Druk

 

Heerlijk in het weekend oppassen op de kleindochters bij hen thuis. Soms komt het zo uit dat zowel mijn dochter als haar ex-man hun diensten tegelijk vallen en dan spring ik graag even in. Kinderen ophalen uit het kinderdagverblijf (zo leuk dat ze me daar al herkennen) en de BSO. Niet al te laat, want dat hoeft niet, maar dan neem ik dus uit voorzorg een dagje vrij. Of een halve dag. Want geen zin in toch op laatste moment spoedgevallen afhandelen en dat ik dat te laat kom om de kleinkinderen op te halen. Plus reizen van werkplek naar waar dochter woont kost ook extra tijd.

Enfin, kinderen meegenomen naar hun huis, dit keer geen gierende storm buiten en op de BSO waren ze net terug van een uitje naar een binnenspeeltuin, dus had al verwacht dat de ene kleindochter supermoe zou zijn. 

Mijn dochter had een huurauto voor me geregeld, die kon ik al die ochtend ophalen en tsja...als ik dan toch een auto onder de kont heb, dan kan ik alleen maar denken aan dingen doen die zonder auto wat ingewikkelder zijn. Wat 'grote of zware zaken' halen. Dus naar het Zweedse warenhuis. Had al een lijstje gemaakt.

'Op'...precies dat ene formaat wat ik nodig had voor mijn tuinprojectje. Later thuisgekomen zag ik dat ze in vestiging Amsterdam er nog wel voorraad van was, maar ook minimaal. Zou ik nog 'even' daarheen rijden...Vroeger reed ik dagelijks dat soort ritten en veul verder en langer. En dit was ook nog eens een heerlijke elektrische auto met automaat, dus rijden was helemaal ontspannend. En tanken niet aan de orde. Dus doe nou maar! Binnen een uur ben je alweer terug als alles goed loopt. En dan nog tijd zat om naar het huis van mijn dochter te rijden.

Leeg schap. Gelukkig wist ik van heel heel vroeger - vorige eeuw nog zeg maar, nog een sluiproute door die Ikea, dus ik stond in een mum van tijd weer bij de auto. Met niks. En van tevoren checken welk schap die zaken te vinden zijn. 

Maar toen was ik wel klaar met mezelf opjagen; dat ene tuincentrum dat kwam nog wel. 

Parkeren kan ik gelukkig ook nog steeds. Achteruit inparkeren. Altijd fijn dat ik merk dat ik dingen niet verleerd ben en vind het belangrijk die skills op peil te houden. Nul angst voor snelwegen, op- en afritten. Sterker nog; ik hou ervan. Autorijden. En al die speciale knopjes in zo'n hele nieuwe auto te ontdekken. 

Bij de kleinkinderen thuis heb ik bewust niet de tv aangedaan. Had wat kleur-en knutselzaken meegenomen uit de Ikea. Lekker knutselen. Wel zag ik dat ik niet op de wifi- kon. Nou ja...boeien. 

Maar dat betekende ook dat de tv niet werkt, want alles gaat online. Dochter hoopte dat hij het toch weer zou gaan doen, want anders werd het een lange ochtend. Maar had mijn plannen al gemaakt dus dat hele scherm werd niet gemist. Niet door de kinderen en door mij ook niet. 

Waren heel blij met de Koningsdagbuit van de kinderboeken en oudste ging even voor juf spelen voor de jongste en uit de boeken voorlezen. Waarbij ze dan de plaatjes liet zien. Zoals haar juf ook doet vertelde ze. Haar zusje is dan haar schoolkind.

Avondeten is erg grappig als je een kind van anderhalf zelf laten eten. Dan zit het overal bijna en aan zelf wat eten kwam ik dus niet toe. Maar belangrijk voor de motoriek dat ze leert hoe ze zelf kan eten. En alles is weer af te nemen, schoon te maken. Door Oma.

Oudste sliep bijna direct toen ik haar naar bed bracht, ze mocht haar nachtlampje aanlaten. In slaap vallen van de jongste ging nogal moeilijk. Ze bleef zich verzetten tegen de slaap, dus tegen de tijd dat haar moeder thuis kwam, had ik haar nog niet naar bed.

De volgende ochtend moest mijn dochter alweer om 06.00 uur beginnen, na een avonddienst en was dus al vroeg de deur uit. Wat een druk leven. En ook nog bellen met de internetprovider; stond ze 3 kwartier in de wacht. 

 

De jongste was het eerste wakker hoorde ik. Dus vroeg of ze lekker uit bed wilde en ze strekte haar armpjes naar me uit. Nog even samen in het grote bed, een beetje doezelen, maar hooguit 10 minuten toen wilde ze toch echt eruit en eten!

Ontbijtje gemaakt voor haar. Een simpel bruin bolletje en deed wat water in haar drinkbekertje. Lekker met haar kleine stoeltje aan de salontafel en even gezellig met elkaar. Nog even samen een spelletje gedaan met diverse vormpjes op de juiste plek leggen. 

