Such a shame

Met tegenzin, maar het moest van mijn strenge zelf, net een rondje gelopen en daarbij toch wel heerlijk uitgewaaid. Een route gekozen met veel tegenwind, dat loopt lekker. Er waaien geen haren in je gezicht en je voelt de windkracht goed.

De voorspelling was de hele dag regen, maar er is hier relatief weinig gevallen. Wat jammer voor de tuin is (en de natuur sowieso natuurlijk).

In de ochtend voor de wekker wakker geworden en hoppa, wederom een kutdroom en toen maar opgestaan. Op de rand van mijn bed zittend bedenk ik altijd wat ik vandaag zou willen doen. En dan is het prettig als dit ook nog lukt. Het lijstje niet te lang maken is het geheime recept. Maar ook niet te kort. De dagelijkse sollicitatie ook weer de deur uit.

Het weekend haalde mijn dochter me op en deden we eerst de boodschappen in een Lidl hier in de buurt (gratis parkeren). Kleindochter liep aan de hand mee. Ik hoefde haar niet zo krampachtig vast te houden want, zo zei mijn dochter, ze loopt niet weg. Hahah....dan lijkt ze niet op haar moeder. Die was altijd op onderzoek als ze kon. Ook grappig dat het sneller winkelen was zonder wandelwagen, want niet "uren" bezig dat ding uit de auto, uitklappen, kind erin en vice versa te doen, maar gewoon Oma erbij en klaar. En optillen en dragen daar doet mijn dochter liever niet aan, want ze ging niet in de winkelwagen, dus dan was het maar leren dat het dan ook echt lopen is.
Daarna nog even het grote winkelcentrum in, want ze had daar ook nog wat dingen nodig. Vroeg ook telkens aan mij of ik nog iets nodig had of wilde hebben. Wees allerlei leuke kleren aan, maar la maar.

Dan schaam ik mij en ik vind ook dat het niet hoort om een wensenlijstje op tafel te leggen. Omgekeerde wereld zo voelt het. Dus laat mij dat soort dingen maar zelf oplossen. Maar dat ze het ziet en ook nog aanbiedt is al fijn.

Daarna lekker mee naar hun huis en een stuk heerlijk zelfgemaakte quiche gekregen als lunch. Een beetje getekend met kleindochter (nou ja...zij krassen) en daarna een boekje voorgelezen bij haar bedje en toen deed zij haar middagdutje. Ze viel vanzelf in slaap en ik herkende haar favoriete slaaphouding (behalve dat grote knuffelkonijn dan).

Mijn schoonzoon had heerlijk vers brood meegenomen voor bij het avondeten en ja hoor, ook buitenlanders eten vegetarisch, want we aten Falavel in smakelijke Turkse broodjes met een lekkere salade.

In de avond weer keurig thuisgebracht. Zo fijn om een dag niet te denken aan wat ik nu nog allemaal moet voor de Participizzawet en of wat ik doe wel genoeg is en of ik niet straks weer ergens MOET werken wat geheel en al mijn keus niet is. En ik weer opfik.

Lees online dat het hebben van een potje FuckYou geld goed helpt bij het tegengaan van een burn-out.

Toch denk ik zelf dat het ook een mindset is. Dat je niet perse tienduizenden euro's hoeft te hebben, maar leert dat er veel zaken ook anders ingevuld kunnen worden dan zichtbaar voor de buitenwereld. Wat is nou echt belangrijk. Nu ik op nog maar 25% van mijn voormalige bruto inkomen zit, heb ik die les inmiddels wel geleerd. Maar dat je in die positie zit omdat het moet, niet omdat het kan, dat maakt het toch wat minder plezant.

Doet me ook denken aan wat ik hoorde van mijn zoon; dat ze in het land van zijn vader juist met bekers van die bekende Amerikaanse koffietent lopen, want dan kan je je wat permitteren. Dat het lege bekers zijn, dat doet er niet toe.

Las een interview in het Parool met een onderzoeker, Arnoud Plantinga, over wat armoede met je doet en ik denk dat ik helemaal in dat plaatje pas. Voel me zo passief als de neten na een Prioderm-behandeling en mijn sociale netwerk was al niet groot, maar nu heel klein. Maar wel allemaal hele lieve en echte mensen.

"Schaamte is een negatieve emotie waar mensen erg onder kunnen lijden. Schaamte gaat vaak gepaard met stress, piekeren en een verminderd gevoel van controle. Als mensen lange tijd schaamte ervaren, trekken ze zich sociaal terug en worden ze passiever."