Groene zeep dakloosgevoel

Wat ruikt dat heerlijk ouderwets schoon; soppen met Groene Zeep. Had het kuipje al een tijd geleden ingeslagen, maar gisteren met dat druilerige weer een lekker sopje gemaakt en een gedeelte van mijn luxaflex in de keuken ermee geboend.
En de keukenvloer.

Heerlijk. Ambachtelijk schoongemaakt.

Had me, toen ik het weerbericht las - de hele dag regen en kou - , al voorgenomen om er gisteren een bijtankdag van te maken. Geen verplichtingen buitenshuis, een mooie Flow lag te wachten om doorgelezen te worden, breiwerkje verder breien, wat Netflixen en al vroeg, heel vroeg,  wat waxinelichtjes aan.

Was inderdaad een fijne rustige dag. Even de boze buitenwereld buiten houden. Tot ik in de avond het programma van Beau zag en zijn project met 5 daklozen in Rotterdam.

Een keurige dame van ongeveer mijn leeftijd, die alles kwijt was geraakt. En nu op straat moest leven.

Dat raakte me, ik merkte het direct; dat appelleerde aan mijn grootste angsten. Alles kwijtraken en op straat eindigen.
Zat onder mijn dekentje, met een aantal waxinelichtjes aan en de kachel ietsje hoger, veilig in mijn huis bang te wezen voor iets wat, tsja...wat misschien ooit kan gebeuren, maar voorlopig niet.
Dus kalmeer maar weer, adem rustig in en weer uit en kijk vooral naar wat er nu allemaal wel goed gaat.

Je maakt alle post open, je hebt nergens schulden, je hebt een mini-buffertje en beseft goed dat al deze zaken uitermate belangrijk zijn om controle te blijven houden. Je budgetteert nu al voor volgend jaar, je weet wanneer je bepaalde zaken moet regelen, regelt het dan ook en zakt niet terug in moedeloosheid of geen overzicht meer hebben want teveel gedoe. Of je gaan compensatie shoppen en geeft daardoor teveel geld uit. Niks van dit alles. Wees trots op deze kunde en kennis. Dat helpt Splinter door de Winter.

Foto van Pixabay

Wat me ook raakte in deze vrouw is haar trots. Dat ze eerst weer haar leven op orde wilde hebben en dan het pas vertellen aan familie wat er allemaal gebeurd is. Enorm herkenbaar. Maar ook...de denkfout die ze hiermee maakt. Want soms kan je niet meer alleen dingen regelen. Heb je mensen om je heen nodig die je juist verder helpen. Of je een andere denkwijze laten zien. Maar ook dat veel mensen het juist fijn vinden om je te mogen en kunnen helpen. Niet om je eronder te houden of later iets te hebben om je mee om de oren te slaan, maar omdat het een oergevoel is. Een ander helpen of bijstaan. Dat maakt ons mens.

Oh ja, en om het even af te maken, daarvoor nog 'Verslaafd' gezien. Een jonge vrouw die in haar puberteit om 'onbekende reden' opeens mateloos gaat eten, een maagomleiding laat doen, enorm afslankt en dan haar eetverslaving moeiteloos omruilt voor een andere verslaving; alcohol en drugs. Iets wat vrij bekend is. Dat als je niet de oorzaken aanpakt van het overeten, je wel iets anders zoekt. En ja hoor, vanaf NU zou alles anders zijn, ZIJ viel nooit meer terug. Ze was de auto nog niet uit of ze scoorde alweer haar Demping van emotie pakketje. En viel als een blok terug.

Maar die Beau. Wat vind ik hem een sympathieke kerel. En natuurlijk snap ik dat het televisie is, entertainment. Dat die programma's kijkers moeten trekken die vooral opnemen wat er in de reclameblokken wordt gespuid. Jahaaaa....dat snap ik. Kan toch niet de hele dag VPRO hebben aanstaan.

Vanochtend dus alweer een sopje gemaakt en op de Flylady methode wederom een stukje van de luxaflex schoongemaakt. Belangrijk voor mij is het om niet door te gaan tot het gaatje of te denken in termen "niet goed genoeg". En elke dag een beetje doen, maakt ook dat de klus straks weer gedaan is.

Trouwens: niemand die erover klaagt of het ziet.