Daarna ging ze naar de kamer van haar zusje en maakte haar wakker. Kroop bij haar in bed, maar meer een methode om haar uit bed te halen (lekker bovenop haar gaan zitten) en ook voor de oudste een ontbijtje gemaakt. Die had niet zo'n trek, dus een bolletje graag met de bovenkant eraf. Haha...oh een halve bedoel je?

Daarna gezellig in hun pyjama verder knutselen, want geen zin in knoeipartijen en weer verkleden, maar nu aan de grote tafel. Jongste in haar kinderstoel en pak maar een potloodje en kijk maar hoe dat gaat. 

Oudste keek wat foto's op mijn telefoon dat vond ze heel interessant. Vooral van toen ze 'klein' was en oh ja...dat is bij de speeltuin bij de andere Oma en oh ja...dat is bij ons oude huis de speeltuin. 

Pas een half uurtje voordat hun vader ze kwam halen gewassen en kleren aan. En alle omgooi eten en drinken uit de buurt (je leert van je fouten he...) en nog even verder kleuren. En haren in model gedaan, maar ze wilde allebei geen gefrunnik aan hun hoofd, dus een eenvoudig staartje dan maar. 

Mijn dochter had al allerlei zaken gebakken voor Suikerfeest en vertelde dat ze her en der al zaken had uitgedeeld aan mensen die het financieel moeilijk hadden. Ik mocht ook een bakje mee naar huis, maar nam heel weinig, want hoewel erg lekker, moet ik er niet teveel van nemen. Niet in huis hebben = niet opeten. 

Toen de kinderen waren opgehaald door hun vader, heb ik nog even alles opgeruimd en wat schoongemaakt voor mijn dochter. Alle bedden opengeslagen. En ze had iets gekocht bij een schoenmaker om aan de rits van een laars van oudste kleindochter te maken, want die was stuk, maar ze kreeg het niet voor elkaar. Dus even zitten pielen en hehe...het lukt. Kan die laars ook weer gebruikt worden. En anders was er natuurlijk ook nog de methode paperclip. Maar dit was fraaier.

Nog even de tijd om voordat auto ingeleverd moest worden om toch nog naar dat ene mooie (vond ik zelf dan altijd en ik kom daar zelden, want niet heel dichtbij) tuincentrum te gaan. 

Moest even mijzelf moed inspreken, want best wel moe na al dat oppassen (letterlijk oppassen!), opruimen en schoonmaken. Jemig, heb je een auto....ga dan even wat leuks doen!! Ga! Ksssst...eruit jij!

En ik ging. En reed er zo heen, zonder navigatie. Was er dus al jaren niet geweest, maar wist dat het aan het water lag. Hemelsbreed helemaal niet ver. 

Prachtig tuincentrum. Maar heel druk en ik werd een beetje overweldigd door het enorme aanbod. Voelde mij een beetje sukkelig met mijn overgehouden geraniums.  Koop!!!!!!! Mensen met karren tsjokvol. En ook de stompzinnigheid van gezellig shoppen voor de tuin. Kon dat wel zomaar? In deze tijd?

Had eigenlijk ook nog zakken potgrond moeten meenemen, maar die indeling van de winkel was een ergere indeling/nachtmerrie dan de Ikea. Dacht je dat je bij de uitgang was, kwam er nog meer zooi. Waar is de kassa? De meest dure BBQ's, potten, spullen....dus alleen een blauwe buitenpot en 2 ijzeren steundingen gehaald. Nogal een onzinbezoekje dus. Nou ja....ik had een beetje moeite van 'genieten'.

Daarna de auto ingeleverd en weer met de provinciale bus huiswaarts. Daar kakte ik een beetje in, dus laat die boodschappen maar zitten (oh ja, dus nul boodschappen met de auto gehaald...). 

En zondag heerlijk in de tuin bezig geweest. Snoeien, nieuwe aarde in potten erbij gedaan, de weekendkrant gelezen, weer de tuin in. Gewoon helemaal niets wat een deadline had. Heel fijn. En in de ochtend de herhaling gezien van Gardener's World. Ook om blij van te worden. De kalmte, de bezieling en de passie.

De werkspullen staan klaar, lunch is gemaakt en ligt in de koelkast en dan morgenochtend om 05.30 uur de wekker weer. Nog even een zakelijke outfit uitkiezen en dan ben ik weer klaar voor de werkdag.

Oh ja...hoopte ik van de week op een beetje rust in de trein vanwege vakantie, had de NS bedacht om maar 1/4 van de trein te sturen. Dus de hele weg geklemd tussen wc en een paal gestaan. Hutje aan mutje. Met excuses van de conducteur voor de te korte trein. Bij iedere stop!

Afbeelding van abdulla binmassam via Pixabay