Cellie the Entertainer

Krijg al wat meer routine in hoe ik zo'n dag met 2 jonge kleindochters doorkom, zonder helemaal uitgeput te zijn. Haha...klink echt als een heel oud omaatje nu. Maar drukke werkweek en verkoudheid en ook nog tweede prik erin hakten er wel in. Kan mijn vermoeidheid nu even niet wegslapen of bijkomen; dus niet zeuren. Even doorgaan.

Als de jongste is uitgekropen en een stukje brood weggesabbeld heeft en een fruithapje, even laten slapen in de wagen en dan is er tijd voor de oudste. Ze zag mijn knalrode nagellak staan, die moet al weken op mijn teennagels, maar geen fut ervoor (*errug he*). 

Ha, dacht kleindochter, waar er 1 flesje is zijn er vast meer. Dus nu loopt ze met knalroze nageltjes rond. De timer gezet zodat ze 5 minuten stilzat, niets aanraakte.

In de ochtend direct naar de winkels gegaan, het was nog rustig dus dat is fijn en wat kleine boodschappen gehaald (mondkapje op want wil niemand besmetten met mijn verkoudheid) en vooral kleindochter alles in het mandje laten doen. Lekker meewerken. Direct naar de speeltuin en daarna thuis voor een kopje koffie. Voor mij dan. Voor kleindochter iets fris. En een bakje fruit erbij. 

Had al eerder een verfpaletje gekocht dus op de vraag "wat is dat Oma", kon ik zeggen dat we dat in de middag gaan doen, als haar zusje (weer) slaapt. 

Nog een keertje even naar de winkel (want het was warm en het leek me handig om hier een zwempakje te hebben en zag dat ze in de aanbieding waren, zo te zien haar maat). IJsje bij de snackbar gekocht. Gewoon waterijsje op een stokje. Moest ik natuurlijk betalen, want ze had haar creditcard thuis laten liggen. Ze doet het erom hoor!!

Nog een andere speeltuin bezocht, maar de glijbaan had een enorm grote trap, de afstanden waren heel groot tussen de treden, dus gewoon vanaf onderop de glijbaan naar boven geklauterd en zo ging het ook. Maar meer voor oudere kinderen.

Daarna jongste weer verschonen, eten geven, melk wilde ze liever niet, zelfs geen half flesje, dus een banaantje geprakt, nou ja, niet heel fijn, want ze houdt van ergens op bijten en kauwen met die tandjes. Dat is leuker dan een baby-zuigfles! (Babypuber!). Ze viel in slaap en ik pakte de schilderspullen. 

Aan mijn zelfgemaakte tekentafeltje voor kleinkinderen kon de rol tekenpapier uitgerold worden en had boven nog wel kwasten genoeg en een lege pot natuurlijk om de waterverf te mengen en had ook ooit een plastic schortje gekocht kon ze zo over haar jurkje aan en het had lange mouwen dus helemaal ideaal. 

Vooral leuk om te zien hoe ze genoot van het mixen van kleuren en van alles wat ze gebruikte. 

Jongste werd wakker, wilde even rondkruipen of op mijn schoot zitten en kijken naar mijn oorbellen. Daarna gevraagd welke speeltuin oudste heen wilde, maar liever die hier om de hoek met een draaimolentje die beweegt als je gaat fietsen.

Ik begon steeds meer te snotteren en zo'n wattenhoofd; niet echt handig als je op jonge kinderen moet letten. 

Volkoren spaghetti gemaakt with (halal) meatballs. Ik wist al dat kleindochter slecht eet, maar een leuk opgerolde spaghettikluwen ging er wel in en die gehaktballetjes nog kleiner snijden en neem echt maar een paar hapjes. 

Had een schaaltje rauwkost neergezet, maar daar taalde ze niet naar. Wel aardbeien gelukkig dus de vitamines zitten er weer in.

Ze werden heel heel laat pas opgehaald; snap het wel. Mijn dochter is druk met verhuizen en dingen regelen omtrent die verhuizing en dan hoor ik ook nog dat zaken anders gaan dan gedacht (dat hoort zo, law of life zeg maar) dus weer improviseren.

Zondag voelde ik me geheel niet lekker. Nog snotterhoofd en wattenkop, maar ja, ben gewend om altijd even door te trekken als het moet en het moet gewoon nu. Ik kan niet afhaken omdat ik ongesteld ben. Vind het belangrijk om betrouwbaar te zijn.

Maar zo leuk, gisteren zwempakje gekocht en blijkt dat ze thuis dezelfde heeft. Zwembadje opgeblazen (oh zooooooo fijn te doen met wattenhoofd, gelukkig wist ik dat ik nog een pompje had in de schuur. Ergens. Maar dan nog...Het ging traag, maar uiteindelijk waren de 3 ringen van het zwembadje redelijk opgeblazen en kon ik water gaan halen. Meer...meer...meer Oma, ik wil onder water zwemmen (hoe komt ze daar nou weer bij? Oh ja.....later zag ik op haar tablet een schattig filmpje van onder het water, met prachtige vissen en anemonen).

