Vanwege de busstaking konden er bussen uitvallen. Toen ik naar huis ging moest ik niet 8 maar 23 minuten op de volgende bus wachten. Tsja en dan is hij natuurlijk extra vol. Dat was de afgelopen dagen ook al zo.
Gelukkig viel het mee; wist dat ik toch nul verplichtingen meer had. Lekker naar huis. En weekend.
Scheurde een auto me nog bijna van de sokken. Hier in de wijk is het 30 km. En de (waarschijnlijk kleine lul-hebbende) man scheurde als een idoot door de bochtige straat, alwaar hij zijn auto wel 1 minuut voordat ik mijn fiets in mijn schuurtje zette, voor zijn huis kon parkeren. Winst!
Had de avond voor ik naar mijn werk ging slingers in mijn werktas gestopt. Wist dat een collega jarig zou zijn (gehoord, onthouden en uitgezocht) en dus die rond zijn bureau gehangen/geplakt. Pas toen vroeg een andere collega of er iemand jarig was. Oh...goh... Leidinggevende was weer eens briljant afwezig in het opmerken. Wel roeptoeteren dat hij binnenkort ook jarig zou zijn.
Ga dit weekend wel een verjaardagskalender scoren of gewoon printen of zo (en declareren; ben niet geheel simpel), want zo eenvoudig is het om een blije collega te hebben. Gezellig, er wordt aan je gedacht en je hebt instant teambuilding. Net een stapje extra moeite doen. Waarom niemand anders dat doet? Omdat er dus nul samenhang is, veel stress, een onveilige werksituatie.
Stoorde me nog aan de chaos in de la van de leidinggevende. Die er niet was. Zocht een sleutel, maar er lag een hele collectie. Zonder label. Wat is nou waarvan? Na ze allemaal te hebben uitgeprobeerd paste er geen eentje. Lekker dan. Dan dus maar niet op slot die ene 'belangrijke' deur.
Nu ben ik zelf ook geen opruim en netheidswonder, maar juist daarom hou ik van overzicht. Vaste plek, duidelijke plek en daardoor niet hoeven denken, maar gewoon direct kunnen zien hoe of wat.
Moet van mijzelf mijn voorraadkast doorlopen en vooral veel wegdoen. Het systeem van mandjes is dichtgeslibt vind ik zelf. Potten en blikken opgestapeld. Niet handig dus. Wat wel symbolisch is voor hoe ik momenteel leef. Hahaha...dichtgeslibt, teveel overbodige zaken aan mijn hoofd en in mijn mentale kasten. Mijn dochter zei me ooit heel wijs, dat mijn voorraadkast om de hoek ligt; de supermarkt. En hoe vaak ben ik ziek, zwak en misselijk en greep ik mis naar iets?
Dus hou een basisvoorraad aan, maar overdrijf niet (meer).
Overdrijf wel in contacten met mensen die je lief zijn. Daar ben ik de laatste weken zeer zeer slecht in geweest. Vind ik zelf dan. Dus natuurlijk krijg ik dan ook niets terug. En doe ik het daarom? Om iets 'terug' te krijgen. Dat is dan nog steeds niet erg sympathisch en nogal egocentrisch.
Geniet nu even van een heerlijke Cup-shut-the-fuck-up. Tuindeur open en keukenraam idem dito. Lekker doorwapperen. Vooral in mijn kop.
Mijn eigen slingers maar weer eens ophangen om een ontspannen weekend te hebben. Kom op!
3 opmerkingen:
Goed,dat jij aan die verjaardag denkt
Mijn man werd secretaris van de OR en begin met alle leden een felicitatie op hun verjaardag te sturen. Groot succes! Het gaat er om "herkend" te worden. Zo fijn om te weten dat je niet opgaat in de grijze grauwe massa. Sindsdien stuur ik ook aan mijn vrienden, kennissen en familie een gezellige kaart. Mooi gebaar dus die slingers! 💐👍🍀
Wat fijn voor die collega dat jij eraan dacht, een kaartje en slingers...dat doet zo goed.
Groet,Greet
Een reactie posten