Omhoog en omlaag

"Oma, de Barbie moet een groot bed."

Ik weet dat dit ook boven op zolder ligt, in een grote plastic doos tussen alle barbiespullen van haar moeder, toen zij een meisje was. Dus ga maar even boven kijken dan. Zo fijn dat ze al zelf de twee trappen naar boven kan en durft op te lopen. En terugkomt met een bed(je). Roze uiteraard, dat was zo in de jaren 80/90. Alles van Barbie was roze. 

Lekker rolbevestigend.

Maar kan niet bommen. 

Ze bouwt een huis van lego, maar dan vlak, geen dak maar ruimtes zoals een plattegrond.

Naar de supermarkt voor fruit en een broodje voor haar. Zie de viskar buiten staan en het is al maanden terug dat ik verse kibbeling kocht. Ja, hoor, lekker Oma. 2 hapjes en 1 belandt buiten al op de grond want loeiheet. Dus toch maar wachten tot we thuis zijn lieve schat. Thuis een paar gegeten en dat was het dan. Jongste eet nog geen vis. Wel fruithapje, ook lekker.

Spelen als we thuis zijn, het leukste spel voor mijn oudste kleindochter is telkens naar de zolder gaan en daar 1 dingetje (potloodje of zo) ophalen of brengen, maar ik denk het genot van lekker door het huis lopen en vooral op trappen, die ze thuis niet heeft, dat geeft lol.  En dat ze dat zelf mag en kan.

Eten gekookt en ook voor mijn dochter, maar ze was er zo laat dat ik het in een bakje heb meegegeven.

En zondag waren ze er weer. Oudste kleindochter wilde liever bij mij haar ontbijt eten. Gelukkig had ik een klein potje Nutella in huis (voor haar). Die volkoren boterham at ze gelukkig helemaal op. Wel onder de pasta, ondanks de vork, maar ja...rotspul qua vlekken, dus even de handen en gezicht schoonmaken en spelen maar. 

En alweer 100 x naar boven, naar de zolder, even wat brengen of wat halen. 1 minidingetje. Zo schattig. Het motregent op zondagochtend dus naar buiten kon nu even niet (jajajaja, wel met goede kleding, maar dat hebben we nu even niet, dus spelen we binnen). Jongste kruipt de hele kamer en keuken door, dus vanochtend vroeg nog even snel alles gedweild en gekeken of er geen kleine legoblokjes nog ergens lagen. Of nog kleinere spullen van de oudste. Alles verdwijnt in het mondje van de jongste namelijk.

Op een gegeven moment zei oudste iets tegen me. Ze wilde iets. Eten? Drinken? Wc...Neeheeeheee..Uiteindelijk maar haar moeder gefacetimed en bleek dat ze 'haar' tablet wilde. OMG. De avond ervoor gebruikte ze ook een woord wat ik niet kende. Of het was een fantasiewoord (haar moeder zei later dat het kinderwagen betekende)? Maar ik snapte er niks van.

Ding bleek in de luiertas te zitten, maar batterij helemaal op 0% dus eerst nog een kabeltje zoeken wat erin past. En mijn nieuwe wifi bekend maken aan dit apparaat. 

Ondertussen was het GROOT drama. Oma begreep haar niet (mis de ondertitelingen en ben uit het oh ja...kind van 4,5 weet hoe tablet werkt en gebruikt het ook actief).

Gelukkig was het droog, dus snel naar buiten na even tablet kijken. Liever actief buiten rennen, spelen en dingen ontdekken, dan achter een tablet zitten. Dat kan altijd nog. Vind ik.

Speeltuin 1 aangedaan (3 wipkippen en een draaimolentje) en daarna even snel langs de supermarkt (jammer genoeg waren de kleine wagentjes op voor haar dan, niet voor mij he) en daarna langere omweg naar Speeltuin 2 maar daar zaten pubers denk ik wakker te worden, met chips en Redbull. Dus mijn kleindochter ging niet bij hen chillen, maar speelde wel op andere toestellen. Toen ze weg waren, moest eerst alles droog worden gemaakt. Handdoekje mee is wel zo handig inderdaad, dus hoera voor Oma.