Zusje sliep, andere kind in het water..och even een zaligheid. Daarna wilde ze eruit. Aankleden maar weer, dus badpakje te drogen gehangen. Blij dat ik gras heb in de tuin, lekker aan je blote voeten en ook zacht voor zo'n badje. 

Voelde nog steeds niet jofel, dus het entertainment een tandje lager gezet. In de middag weer een zwemsessie, dat is heerlijk. Afdrogen en ander outfitje aan. 

Gingen de zusjes samen in de gang spelen en ik keek iedere keer of alles nog ok ging. De jongste kan nog niet zitten zelfstandig, maar kruipen des te beter en zich overal aan optrekken om te staan ook. Dus zag haar al zo de trap opkruipen, die kleine lieve dondersteen.

Ik denk dat ik teveel wil entertainen op zulke dagen. Dan noem ik mijzelf "Cedric/Cellie the Entertainer"

Dus wat vaker zeggen: Ain't no more!!!

Maar als ik terugdenk aan mijn herinneringen aan Oma en Opa van vroeger dan zat het hem niet in de wildste dingen (zoals je soms leest dat mensen met een kind van amper een jaar naar de Efteling gaan. Wat heeft zo'n kind daar nou aan!!...Oh ja, de foto's op Social Media natuurlijk...), maar de aandacht die er voor je was. 

(Mijn andere Opa en Oma hadden dat in het geheel niet; daar ging je op bezoek. Op zondagen na de kerk. Lopen naar hun huis aan de andere kant van de stad. Altijd langs die fabriek die zo stonk. Ook op zondagen. Geen speelgoed voor je, stil zitten in de voorkamer en hopen dat je weer snel naar huis kon; ik herinner me echt helemaal niets wat ze speciaal maakten. Ja zeuren en mopperen en bangigheid; zo wil ik absoluut niet herinnerd worden. Ik was altijd een beetje bang voor die Opa. Streng en streng en gesloten).

Dat je bij (die andere lievere) Oma en Opa mocht blijven slapen (niet vaak hoor, bij nood, maar ik ruik nog die speciale geur van hun zolder, die speciale zolder met verkleedkleren, manden, grote kisten, geheimzinnige zaken...), de trap met loper en roeden en Oma altijd manend dat je voorzichtig de trap moest op en aflopen (er zat nog wel eens een roetje los kennelijk), de chocopasta die mijn Oma zelf maakte van roomboter, suiker en chocoladepoeder. Knarsknarsknars op een witte boterham (vroeger at je geen bruin, begin jaren 60), zo heerlijk, want thuis had je dat niet. Mijn Opa die een schaar nadeed met zijn handen op en onder tafel en het geluid er ook nog bij (klink simpel he!) Of van zijn servet een konijntje vouwde. De piano waar je even een tingeltje op mocht doen haha....De viooltjes in de tuin. Of als het Kersentijd was dat Opa er een paar in mijn oren hing. Oorbellen! Betuwse Kersen uiteraard. Opa kwam oorspronkelijk uit Tiel.

Dus laat dat een les voor me zijn. Het gaat niet om het entertainment, maar simpelweg aandacht en tijd hebben voor de kleinkinderen. Rust. En ook regelmaat ja. Oh..dat geldt ook voor mijzelf eigenlijk. 

Gisterenochtend heel prettig in de voortuin gewerkt. Buiten zijn, met de tuin bezig zijn geeft weer energie. En daarna niks. Lezen in een tijdschrift wat een aantal weken in de bus komt, maar waar ik dus geen tijd voor had en terwijl ik op standje niks zit denkend dat ik zo nog even in de tuin de rozen moet snoeien, of deadheaden eigenlijk, gras had ik gisterenochtend al gemaaid. Wat planten eruit halen die helemaal kaal zijn gegeten door rupsen. Niks doen ben ik eigenlijk heel slecht in. Al zullen daar de meningen over verdeeld zijn. Ik doe de dingen wel op tempo Elfendertig (vind ik zelf).

Zo; de groene bak zit vol. Dus klaar met the neverending story die tuinieren heet. 

Nog even een stuk of 15 slakken (naakt en huisjes) uit mijn tuin gezet. Alle slakken verzamelen leek het wel (er was een uurtje ervoor een lekker hoosbui geweest). Heb ze allemaal naar de groenstrook van de gemeente verhuisd. Had een tijdje terug wat biervallen gezet, maar eigenlijk vond ik dat niet heel diervriendelijk. Dus weggehaald en dan maar weer met de hand (in een bakje) verhuizen naar graziger weiden.