Breek de dag, tik een eitje; goed voor het gras.

Bewaar de schalen van de eitjes die ik bak of in een baksel gebruik. En dan maal ik ze klein in de koffiemolen; goed voor het begin van het tuinseizoen om over de grasmat te strooien (niet bij harde wind...hahah) voor de broodnodige kalk. Gewoon gratis.

Dus gisteren dat kalk over mijn bescheiden grasmatje uitgestrooid. Nadat ik het gras wat korter had gemaakt. Want het groeide alweer de pan uit!

Afbeelding van Couleur via Pixabay

Beetje werken in de tuin, hier en daar wat snoeien, wat schoffelen, wat eruit halen. Of verplaatsen. Lekker buiten zijn. Een paar keer een emmer vol snoeispul in de Groene bak gegooid. En dan in de gaten houden dat ik niet over die 30% ga (70% voor solliciteren en de rest van de noodzakelijke uitzoekzaken) hahah!!

Maar wat is het weer fijn om een middag in de tuin te kunnen doorbrengen. Buiten te zijn. Zonder direct buiten de deur te zijn zeg maar. Die tuin is een veilige haven. (Alhoewel mijn poortdeur/tuinhek al jaren aan vervanging toe is). Wel met een jas nog aan buiten, maar dat hindert niks. De zon op je hoofd voelen, de hommels horen en zien aanvliegen. Genieten van alles wat toch weer opkomt.

En de tuinset onder het zeil vandaan gehaald en weer uitgeklapt en neergezet. Dat ziet er direct aangekleed uit. Als het droog blijft, ook een likje beits erover doen. Heb het blik nog van vorig jaar op voorraad staan. En even tussendoor een kop thee gedronken en een boek uitgelezen.
De laatste optie tot zon op het hoofd, achterin de tuin gezeten, met een zonne-leesbril op. Och..dat is zo genieten dan.

Zo direct vertrek ik naar mijn vrijwilligerswerk. Merk dat ik slecht kan tegen slecht georganiseerde zaken, rommeligheid. Maar dat ik ook mijzelf de tijd moet gunnen om te wennen, niet direct zo kritisch zijn (het is geen werk he...) en te kijken waar voor mij de winst ligt van weer iets te doen voor de samenleving.