Ben je natuurlijk wel geheel in overtreding als je Mantelzorg verleent als je een uitkering vanuit de bijstand vanuit die Participizzawet ontvangt en dat allemaal niet iedere keer aanvraagt en ook nog toestemming voor krijgt. Dan geldt die hele filosofie niet meer voor jou. Want je werkt niet! Dan moet je alles melden, iedere scheet die je onverhoopt laat en ook voor alles wat je, vanuit een goed hart doet of gewoon omdat je je eigen vader wil helpen. Spontaan en accuut kan je schrappen uit je woordenboek in deze situatie. Helaas werkt dat in de realiteit anders.
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
Toestemming krijgen duurt weken, zodat je altijd achter de muziek aan loopt. Pas dan...na een weekje of 6, dan weet je of het mag. Of niet. Dat vader ondertussen het dan maar zelf moet uitzoeken dat kan de ambtenaar kennelijk geen barst schelen. Of heeft hij te weinig ervaring mee wat dat werkelijk betekent. Hij kent die situatie alleen vanuit zijn opleiding.
En als je ook nog de pech hebt dat je vader niet in je eigen woonplaats woont, och...dan ben je helemaal in overtreding, want niet beschikbaar voor werk als je de gemeentegrens passeert. Dat de gemeente van vader jou een Mantelzorg-compliment geeft (een kennis van vader heeft jou opgegeven daarvoor) en in de begeleidende brief nog stelt dat dit netto bedrag niet hoeft te worden opgegeven aan de Belastingdienst of aan de Bijstand, dat klopt niet. Want jouw eigen gemeente heeft een andere invulling van de regeltjes. Ander bestuur en andere ambtenaren. Iedere gemeente mag dat naar eigen goeddunken vertalen.
Maar te goeder trouw, geef je dat bedrag niet op. Het staat toch onder die officiele brief van die gemeente. Die zouden toch wel het beste met je voor hebben?. Weet jij veel? Je hebt ook wel iets anders aan je hoofd. Vader moet goed verzorgd worden, wil hij weer zo snel mogelijk zelfstandig kunnen zijn. Iets wat ook zeer belangrijk is in deze Participizza-tijd. Zegt zelfs Wouter Bos in zijn aanbevelingen. Wij moeten allemaal voor elkaar zorgen.
Nou...Pietje de Ambtenaar van jouw gemeente heeft vooral mensen betrappen in zijn agenda staan. Niet stimuleren.
Kom maar door met al je bankafschriften. Nu gaan wij eens even alles uitpluizen. Want dit riekt naar fraude. En weet je wat...we dreigen direct met stoppen van uw uitkering, want voor je alleenstaande vadertje zorgen? Mag niet. Niet zonder toestemming vooraf.
Hoe je zonder inkomen moet reizen naar je vader, die hulpbehoevend is. Moet vader dan maar verrekken? Dat je vader zegt dat je van zijn rekening maar het bedrag voor je reiskosten over mag maken? FOUT!! Dat mag niet, dat zijn inkomsten, die moet u opgeven. Meldingsplicht weet u nog wel.
Nou...niet iedereen met een vol brein of al helemaal murw gemaakt door alle misère, snapt die regels helemaal. Wat dit tot op de letter betekent.
En nu moet mevrouw maar wachten tot men deze zaak heeft bekeken en afwachten of ze een boete krijgt of dat de uitkering gewoon stopgezet wordt. Of dat ze aan het eind van deze maand uberhaupt iets krijgt.
Dat hoort ze natuurlijk ook maar over een weekje of zes. Hoe je dan moet rondkomen?
Dan verwijst diezelfde ambtenaar toch straks vrolijk naar zijn collega van de afdeling Schuldhulp. Zo houden die elkaar fijn aan het werk. Zij wel.
Naschrift:
Dit is niet mijn eigen ervaring.
12 opmerkingen:
Oh wat erg is dit.... Dat zijn toch Kafkaëske toestanden. Ik vind het altijd weer vreselijk om dit soort dingen te lezen, waarbij de menselijke maat compleet zoek lijkt te zijn.
Ik herinner me een kerkdienst waarin de voorganger zei dat mensen zich soms helemaal blind staren op de regels. En dat ze vergeten waar de regel oorspronkelijk voor diende, namelijk om mensen te hélpen.
Ze vergeten het doel van de regel, en kijken alleen nog maar naar de Regel.
Ik vind het goed van je dat je zo voor je vader zorgt!
