Op mijn vrije dag toch opstaan op werktijd, want de schilders zouden vandaag komen schuren, latjes eraf halen, tochtstrippen verwijderen etc. Om 07.00 uur begon het feest al en stonden ze in de voor- en achtertuin.
Jemig; nog nooit zoveel mannen in huis (nou ja, buiten) gehad tegelijk. En zo lawaaiig ook allemaal tegelijk. Alles schuren, strippen en weet ik veel. Ook zaken die opnieuw gevoegd moeten worden, worden aangepakt.
Dus nog maar even niet mijn gehoorapparaten in. Teveel herrie. Dacht ook aan mensen die misschien wel uit een nachtdienst kwamen. Of slecht geslapen hadden en nog een uurtje extra wilden pakken. Oordoppen ahoy!
Ook lekker, dat schuursel zit overal. Binnen en buiten. Dus heb de heren maar een paar keer wat te drinken en te eten aangeboden, vooral te drinken, want droge kelen kan ik me zo voorstellen door al dat stof.
Afbeelding van Alexas_Fotos via Pixabay
Had gisteren eind van de middag na mijn werk boodschappen gedaan, want ik had al zo'n idee van hoe deze dag zou verlopen. Dat ik nergens henen kon. Ook omdat ik een pakketje verwachtte en ja hoor...dat zou tussen 1600 en 1800 uur komen. Net als de schilders klaar zijn voor die dag.
Wilde nog even voor vouwblaadjes bij de Zeeman kijken. En van de week komen ook mijn kleinkinderen; dan pas ik op - ook al vroeg, dus even snel in de ochtend nog wat boodschappen halen zonder klein grut erbij, kan niet want ze komen net als de schilders, vroeg. Plannen en vooruit denken - dat kan ik wel goed.
Ben maar aan het werk gegaan thuis, lekker vroeg, want kan nergens heen, niks doen waar ik plezier uit haal thuis, niet in de tuin werken en zit ook niet rustig met een boek of iets te lezen op de bank - deuren en ramen zijn in de grondverf gezet en moeten open blijven, dan compenseer ik die extra werkdag wel met een vrije dag die ik eerder opnam. Dus direct geregeld met de leidinggevende. Er lag nog zoveel te doen, want erg leuk een training hier en een bespreking daar, maar gaat allemaal van mijn effectieve werktijd af. Oh ja...en een brandalarm tussendoor waardoor we allemaal het gebouw moesten verlaten.
De nieuwe leidinggevende had (nog) geen kaas gegeten van hoe dat dan gaat. Dat je koppen moet tellen (en eigenlijk ook moet weten WIE er op kantoor zijn, dus je gericht kan tellen). Mij telde hij niet mee (had functie elders... nou ja elders in het gebouw was ik bezig) en toen al het personeel van ons gebouw al buiten stond verzocht iemand anders van het gebouw mij om te evacueren en wel nu. Kijk, dat was nog eens een medewerker met overwicht.
Zou er echt brand zijn geweest, dan moest ik denk ik uit het raam springen of zo. En ook zo kostelijk te horen; dat veel vrouwelijke collega's eerst terug het gebouw ingingen; nog 5 verdiepingen de trap opliepen om hun tasjes op te halen en pas toen naar buiten gingen. Kantoorhumor.
5 opmerkingen:
Het wordt echt te erg, Cellie. Doe wat!
Hopelijk was er na de oefening wel een evaluatie over wat goed ging en wat niet. Anders helpt het nog niet...
Vind ik ook! Wat een vreselijke werkomstandigheden!
Mij was ook opgedragen om alle ruimtes na te kijken bij een brandoefening. Op een gegeven moment hadden we 5 brandoefeningen in een jaar, omdat we een nieuw team aan de receptie hadden, die fouten maakten, en omdat de mensen niet snel genoeg uit het pand gingen. Dat werd dus echt goed geoefend (internationaal bedrijf in Brussel), ook omdat veel mensen niet zo vaak op kantoor waren, en omdat er veel wisseling bij de collega's was. Als ik het me goed herinner, werd er een brandoefening gedaan zodra er 15 nieuwe collega's waren.
Haha wij wisten op het werk ook altijd als het een oefening was, niemand die haast maakte om te gaan staan blauwbekken op het parkeerterrein tegenover het kantoorpand...
Een reactie posten