Gaat 'm niet worden

Nul baanzekerheid bij huidige werkgever. Nul commitment om me te houden ook, zo vertaal ik. 

Heb nu gehoord van de oppermanager dat mijn project naar een andere partij gaat, ongeacht de aanbestedingsresultaten. Dus dat vervalt dan per januari 2023 sowieso. Dan kan ik voortaan gewoon mijn contract-uren met mijn baan invullen. Ook goed. Alleen is dat project leuk werk, veel contact met mensen, advies kunnen geven en echt mogen luisteren. 

En hij kon me verder niets over de toekomstplannen vertellen. Niet of ze me heel graag wilden houden, of mijn contract verlengd of veranderd ging worden naar een vaste aanstelling. Niets. Het kan wel, maar hij wil het niet. Of mag het niet van de opper dikkedeur. Ik hoor dus niet bij de 'vaste schil'. Lelijke uitdrukking voor wij doen het zo goedkoop mogelijk en met zo min mogelijk vaste contracten. Kunnen we je zo weer kwijt als het moet.

Dus in het slechtste geval ben ik per januari 2023 weer werkzoekend. Dat doe ik nu al, werk zoeken, maar de tijd gaat dringen en mijn stress daarover neemt toe merk ik. Plus het constante gezanik en gezeik en nul samenhang of gevoel van wij doen het met z'n allen op de afdeling. Krabbenmand-toestanden. 

Vandaar dat ik tijd moet nemen om te ontstressen. Voor het broodnodige tegenwicht. Maar met die CSI toestand bij mijn moeder en het besef dat ze steeds meer zorg nodig gaat hebben dan voorheen en sneller dan ik had ingeschat, gaat dat nogal lastig. Plus gezanik met een zus daarover en dan heb ik het nog niet eens over broers, die er ook wat van kunnen.

De wetenschap dat ik het risico loop weer een enorme stap terug te moeten doen in mijn inkomen me totaal niet vrolijk maakt. En dat is nog mild beschreven. Ik kan het wel, maar het is een karig bestaan. Geen bal aan. En dan heb ik het nog niet eens over alle regels waar ik me dan verplicht ben aan te houden. 

Kocht voor de kleindochters een leuk kinderboek in het kader van de kinderboekenweek en omdat ik zelf dol op boeken ben. En lezen dus. Iets vrolijks en nog niet eens voor mijzelf. De dame in de winkel was zo aardig en betrokken. En ze hadden een mooi project om het lezen en kopen van boeken op school te stimuleren. Daar deed ik graag aan mee. 

Wel het hele winkelcentrum afgezocht naar een fietsenwinkel met fietstassen. Mijn oude fietsenwinkel bestaat ook al niet meer zag ik. Kon die tassen ook wel online bestellen, maar ik was er nu toch en wilde ze eigenlijk  - voordat het weer gaat regenen - op mijn fiets monteren. En ik weet dat het van de week dus alweer gaat regenen. Vond ik er eindelijk eentje, accepteerden ze mijn vvv-bon niet. Bummer! Het is juist zo leuk om met gesloten beurs zaken te doen. Ik bewaar ze altijd voor dit soort duurdere aankopen.

Moest ook nog een pakje ophalen wat mijn dochter me had opgestuurd en ik naar een ophaalpunt had laten sturen, want dat kwam me beter uit qua tijden. Bleek niet te kunnen opgehaald door mij, alleen met de ID van dochter kreeg ik het mee. ID opgevraagd. En nog later werd er gezegd, alleen met de dochter in persoon erbij. Dochter zei nog dat als ik het naar een kluisje had laten sturen er geen enkel probleem was. Kon ik het zo ophalen. 

Gelukkig kon ik nogal overtuigend brengen dat dit echt echt echt (met haar ID op mijn telefoon) mijn dochter is dus goh...sta je daar dan met lege handen.... En ik had het zelf naar dit ophaaladres gestuurd omdat ik die dag niet thuis was. En het was nog wel zo'n speciaal pakje voor me...

Kreeg het toch mee uiteindelijk.

Slijmbal he.

Heerlijk de was buiten kunnen drogen. Moet eigenlijk ook nog het gras maaien (voor de laatste keer of zo), maar nul zin in.

Heb de auto van mijn zoon te leen want hij is op vakantie. De ruitensproeier deed het niet, dus die zal wel leeg zijn. Moest even zoeken hoe ik de klep open moest krijgen en gelukkig had ik nog voorraad van die vloeistof. Snel aangevuld en fijn dat dit het ook weer goed doet. 

Maar lekker ritjes maken dat doe deed ik weinig. Want wat is die brandstof duur geworden. En in mijn begroting staat er geen ruimte begroot voor brandstof.