Dit is niet mijn eigen 'verhaal'. Mijn vader is alweer een tijdje geleden aan Alzheimer overleden.
Die voorganger zag het goed.
Dramatisch! Daarom vind ik die participatiewet een vreselijk onding!
Zo'n 21 jaar geleden, toen ik in de bijstand zat, brak mijn moeder haar arm. Ze kon weinig meer en wilde niet gewassen worden door de thuiszorg. Dat moest ik doen, dus reed ik een paar keer per week 40 km heen en 40 km terug naar haar toe en hielp haar met van alles. Ze betaalde mij de benzinekosten en het geld voor de boodschappen die ik voor haar kocht.
Ik heb er niet eens aan gedacht om toestemming te vragen. Waarschijnlijk had dat ook weken geduurd en was mijn moeder ondertussen verkommerd met haar onbruikbare arm.
Als ik financiële "straf" had gekregen voor mijn mantelzorg omdat ik niet eerst om toestemming had gevraagd, dan waren mijn dochters van destijds 9 en 12 en ikzelf ernstig gedupeerd geweest!
Om te janken....heel hard
Ik wordt hier heel, heel verdrietig van. Sterkte voor wie dat geld.
dit is niet te bevatten... nederlandse politiek weten volgens mij niet meer wat wel en niet mag, ze roepen maar wat:-(, ze vragen er om dat mensen protesteren ik heb een erg onbehagelijk gevoel bij je postje vandaag :-(
Dat gebeurt jammer genoeg regelmatig. Jammer genoeg mag je je handen niet vuil maken aan zo’n bureaucraat.
Zouden ambtenaren een cursus: hoe maak ik het mijn cliënten (de uitkeringsgerechtigden) zo moeilijk mogelijk, gevolgd hebben? Er zullen vast wel begripvolle mensen werken op de sociale diensten maar ik heb er nog nooit eentje ontmoet.
Onbegrijpelijk
Wat jammer!!!
wat je beschrijft zal zeker gebeuren, maar ik mis wel een kritische noot. Jarenlang hebben grote aantallen mensen in de bijstand de boel bedonderd. Alleenstaande ouders, die gewoon samenwoonden, inkomsten niet opgeven. Maanden op de camping zitten zogenaamd mantelzorger. Ik heb 17 jaar in de back office van 3 sociale diensten gewerkt en werd er ziek van.
Men vergeet dat een uitkering gewoon een zakelijke relatie is. Net als bij een werkgever, waar je ook niet zomaar kan gaan mantelzorgen. Er gaat helaas genoeg mis maar dat heeft ook te maken met de onderbezetting en werkdruk.
Ilse
Met een 'gewone' zakelijke relatie is niets mis. Alleen de afhankelijkheid maakt dat deze dat niet is. Bij een 'normale' baan van 3 of 4 dagen heb je je vaste vrije dagen, zodat met wat snel overleg en schuiven je prima ook kunt mantelzorgen. Nu wordt je leven beheerst door de sociale dienst. Je kan niet kiezen voor een andere dienst. De meeste mensen willen zich best aan de regels houden. Op een camping zitten op kosten van een gulle gever kan. Als je maar ook je best doet om te gaan werken en overlegt. Dit kan echt het beste voor een gezin zijn. Ik ken een gezin met uit de hand gelopen ADHD problemen en in de buurt met de nek werd aangekeken. Het gezin kon niets meer van vermoeidheid. De sociale dienst keek van achter het bureau naar de regels en schrok. Als ze met een open blik af en toe op bezoek waren gegaan en hadden gevraagd hoe ze hadden kunnen helpen ging het met iedereen nu veel beter. Idd. nu zit het gezin bij de andere afdeling, de schuldhulp. En hoeveel kost het de maatschappij nu? Een besparing is het zeker niet. En moedwillig is iets fout gedaan, nee ook niet. Handig aangepakt, nee ook niet. Want niet vaak genoeg beld (want geen budget). Of langs gelopen (wie bleef dan bij het kind, dat wel eens agresief werd). Het leven is niet zwart-wit. Al helemaal niet als je in de bijstand zit.
Dit is aan een normaal mens niet uit te leggen. Alleen mensen die gestudeerd hebben en niet empathisch zijn, verzinnen dergelijke regels. Alles wat Wim Kok heeft opgebouwd, heeft dit kabinet afgebroken. Het is de pest dat de goeden altijd onder kwaden moeten lijden...
Een reactie posten