Lekker spelen en heerlijk buiten zijn vooral. Daarna terug naar huis, zusje moest even wat eten en dat werd een fruithapje. Had al wat extra slabbetjes gehaald, want ik heb er zo'n hekel aan dat zo'n kind onder de vlekken zit en dan telkens weer een nieuw setje aan moet. Gewoon een slabbetje, kan in de was en ik hou ervan. Kind niet (hahah). Oh ja...en dan zit het op het broekje of op mijn kleding, want lekker het handje in de mond, naast de lepel en dan zwaaien met je onderbroek..

Afbeelding van Here and now, unfortunately, ends my journey on Pixabay via Pixabay 

Daarna weer buiten stoepkrijten, maar snel naar binnen want er was een 'beestje'. Ja, kind...er zijn er zoveel, maar die vliegt alleen maar langs om even naar je tekening te kijken.

Met vouwblaadjes muizetrapjes gemaakt samen, spelen met de jongste, weer even naar buiten, want die regen bleef maar in de lucht hangen en ik wilde graag dat ze haar energie lekker eruit kon spelen. En gewoon spelen. Niet vermaakt worden door een elektronisch ding.

En daarna Pannenkoeken gemaakt. Daar had ze echt zin in zei ze. Volkoren meel, sojamelk, dus nogal verantwoorde kost. Eentje met moeite. Gaf haar moeder de rest mee naar huis (mijn dochter is geen fan van pannenkoeken, maar misschien mijn kleindochter de volgende dag nog?).

Maar goed, fruit tussendoor en daarna weer wat fruit neergezet, dat knabbelt ze ook lekker weg, onder het knippen van vouwblaadjes in allerlei uhm...vormen. Het hele pak gaat er zowat aan, maar laat maar knippen, lekker crea bezig. 

Ben wel een beetje erg moe aan het eind van 2 dagen achter elkaar oppassen en dan ook de woensdag nog, dus geen dag om even bij te trekken van mijn werk, maar het is voor het goede doel. En als ik de ogen op stokjes zie van mijn dochter, dan mag ik niet klagen. Die moet regelen, kopen, behangen, verven, boren,  de kinderen ondertussen bezighouden, van A naar B rijden en weer terug. En dat allemaal in haar vakantie, dus die is echt moe. Hoop dat ik straks haar nog wat dagen oppassen kan aanbieden, dan kan zij even wat voor zichzelf doen. Met vrienden. 

Mijn zus en haar man zijn ook nog een dagje komen helpen met klussen, zelfs haar ex en haar ex-zwager helpen mee. Dan is het toch wel prettig dat er geen vechtscheiding is, maar dat dit kan. In harmonie. Ook voor de kinderen heel belangrijk. Ik noem hem hier dan wel een geslachtsdeel, maar dat heeft met zijn gedrag omtrent een zwangere vrouw en piepjonge kinderen te maken. Ik deel dit niet zo met mijn dochter, want ik weet dat zij het ook belangrijk vindt dat de relatie tussen de ouders en kinderen normaal blijft.

Mijn weekendkrant ligt ongelezen op tafel, loop 2 weken achter qua lezen in een tijdschrift wat voor een tijdelijk abonnement hier komt - lekker lezen in de zomer, biebboek ook niet uit dus te laat en nieuwe boek van Mizee roept me, maar moet ook wachten. En de tuin...wat zie ik veel wat er nog wat onderhoud nodig heeft!

Wat vraagt dat werk toch veel tijd zeg! Als ik het me kon permitteren dan ging ik nu direct met pensioen. Of de helft minder werken. Helaas kan dat niet. Nog 7 jaar doorwerken. Dan heb ik 47 jaar gewerkt. 

Mijn bed is weer lekker schoon en fris (dat werkje geeft altijd energie, zelfs na een dag werken) en heb nu al zin in om lekker te gaan slapen. Het is buiten donker door alle regen. 

Al met al zulke fijne momenten met mijn kleindochters mogen beleven. Heerlijk!  En nu moet ik bij iedereen nog bijlezen!