Schuim

Vrijdag al om 17.05 uur alles opgeruimd van mijn werk, laptop in de kast, printer, documenten achter slot en grendel en de eettafel is weer eettafel. Al eet ik daar zelden. 

Was om 08.00 uur begonnen dus in feite nog een beetje extra gewerkt, maar goed...dat doe ik zelf. Ondertussen ook nog even een sprintje naar de brievenbus voor de ouderwetse brievenpost tussen de buien door. En nu wel klaar met werk.

Wat een warrige week zeg! Blij dat het weer gedaan was. Qua werk dan. 

Ben nu maar eens op mijn fiets naar een winkelcentrum iets verder weg gegaan, direct na mijn werk. Hup! Eruit. Ook goed om even uit de werksfeer te komen.  Wasmiddel voor witte was koop ik al jaren bij de Lidl. Goedkoop, maar belangrijker; het doet wat het moet doen. Schoon en fris. En omdat het poeder is, blijft mijn machine ook nog in goede conditie erdoor. Voor de gekleurde was heb ik wel vloeibaar spul. Maar door het af te wisselen is het toch beter voor de wasmachineconditie. En een keertje in de maand op 95 graden de machine schoonspoelen. 

Heb het gevoel dat de zomer of niet meer komt, of al voorbij is. Mis het zomervakantiegevoel. Dagjes uit. Niksen, lezen. Het is ook al weer een stuk eerder donker in de avond. Beetje melancholiek voelt het. Dus moet ik die wind buiten maar eens goed door mijn hoofd laten waaien. 

Heb wel direct vrij gevraagd rond de Kerstdagen. Voordat ook dat weer wordt afgewezen omdat er 'niemand' is (eigenlijk omdat iedereen al voor mij vrij had gevraagd). 

Blij dat ik geen schoolgaande kinderen meer heb waar ik rekening mee moet houden met mijn vakanties. Anders piepte ik wel anders natuurlijk dat ik geen  'zomervakantie' mag. 

Voelt gewoon niet prettig. En dan druk ik me nog netjes uit. Het maakt dat ik me onzichtbaar voel en ook niet echt meetellend. Meer lekker handig dat je er altijd bent. Stom natuurlijk, want komt die tram morgen, dan moet het wel geregeld worden. En niet door mij.

Maar nu weekend: Bed afgehaald en de witte was in de machine gestopt. Dat voelt al direct alsof ik lekker bezig ben. Of het buiten kan hangen daar twijfel ik over, maar binnen droogt het ook prima; dus niet miepen.

Gordijnen voor mijn dochter haar nieuwe huis zijn allemaal af. Van de week haalde ze toen ze klaar was met werken, de laatste op en ook die kwam net onder de naaimachine vandaan.  Alles zat mee, genoeg garen op de spoel, goed afgemeten alles en ik hoop dat ze mooi staan. Voelt prettig. Iets afgemaakt. Ze kwam een ijzerzaag halen en mijn waterpas en oh ja ook nog mijn meetlint, zo'n rolding. Blij dat ik die dingen in huis heb. Bij haar vader hoeft ze daarvoor niet aan te kloppen. 

Ga voor haar ook nog zo'n ringsleutel kopen. Nummertje 13. Alle zaken met fietsenreparaties hebben die ringsleutel nodig. Hoe vaak dat ding hier thuis al gebruikt is. Zo blij ermee. En ik wil haar een gereedschapskist(je) kado doen. Met een goede hamer, wat goede schroevendraaiers, sleutels etc. Dingen die handig zijn voor kleine karweitjes. 

Wil ook bewuster focussen op alle zaken die goed gaan. Waar ik dankbaar voor ben. Al te vaak vergeet ik dat toch weer en ik wil die lichtheid in mijn leven houden. En vooral die dankbaarheid.

Zo, lekker de was ophangen nu. Al genoten van een eerste kop koffie met (zag ik staan in de supermarkt net, jajajajaja...laten verleiden!) Baristo soja melk. Klopte dat nog op in een hand-opschuimertje en veeeeel schuim na in de magnetron te zijn geweest. Wat een traktatie. Doe eens gek!

Gek doen. Dat doe ik veel te weinig. Net als hardop lachen om iets grappigs. Wat ik lees of zie of meemaak. 

Wat niet hielp (om in de luchtigheid te geraken) was dat ik de uitzending van Zomergasten afkeek (had al gedeeltes gezien, maar nu meer tijd) met Robert Vermeiren. En denk aan mensen, vrienden met kinderen of jongvolwassenen die het moeilijk hebben. Moeilijk en zwaar. En dat er zulke lange wachttijden zijn in Nederland in de GGZ om hulp te krijgen. En de juiste hulp. 

Maar nu even pauze van mijn werk. Al gekloot met de printer gehad vanochtend en zelf opgelost. Dus even toe aan een kop koffie, ja alweer in mijn uppie. 

In het weekend had ik nogal zwaarmoedige gedachten. Dat ik onzichtbaar ben en blijf. Want bel of schrijf ik niet, dan maakt dat geen drol uit. Dan verstomt het contact. Of jubel ik niet mee als mensen dingen besluiten waarvan je denkt...goh..dat is opportunistisch zeg. 

Dames van mijn leeftijd die ik ooit tegenkwam op een feestje en me vertelden dat ze ieder jaar weer een nieuwe lover hadden, vooral zo rond de zomertijd, dan hadden ze in ieder geval weer een leuke gratis vakantie in het vooruitzicht. Dat hij een eikel was de rest van het jaar? Maakt niet uit; gratis vakantie en vervoer; joehei...en jij zit lekker thuis met je principes en je zurigheid! Dus wie is hier zo goed bezig?

Koffie op en hop; verder aan het werk!