Thuiswerken; doe het zelf maar

Lekkerrrr...de printer gaf alweer aan (vorige week ook via het printen vanaf mijn eigen laptop, precies de documenten die mijn dochter die ochtend nodig had voor het Kinderdagverblijf contract, hoe fijn!. Ging dus veel later naar bed dan goed voor me was, maar wel gefixed) dat hij offline staat. En ik wist dat ik die dag toch echt een aantal zaken te printen had.

Nog een keer alles verwijderen uit de printqueue en nog een keer. Werkt niet.

Genoeg inkt?

Yep.

Stekker erin en eruit?

werkt niet.

Alles uit en aan (niet mijn kleding hoor) dus modem uit en weer aan, printer weer uit dus stekker uit het stopcontact) Wat duurt het lang voordat dat nieuwe modem van Ziggo is opgestart! Zo fijn op een drukke thuiswerkdag. Nou ja...kan het niet sneller laten verlopen. Dus even wat anders doen in de tussentijd. 

Met behulp van een online hulpprogramma ben ik eruit gekomen, maar dan ben je alweer een half uur verder. Baaaaaaaal!! 

En gelukkig! Het werkt allemaal weer. Kan ik mijn brieven printen en uitsturen. Het papierloze kantoor is vooralsnog een illusie. Dat dachten en zeiden de software-boeren 20 jaar geleden al (toen werkte ik voor zo'n kantoor en verkocht die software) en nog steeds zijn we er niet. 

Maar ik baal er een beetje van dat je als eenzame thuiswerker dan ook je eigen helpdesk bent. Ik zou niet weten wie ik kan inroepen of bellen om zoiets simpels, wat ik privé ook al honderd jaar alleen oplos, te fixen. Ook geen handige Harry in de buurt.  Op kantoor is dat anders. Doet de printer het niet, bel je de printerboer. Of de IT afdeling. Nou ja...zo ging het ooit..Toen ik driehonderd jaar geleden op een kantoor werkte. Voordat je zelf al 300 verfrommelde papieren uit de printer had gevist. Die je voorganger vrolijk had laten zitten, want probleem is voor iemand anders. 

Als thuiswerker kan je die print-misere met niemand delen. Oh ja...ik print als enige van het clubje thuis uitgaande correspondentie. De rest gaat een aantal dagen per werkweek naar kantoor. Om te printen o.a.

Moest bloed laten prikken. (Nee, uiteraard niet toen ik moest hoesten! Kom niet uit een ei he..) Voorheen moest je dan een papieren formulier bij de POH ophalen of ze gaf het alvast mee bij laatste gesprek, maar vanwege Covid haar al lang niet meer gezien en mijn laatste consult bij een andere huisarts daar kreeg ik het niet automatisch mee. En bij de huisarts mag je alleen op afspraak naar binnen.  Dus via het portaal dit aangevraagd bij haar. Lag er een verwijzing naar een ander portaal en daarin stond dan een QR code. Die kon ik dan laten zien aan de prikker. 

Geen mededeling dat de methode 'opeens' anders is geworden. Doe het er maar mee. 

De afspraak bij de POH afgebeld, want hoesten.

Lekker als je 80 bent en geen smartphone hebt. Of de ballen snapt van een computer. Dat was ook precies wat de prikker me vertelde, die heel blij was dat ik thuis al had ingelogd met mijn DigiD en dus de code al op mijn telefoon voorhanden had. Zo duurde de prikafspraak inderdaad maar 5 minuten (goede prikker ook!) en mijn ID en zorgpas had ik ook al in mijn hand. Ze vertelde me dat er zoveel, vooral ouderen, zijn die dit niet snappen, niet kunnen of dan is de verbinding er niet met de telefoon en de plaatselijke wifi of gewoon dat ze eea nog moeten doen als ze er zijn. Dus die afspraken lopen allemaal uit. De prikdienst zit ook nog eens op andere plekken dan voorheen vanwege de Covid-maatregelen, dus alles is al ontregeld.

De jongere generatie op mijn werk (net klaar met de opleiding) vindt die digitale ontwikkeling en videobellen (waar ze mee zijn opgegroeid, ik geef mijn kleinkind van 4,5 een tablet en hoef niks te doen. Inloggen, swipen, zoeken: alles kan ze) ideaal. Geen bergen papier meer om doorheen te worstelen. Maar een digitaal dossier, geen echt bezoek, maar lekker snel achter je bureautje even contact, in je pyama. Efficient. Ik vind het een bah-woord. Het papieren gedeelte efficienter verwerken; prima. Want wat zijn die dossiers dik. Maar het echte contact met mensen ook maar achter een schermpje en missen dat er in de huiskamer wat aan de hand is. Zien en voelen wat er echt speelt. Dat mis je dan.

Stuur de robot-schuldhulpverlener maar langs.

Onze doelgroep telt veel digibeten. Die kunnen of snappen dit allemaal niet. Of hebben er geen geld voor, want om te kunnen internetten heb je toch wel een werkend wifi of internet nodig. Of een telefoon die niet is afgesloten door je provider. En toch lees ik uit de berichten van de nieuwe directeur van ons klupje dat dit de toekomst is. Onder hem mom dat dit zo fijn voor klanten is. Maar dat is het niet; het is prettig voor de peoples op kantoor. Beter meetbaar en efficienter en hahahah..transparant. 

Dat ik op mijn thuiswerkkantoor ondertussen buiten de planten water gaf, terwijl mijn digitale hulpprogramma alles doorzoekt op fouten, dat vind ik pas efficient! 

Kan mij wat schelen. Planten blij, printer blij; ik blij. Voor ik het weet zit ik weer in een ritme van elke dag reizen naar kantoor en elke dag achter een bureautje zitten met smerige koffie. Maar wel alles digitaal! 

Elke dag printer gezeik? Ik word daar nou niet echt vrolijker van. 

Blij dat ik kon besluiten toen de printer alweer op hol sloeg, of eigenlijk bevroor en niets meer kon printen, er de brui aan te geven. Lang genoeg zo'n eerste werkdag weer. Wanneer is het weekend???