maandag 27 januari 2020

Namen

Het oplezen van al die namen van vermoorde Joden gisteren op tv voor de herdenking van Auschwitz, dit jaar 75 jaar geleden bevrijd,  dat greep me wel aan. Achter iedere naam een gezin, een familie met dezelfde hoop en liefde als ik heb voor mijn kinderen. Vader, moeder, kinderen, Oma, Opa, tantes en ooms. Alles vermorzeld door een ideologie die vond dat zij geen mensen waren. En het dus beter was dat 'men' ervan af kwam.

En dat we nu denken dat we 'beter' zijn en zoiets nooit meer zal gebeuren?

Daar heb ik een hard hoofd in en we kunnen alleen maar waakzaam blijven voor dit soort denkwijzen. Want uitgeroeid is deze manier van denken en helaas doen nog steeds niet.

Wat mag ik dan dankbaar zijn dat ik de mijnen om mij heen heb. Daar vrijwel niet bij stil hoef te staan.

En op een maandag die nogal Blue overkomt, gewoon mijn rondje Bless the House heb gedaan, koffie loopt door en straks de was ophang. Mijn zoon me appt dat hij weer terug van vakantie is en dochter straks mijn oppasdiensten nodig heeft.

Doodnormaal. En ook weer heel bijzonder. Vond een gedicht van Stijn de Paepe.



27 januari 1945

Grenzen gretig
overschreden
op bevel van
een partij.
Onvoorstelbaar
kort geleden
en beangstigend
dichtbij.

5 opmerkingen:

klaproos zei

inderdaad, het is heel dichtbij met een stel van die krankjorum gozers aan de top... ik hou m'n hart vast... het mag écht nooit meer gebeuren, maar oh wat is de dreiging dichtbij .

Luz zei

Ik maak mij ernstig zorgen om het groeiend antisemitisme.

Bertiebo zei

Nou inderdaad: beangstigend dichtbij. En dat hadden denk ik vijftig jaar geleden maar weinig mensen verwacht

Mevrouw W. zei

Helaas is er niks geleerd van vroeger.
Mooi gedicht van Stijn de Paepe.

nicole orriens zei

Ja, er zijn echt vreselijke dingen gebeurd... En we moeten ons denk ik inderdaad niet rijk rekenen...