Nam dit boek mee uit de bibliotheek vanwege de titel en de auteur. En pas later viel me de afbeelding op het boek op. Een bewerkte foto van een schilderij van Titus door zijn vader Rembrandt.
Mocht van mijzelf maar één boek meenemen. Ik lees erg langzaam en dan geeft de inlevertermijn me stress op. Dus liever die 3 weken volledig aan dat ene boek besteden. Wanneer ik daar tijd voor maak.
Lees graag in bed voordat ik in slaap val. Ontspannend en beter voor mij dan nog allerlei dingen online te bekijken.
Hoe goed past het verhaal van deze roman bij de branche waarin ik werk. Waar mijn interesse ligt.
Maar ook hoe iemand uit de 'bovenlaag' in contact komt, bij toeval, met een jongen die niet gezien is door onze maatschappij, zijn vader en omgeving.
Eigenlijk het thema van deze roman; ben je gezien?
Want de hoofdpersoon maakt ook nog een huwelijkscrisis door en is zijn baan kwijt geraakt bij een bekend museum in zijn stad.
Hoe Ernest van der Kwast daar een mooi verhaal van maakt, geschreven ook vanuit zijn ervaring met ondersteunen met mensen met schulden, dat deed me iedere avond zowat met een glimlach inslapen.
Maar ook realistisch. Dat hoe goed jij je best doet voor een ander, die ander zelf in beweging moet komen en blijven. Je kan die verandering niet voor een ander regelen. En dat sommigen afhaken. Terugvallen in oud gedrag.
De frustratie uit hulpverlenersland. Maar ook van ouders en leraren. Je ziet de potentie, maar het komt er toch niet uit.
Het verhaal van de huwelijkscrisis en hoe en waarom juist die twee verbonden met elkaar zijn, komt minder goed uit de verf, maar snap maar al te goed dat hij juist het verhaal van de verandering in het leven van Ilyas wil schetsen.
Merk telkens de licht geschokte blik van collega's als ik een ervaringsdeskundige blijk (daar wat over vertel als het te pas komt). Dat er - in mijn ogen - sprake is van 'zij' en 'wij'. Maar juist die lamgeslagenheid, niet meer weten waar te beginnen, die herken ik maar al te goed. Lege flessen inleveren om nog wat huishoudgeld te hebben.
4 opmerkingen:
Och ja....dat legeflessengeld......ik ben ook ervaringsdeskundig wat dat betreft.
Eigenlijk heeft dat mij toch ook nog wel voor later iets meer opgeleverd dan enkel (statie)geld voor eten, toen. Daar ben ik ook wijs mee.
Statiegeld. Elke maand toch wel 2 a 3 euro. Dat is ook hier een sluiproute om de laatste dagen van de maand door te komen. En soms een dingetje op marktplaats. Om even het allernoodzakelijkste te kopen tot het nieuwe loon binnen is. Ander ding is op speurtocht door de jumbo naar dingen op of over de datum. Levert unieke maaltijdcombinaties op ;)
Het zijn ook net echter mensen, die mensen die in armoede (moeten leven.... ;-(
En dan hopen we maar dat je collega's er lering uit trekken, uit wat je vertelt, en uit het feit dát je collega bent - en dus niet alleen maar een (ex-) minvermogende etc. Jouw ervaring staaft maar weer eens de tweedeling die er is / lijkt te zijn: mensen die een "gewone" baan hebben, en geen idee hebben dat je die ook weer kwijt kunt raken, dat je in een echtscheiding terecht kunt komen, dat je soms afhankelijk kunt worden van malafide werkgevers en onwetende uitkeringsinstanties. Ik zeg het nog maar een keer: Jij hebt écht heel vele meerwaarde voor je werkgever en voor je collega's, en daarom ook voor jullie "klanten".
nice article great post comment information thanks for sharing.
អនឡាញ Blackjack
Een reactie posten