Ik kan weliswaar mijzelf geen schrijver noemen, maar die subtiele zaken waar je hoort hoe mensen echt over 'anderen' denken die pik ik feilloos op, van binnenuit. Pikken mijn kinderen feilloos op. En ik denk straks kleinkind ook.
Familielid met een Turkse werkster: "Je moet ze wel in de gaten houden, want ze zijn toch heel anders'.
Ze eten zoveel zoet, daarom zijn ze zo dik (en dat zeggen ze tegen mij he...dubbel fout!)
He...overal afblijven he...Oh, dag mevrouw, oh...u bent zijn moeder. Aha, winkel maar fijn verder!
Is hij overal zo zwart?
Hij is wel erg zwart he.
Heeft hij nog meer vrouwen?
Hij kan zeker wel goed trommelen.
Mooie kinderen; waar komen ze vandaan? - Zelf gemaakt.
Wat ik hoorde van mijn zoon - De club is vol - als hij met vrijwel alleen donkergekleurde (allemaal Nederlanders) vrienden uit is. Een blonde vriendin die op dat moment binnen was, liet weten dat het geheel niet vol was. Komt hij daar met een aantal 'witte' vrienden is het ook nooit vol.
Waar kom jij eigenlijk vandaan?
Amsterdam.
Nee, maar oorspronkelijk...
Oh...Gorinchem!
Robert Vuijsje beschrijft dit tussen de culturen leven met vaart en humor. Wel enorm op het Amsterdamse gestoeld, want hoe zou het zijn om in een provinciestad op te groeien (oh ja...dat weet ik wel). The only gay in the village-gevoel.
8 opmerkingen:
Triest dat er nog zo veel gediscrimineerd wordt.
Het is natuurlijk van de gekke dat dit in onze zogenaamde multiculturele samenleving nog steeds gebeurt.
Een zus van mijn moeder was getrouwd met een Surinaamse man. In de jaren 50 werden mijn opa en oma erop aangesproken.
Opa en oma waren daar woest om. "Wat is er mis met die jongen?" was het standaard antwoord van oma.
Maar dat het anno nu nog steeds zo is, is natuurlijk diep triest.
Als witte vrouw met witte familie is het niet te bevatten hoe mensen beoordeeld worden op hun uiterlijk. Ik probeer dat niet te doen, maar dat lukt niet altijd en maak onbewust ook vaak fouten. Maar zo zit de wereld in elkaar. Iedereen discrimineert, ook mensen met een kleurtje, hoofddoek of "moeilijke" sexuele geaardheid, omdat we allemaal ménsen zijn en niemand is perfect. Denk ik. Maar wit is wel makkelijk, zeker.
Ik spreek met ‘n accent en jongste dochter is slechthorend: beide “handicaps” goed voor vervelende opmerkingen!
Oh ja herkenbaar, als Twentse krijg ik dat altijd te horen, vooral van ras Amsterdammers, die denken dat ze ABN praten.
Ik weet er helaas alles van. Nou eigenlijk Hubbie. Hij is in Jakarta geboren, het vroegere Nederlands-Indië. Geen mens die geloofde dat hij Nederlander was. Hij is vaak geweigerd in een discotheek. Omdat ie vol was. Een 'blank'stel na ons werd wel binnen gelaten.
Op zijn werk werd hij aangemerkt als allochtoon. Niet daar er iets mis mee is. Maar hij is gewoon een Nederlander met een Nederlands paspoort.
Triest dat zoiets nog steeds bestaat. Nu is hij best nuchter wat dat betreft.De meeste mensen moeten lang in de zon bakken om het kleurtje te krijgen wat ik van nature heb, zei hij.
Liefs Joanne
Mijn man is Afrikaan, ik ben blank, en we wonen in Brussel. Hij is, en wij zijn, ook geweigerd bij diverse clubs. Mijn man was daar zo boos over, en over de mogelijke problemen voor zijn dochters later, dat hij een tv-programma heeft gebeld, een minicamera meekreeg, en een reportage heeft gemaakt. Hij is daarna gebeld door een aantal van die clubs, dat híj voortaan wèl naar binnen mocht. Sommige clubs hebben het team aan de deur vervangen.
Dit was allemaal 10 jaar geleden. Als ik jongere gekleurde collega's er naar vraag, schijnen ze weinig moeilijkheden te hebben bij het uitgaan.
Over mijn dochters: ik krijg toch nog regelmatig de vraag of ik ze geadopteerd heb. Blijkbaar voldoe ik niet aan het plaatje dat mensen hebben van 'vrouw met een buitenlander'. :)
Vreselijk.
Een reactie posten