Namen

Het oplezen van al die namen van vermoorde Joden gisteren op tv voor de herdenking van Auschwitz, dit jaar 75 jaar geleden bevrijd,  dat greep me wel aan. Achter iedere naam een gezin, een familie met dezelfde hoop en liefde als ik heb voor mijn kinderen. Vader, moeder, kinderen, Oma, Opa, tantes en ooms. Alles vermorzeld door een ideologie die vond dat zij geen mensen waren. En het dus beter was dat 'men' ervan af kwam.

En dat we nu denken dat we 'beter' zijn en zoiets nooit meer zal gebeuren?

Daar heb ik een hard hoofd in en we kunnen alleen maar waakzaam blijven voor dit soort denkwijzen. Want uitgeroeid is deze manier van denken en helaas doen nog steeds niet.

Wat mag ik dan dankbaar zijn dat ik de mijnen om mij heen heb. Daar vrijwel niet bij stil hoef te staan.

En op een maandag die nogal Blue overkomt, gewoon mijn rondje Bless the House heb gedaan, koffie loopt door en straks de was ophang. Mijn zoon me appt dat hij weer terug van vakantie is en dochter straks mijn oppasdiensten nodig heeft.

Doodnormaal. En ook weer heel bijzonder. Vond een gedicht van Stijn de Paepe.

27 januari 1945

Grenzen gretig

overschreden

op bevel van

een partij.

Onvoorstelbaar

kort geleden

en beangstigend

dichtbij.