende dag te kopen voor haar. Waar ze hopelijk wat aan had. Nou ja, ik gunde haar gewoon een fijn gevoel. Een beter leven en weten dat ze op mensen kan terugvallen. Zoiets.

Rustig koffie gedronken. Trein terug. Twee bussen nog terug. En toen dacht ik dat ik de kosten er wel ruim uit had en legde mijn spullen voor de volgende dag klaar. Boor/schroefmachine opladen en mee. Koffie en wat te eten klaarzetten. Staat er nog genoeg op mijn OV card?

De reis heen verliep met wat hobbels. Lange vertraging onderweg, zo grappig als je het bord met jouw trein telkens van tijd ziet veranderen. Nog later en later. Gelukkig kan ik goed 'wachten'. Dacht terug aan de tijd dat ik ooit 3 dagen in Afrika op een bus stond te wachten hahaha..En wist ik ook dat er geen andere trein die richting opging en een Sprinter nemen geen zin had, want te lang onderweg. Megadrukke en overvolle trein. Mensen die moesten staan in de gangpaden. Gelukkig had ik in haar woonplaats vrij snel een bus haar richting op.

Geholpen met wat meubels in elkaar zetten, opruimen, dingen uit de berging ophalen, dingen weggooien,  kledingkasten indelen (nou ja...aangeven en opvouwen indelen deed ze zelf). Heeeeel veel kleding. Enorm veel kleding. En dat was nog maar de helft van wat ze had vertelde ze.

En dat deed me beseffen dat ik daarin andere keuzes maak. Ik investeer minimaal in kleding (met restwaarde nul) en ik vind dat ook minder belangrijk. Daardoor is mijn buffer waarschijnlijk wel groter.

Was blij dat ik koffie en lunch had meegenomen, want er was verder niks; ook dat had ik al van te voren ingecalculeerd.

Begin van de avond weer naar huis. Gelukkig haalde ik met nog 30 seconden op de klok nog net de Intercity huiswaarts. En onderweg kreeg ik een appje dat zus bij moeders verzorgd werd met een hapje en een drankje en al lekker in bed lag uit te rusten.

Bummer.
Dat zou ik nou ook wel willen. Dat de butler thuis mijn bed al heeft voorverwarmd, in de oven staat mijn avondeten klaar en de sloffen hoef ik maar aan te schuiven.
En tegelijkertijd ook niet hoor. (Alleen die butler mag blijven in bed) Ben blij dat ik een grote meid ben en me niet als kind laat behandelen of gezien word. Daar kan ik het alleen met die zus moeilijk over hebben. Is ook niet de tijd noch de plaats.